பல லட்சம் இந்தியர்கள் வெளிநாட்டில் சிறந்த வாழ்க்கையை கோருகிறார்கள், இந்தியாவோ குடியேறியவர்களை மோசமாக நடத்துவதாக ஆய்வில் தகவல்

இந்தியா, 100 இல் 24 மதிப்பெண்களையே பெற்றது, இது புலம்பெயர்ந்தோர் ஒருங்கிணைப்புக் கொள்கைக் குறியீட்டின் சராசரியான 50-ஐ விட மிகக்குறைவானது; அத்துடன், புலம்பெயர்ந்தோர் ஒருங்கிணைப்பு "மறுக்கப்பட்டது" என்று கருதப்படும் ஒரு பிரிவில் இது சேர்க்கப்பட்டுள்ளது.

சர்வதேச குடியேற்றவாசிகள் குறித்த நாட்டின் தேசிய கொள்கைகளை அளவிடும் எட்டு அளவீடுகள் கொண்ட கொள்கைக் கருவியாக கருதப்படும் குறியீட்டு எண், இரண்டு ஐரோப்பிய சிந்தனைக் குழுக்களால் கூட்டாக வெளியிடப்படுகிறது. அவை, பிரஸ்ஸல்ஸின் இடம்பெயர்வு கொள்கைக் குழு (MPG) மற்றும் சர்வதேச விவகாரங்களுக்கான பார்சிலோனா மையம் ஆகும், இது, 2014 இல் வெளியிடப்பட்டது.

மற்ற ஆசிய நாடுகளான சீனா, இந்தோனேசியா ஆகியன, தங்கள் ஒருங்கிணைப்புக் கொள்கைகளை மேம்படுத்தியுள்ள நிலையில், கடந்த ஐந்து ஆண்டுகளில் இந்தியாவின் மதிப்பெண் மாறாமல் அப்படியே உள்ளது. தொழிலாளர் சந்தை, கல்வி, சுகாதாரம், தேசியத்திற்கான அணுகல், மற்றும் பாகுபாடு எதிர்ப்பு நடவடிக்கைகள் உள்ளிட்ட முக்கிய கொள்கைத்துறைகளில் இந்தியாவின் மிபெக்ஸ் மதிப்பெண்கள் 20-க்கும் கீழே சரிந்தன.

இது, இரண்டு காரணங்களுக்காக குறிப்பிடத்தக்கதாகும்: உலகின் மிக முக்கியமான புலம்பெயர்ந்த இடமாக இல்லாவிட்டாலும், 2011 மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி, இந்தியாவில் 50 லட்சம் புலம்பெயர்ந்தோர் வசிக்கின்றனர். ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் பொருளாதார மற்றும் சமூக விவகாரத்துறையின் மக்கள்தொகை பிரிவில் இருந்து 2019 ஆம் ஆண்டின் தரவுகள் இந்தியாவில் குடியேறியவர்களின் எண்ணிக்கை 1990ம் ஆண்டில் 76 லட்சத்தில் இருந்து 2019 ஆம் ஆண்டில் 51 லட்சமாக குறைந்துள்ளது. 1990 ஆம் ஆண்டு மற்றும் 2019 ஆம் ஆண்டுக்கு இடையில் (212,700 இல் இருந்து 207,600 ஆக) அகதிகள் மற்றும் புகலிடம் கோருவோரின் எண்ணிக்கை குறைந்துவிட்டாலும், அவர்கள் இந்தியாவில் மொத்த புலம்பெயர்ந்த மக்களில் அதிகரித்து வரும் விகிதத்தில் உள்ளனர் (1990ஆம் ஆண்டில் 2.8%, 2019 இல்4%). ஐக்கிய நாடுகள் சபை அகதிகளுக்கான உயர் தூதரகம் (யு.என்.எச்.சி.ஆர்) இதே போன்ற மதிப்பீடுகள் 2020 ஆம் ஆண்டில் அகதிகள் மற்றும் புகலிடம் கோருவோரின் எண்ணிக்கை 210,201 என்று தெரிவித்ததாக, ஜனவரி 2020 இந்தியாஃபேக்ட்ஷீட் தெரிவித்தது.

மேலும், 2019 ஆம் ஆண்டில் இந்தியாவில் குடியேறியவர்களில் 95.3% பேரும் , மத்திய மற்றும் தெற்காசியாவில் அண்டை நாடுகளான பங்களாதேஷ், பாகிஸ்தான், நேபாளம், பூட்டான், இலங்கை மற்றும் ஆப்கானிஸ்தான் ஆகியவற்றை உள்ளடக்கிய எஸ்டிஜி பிராந்தியத்திலும் அதே நிலை 1990 (96.8%) ஆம் ஆண்டில் இருந்து மாறவில்லை. இந்தியாவுக்கான குடியேற்றத்தின் இந்த பண்பு, பியூ ஆராய்ச்சி மையத்தின் 2017 கட்டுரையில் காட்டப்பட்டுள்ளது. இருப்பினும், தற்போதுள்ள புலம்பெயர்ந்த மக்கள் அன்றாட வாழ்க்கையின் பல்வேறு அம்சங்களில் ஒருங்கிணைப்பு தடைகளை எதிர்கொள்கின்றனர், இது அவர்கள் பணியிடத்தில் நுழைவது, நீதிக்கான அணுகல் மற்றும் கல்வி அனுபவங்களை பாதிப்பதாக பகுப்பாய்வை, புலம்பெயர்ந்தோர் ஒருங்கிணைப்புக் கொள்கைக் குறியீடு நிறைவு செய்தது.

சர்வதேச குடியேற்றத்திற்கான அமைப்பின் (UN-IOM) உலக இடம்பெயர்வு அறிக்கை 2020 இன் மதிப்பீடுகளின்படி, உலகின் மிகப்பெரிய எண்ணிக்கையிலான புலம்பெயர்ந்தோரை இந்தியா அனுப்புகிறது - ஆகவே, புலம்பெயர்ந்தோர் ஒருங்கிணைப்பில் இது ஒரு முக்கியமான குரலாகும். புலம்பெயர்ந்தோர் சிறந்த வாழ்வாதாரங்களையும் கல்வியையும் நாடுகிறார்கள், எனவே குடியேற்ற விகிதங்களின் அதிகரிப்பு ஒரு நாட்டின் வளர்ச்சி மற்றும் வளர்ச்சிப் பாதையின் ஒரு குறிகாட்டியாகும். வரவிருக்கும் தசாப்தங்களில் இந்தியா வளர்ச்சியடைந்து, தெற்காசிய பிராந்தியத்தில் தலைமைப்பாத்திரத்தை வகிக்கையில், புலம்பெயர்ந்தோரின் ஒருங்கிணைப்பு மற்றும் அவர்களின் பிரச்சினைகள் இன்னும் முக்கியமானதாக மாறும் என்று நிபுணர்கள் கூறுகின்றனர்.

"இந்தியாவில் இன்று விரிவான குடியேற்றக் கொள்கையின் மூலம் மிகக் குறைவு - சமூக பாதுகாப்பு சலுகைகள் அல்லது தொழிலாளர் சந்தைக்கான அணுகல் குறைவாக உள்ளது மற்றும் பெரும்பாலும் வெளிநாட்டினர் ஊடகங்களில் தெரிவிக்கப்பட்டபடி பாகுபாட்டை எதிர்கொள்கின்றனர்," என்று, முன்னர் ஐ.நா.-ஐ.ஓ.எம். இன் இடம்பெயர்வு கொள்கை நிபுணரான மீரா சேத்தி கூறினார்.

ஐரோப்பிய ஒன்றியத்தில் மூன்றாம் நாட்டு பிரஜைகள் (TCN) - அல்லது ஐரோப்பிய யூனியன் அல்லாத நாட்டினரின் ஒருங்கிணைப்பை அளவிட முதலில் வடிவமைக்கப்பட்டது, புலம்பெயர்ந்தோர் ஒருங்கிணைப்புக் கொள்கைக் குறியீடு தற்போது உலகெங்கிலும் உள்ள இலக்கு நாடுகளில் புலம்பெயர்ந்தோர் ஒருங்கிணைப்பை பகுப்பாய்வு செய்வதற்கும் அளவிடுவதற்கும் ஒரு முக்கிய கொள்கைக் கருவியாகும்: அமெரிக்கா, கனடா, ஆஸ்திரேலியா, ஜப்பான் மற்றும் நோர்வே உள்ளிட்ட வளர்ந்த நாடுகளிலும், வளர்ந்து வரும் நாடுகளான பிரேசில், இந்தோனேசியா, சீனா, இந்தியா மற்றும் துருக்கியிலும் கூட. இந்தியாவுக்கான மதிப்பீட்டை மும்பை சார்ந்த ஆராய்ச்சி இலாப நோக்கற்ற மிக்ரேஷன் பாலிசி குழுமத்தின் கூட்டாளரான இந்தியா மிக்ரேஷன் நவ் நடத்தியது.

முக்கிய குறியீடுகளில் குறைந்த மதிப்பெண்கள்

இந்தியாவின் ஒட்டுமொத்த புலம்பெயர்ந்தோர் ஒருங்கிணைப்புக் கொள்கைக் குறியீட்டு மதிப்பெண் மிகக் குறைவானது, ஏனெனில் குடும்ப மீள் கூட்டத்தைத் தவிர அனைத்து கொள்கை பகுதிகளிலும் சராசரிக்கும் குறைவான மதிப்பெண்கள் (புலம்பெயர்ந்தோர் தங்கள் குடும்பத்தினருடன் மீண்டும் ஒன்றிணைவது எவ்வளவு எளிது என்பதை மதிப்பிடுவது) மதிப்பெண் 75 ஆக இருக்கும், புலம்பெயர்ந்தோர் ஒருங்கிணைப்புக் கொள்கைக் குறியீடு சராசரி 58 உடன் ஒப்பிடும்போது. பாகுபாடு எதிர்ப்பு, சுகாதாரம், தொழிலாளர் சந்தை இயக்கம் மற்றும் தேசியத்திற்கான அணுகல் போன்ற சில கொள்கை துறைகளில் நாடு மோசமாக உள்ளது.

தொழிலாளர் சந்தை நடமாட்டம் என்ற பிரிவில், இந்தியா 17 மதிப்பெண்களைப் பெற்றது, மிபெக்ஸ் சராசரி 51 ஆகும். இந்தியாவில் வேலைவாய்ப்பு விசாவை அணுகுவது சில நிபந்தனைகளைக் கொண்டுள்ளது - ஆண்டுக்கு 25,000 டாலருக்கும் அதிகமாக சம்பாதிக்கும் அதிக திறமையான பின்னணியைச் சேர்ந்தவர்கள் மட்டுமே தகுதியுடையவர்கள். மேலும், உள்துறை அமைச்சகம் வெளியிட்டுள்ள தகவல்களின்படி, தகுதியான இந்தியர்கள் கிடைக்கக்கூடிய வேலைகளுக்கு வேலைவாய்ப்பு விசாக்கள் வழங்கப்படுவதில்லை. வணிக விசாக்களில் வெளிநாட்டவர்களுக்கு சுயதொழில் செய்வதற்கான வாய்ப்பு உள்ளது, ஆனால் தொழிலாளர் சந்தையில் அணுகலை ஊக்குவிக்க எந்த நடவடிக்கைகளும் இல்லை, அல்லது தொழில்முறை திறன்கள் அல்லது வாய்ப்புகளை மேம்படுத்துவதற்கான ஆதரவை வழங்குகின்றன.

கல்வியிலும், இந்தியா 19 மதிப்பெண்களைப் பெற்றது, மிபெக்ஸ் சராசரி 40-க்கும் குறைவானதாகும். புலம்பெயர்ந்த குழந்தைகளின் தனித்துவமான தேவைகளை அங்கீகரிக்கும் எந்த நடவடிக்கையும் நாட்டில் இல்லை. கல்வி உரிமைச் சட்டம், 2009 இன் கீழ் இந்தியாவில் உள்ள அனைத்து குழந்தைகளுக்கும் கிடைக்கும் பொதுவான நடவடிக்கைகளில் இருந்து மட்டுமே அவை பயனடைகின்றன. இது இந்தியாவின் மாநிலங்களுக்கு இடையேயான புலம்பெயர்ந்தோருக்கும் ஒரு இடைவெளியாகும், அவர்கள் ஒரு மாநிலத்தில் இருந்து இன்னொரு மாநிலத்திற்குச் செல்லும்போது விலக்கத்தை எதிர்கொள்கின்றனர், ஐ.எம்.என் இன் 2020 இன் மிபெக்ஸ் பகுப்பாய்வைக் கண்டறிந்தது. பொதுவாக, குடியேறியவர்கள் குடியிருப்புக்கான சான்றுகளை வழங்க மாநிலங்களுக்கு தேவைப்படுகிறது, இது ஒரு குடியிருப்பு சான்றிதழ் அல்லது இலக்கு மாநிலத்தில் இருந்து பள்ளி பரிமாற்ற சான்றிதழ் வடிவத்தில் இருக்கலாம், இது புலம்பெயர்ந்தோர் பெரும்பாலும் உற்பத்தி செய்வது கடினம், ஏனென்றால் அவர்கள் இலக்கு மாநிலத்தின் குடியிருப்புகள் அல்ல, மேலும் அவர்களின் மூல மாநிலங்களில் கல்வியைப் பெற்றிருக்கிறார்கள் என்று மிபெக்ஸ் பகுப்பாய்வு காட்டியது.

இந்த பிரச்சினைகள் புலம்பெயர்ந்த குடும்பங்களின் நிலையை மேலும் மோசமடைகின்றன, மேலும் பலர் தகவல் உரிமைச் சட்ட விதிகளை பயன்படுத்த முடிந்தது, அவர்களது குழந்தைகள் பெரும்பாலும் இந்திய பள்ளிகளில் பாகுபாடு மற்றும் கலாச்சாரத் தடைகளை எதிர்கொள்வதாக, ரோஹிங்கியா அகதிகள் சமூகத்தை மையமாக கொண்ட தி வயர் தளத்தின் ஜனவரி 2020 கட்டுரை தெரிவித்தது. ரோஹிங்கியா போன்ற அகதிகள் சமூகங்கள் இந்த முக்கியமான கொள்கை இடைவெளிகளை நிரப்புவதற்கான உதவி முயற்சிகள் மற்றும் தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்களின் பணிகளை நம்பியுள்ளதாக, தி வயரின் முந்தைய 2018 கள அறிக்கையில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.

அரசியல் பங்கேற்பு பகுதியில், இந்தியா 0 மதிப்பெண் பெற்றது. வாக்களிக்கும் உரிமை, தேர்தல்களில் நிற்பது, அரசியல் கட்சிகள் / சங்கங்கள் அமைத்தல் ஆகியன இந்திய குடிமக்களுக்கு மட்டுமே. இந்த வரம்புகள் பெரும்பாலும் மாநிலங்களுக்குள் குடிபெயர்ந்தவர்களுக்கும் நீட்டிக்கப்படுகின்றன, ஏனெனில் வாக்காளர் அடையாளம் உள்ள இடத்திலுள்ள வாக்காளர் பட்டியலில் அது இணைக்கப்பட்டுள்ளதை ஐ.எம்.என் இன் புலம்பெயர்ந்தோர் ஒருங்கிணைப்புக் கொள்கைக் குறியீடு பகுப்பாய்வில் கண்டறியப்பட்டது. அடிக்கடி இடம் பெயரும் இந்திய குடிமக்களின் பெயர்கள் புதிய வாக்காளர் பட்டியலில் இடம் தகுதி பெற்றிருந்தாலும், அதில் சேர்ப்பதற்கான செயல்முறை எளிதானது அல்ல, குறிப்பாக குறுகிய காலத்தில் குடியேறுபவர்களுக்கு எளிதல்ல.

ஆரோக்கியத்திற்கு மோசமான அணுகல்

சுகாதாரத்துறையில், புலம்பெயர்ந்தோர் மற்றும் புகலிடம் கோருவோர் இந்திய சுகாதார அமைப்பை அணுகுவதற்கு, கூடுதல் தேவைகளை எதிர்கொள்கிறார்கள் மற்றும் அவர்களின் குறிப்பிட்ட சுகாதாரத் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்வதை இலக்காகக் கொண்ட சிறிய தகவல்களையோ அல்லது ஆதரவையோ அனுபவிக்கிறார்கள்.ஆயுஷ்மான் பாரத் போன்ற திட்டங்கள் 2011 ஆம் ஆண்டின் சமூக பொருளாதார மற்றும் சாதி மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பால் வரையறுக்கப்பட்டுள்ளபடி குறைந்த வருமான அடைப்புகளில் வகைப்படுத்தப்பட்ட குடும்பங்களுக்கு நீட்டிக்கப்படுகின்றன, எனவே புலம்பெயர்ந்தோரை விலக்குகின்றன. இருப்பினும், 0-6 வயதுடைய குழந்தைகளுக்கு கூடுதல் ஊட்டச்சத்து, மழலையர் பள்ளி மற்றும் முறைசாரா கல்வி, நோய்த்தடுப்பு மற்றும் சுகாதாரப் பரிசோதனைகளை வழங்கும் ஒருங்கிணைந்த குழந்தைகள் மேம்பாட்டு சேவைகள் (ஐ.சி.டி.எஸ்) கீழ் உள்ள திட்டங்கள் பொதுவாக அடையாள ஆதாரம் இல்லாமல் பெறப்படலாம். ஆரம்ப சுகாதார நிலையங்கள் போன்ற பொது சுகாதார வசதிகளின் சேவைகள் இந்தியாவில் குடியேறிய சமூகங்கள் மற்றும் புகலிடம் கோருவோருக்கும் திறந்திருக்கும் - இந்த இரண்டு வாய்ப்புகளும் சமூகங்களுக்கு இந்தியாவில் உள்ள யு.என்.எச்.சி.ஆரால் பரிந்துரைக்கப்படுகின்றன. இந்த திட்டங்கள் புலம்பெயர்ந்தோரால் தகவல் உரிமை சட்டத்தைப் போலவே பயன்படுத்தப்படலாம்.

ஆம் ஆத்மி மொஹல்லா கிளினிக் போன்ற டெல்லி அரசின் திட்டங்கள் தகுதி வாய்ந்ததாகக் கருதப்படும் பகுதிகளில் (பொதுவாக குடிசைப்பகுதிகள்) வசிக்கும் அனைத்து மக்களுக்கும் சேவை செய்கின்றன, மேலும் புலம்பெயர்ந்தோருக்கும் கிடைக்கின்றன.

இந்த சமூகங்களுக்கான மத்திய அளவிலான ஒருங்கிணைப்புக் கொள்கைகளின் ஒரு பகுதியாக திபெத்திய மற்றும் இலங்கை தமிழ் அகதிகளுக்கு சுகாதாரத் திட்டங்கள் உள்ளன - இவற்றில் 2014 ஆம் ஆண்டின் திபெத்திய மறுவாழ்வு கொள்கை மற்றும் இலங்கை தமிழ் அகதிகளுக்கான தமிழக அரசின் தாய்வழி மற்றும் குழந்தை ஆரோக்கியத்திற்கான குறிப்பிட்ட திட்டங்கள் ஆகியன அடங்கும். எவ்வாறாயினும், இந்த சமூகங்கள் மொத்தம் சுமார் 200,000 எண்ணிக்கையில் உள்ளன மற்றும் மதிப்பிடப்பட்ட சட்டப்பூர்வ புலம்பெயர்ந்த மக்களில் 3-4% மட்டுமே. கோவிட்-19 தொற்று மற்றும் அகதிகள் சமூகங்களுக்கான தற்போதைய கொள்கை ஆகியன, இடைவெளிகளை மோசமாக்கியுள்ளதாக, ஏப்ரல் 2020 இல் இந்தியாஸ்பெண்ட் கட்டுரை தெரிவித்தது; அமெரிக்காவின் வாஷிங்டன் டி.சி.யை சேர்ந்த இடம்பெயர்வு ஆராய்ச்சி சிந்தனைக் குழுவான மிக்ரேஷன் பாலிசி நிறுவனத்தின் செப்டம்பர் 2020 தலையங்கத்தில் தெரிவிக்கப்பட்டது.

புலம்பெயர்ந்தோர் ஒருங்கிணைப்புக் கொள்கைக் குறியீடு சராசரி 71 உடன் ஒப்பிடும்போது, ​​பாகுபாடுகளுக்கு எதிரான கொள்கை பகுதியில் இந்தியாவின் மதிப்பெண் 9 ஆகும். புலம்பெயர்ந்த சமூகங்களுக்கு எதிரான பாகுபாடு தொடர்பான எந்த சட்டமும் தற்போது இல்லை. இந்திய அரசியலமைப்பின் 15வது பிரிவு, இனம், மதம் மற்றும் நம்பிக்கை ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் பாகுபாடு காண்பதற்கான நேரடி மற்றும் / அல்லது மறைமுக பாகுபாடு மற்றும் / அல்லது துன்புறுத்தல் மற்றும் / அல்லது அறிவுறுத்தல் ஆகியவற்றைக் குறிக்கிறது - இது குடிமக்களுக்கு மட்டுமே உள்ளது. இந்த விதிகள் தங்களுக்குள் போதுமானதாக இல்லை என்றும், இந்தியாவுக்கு ஒரு விரிவான உள்பாகுபாடு எதிர்ப்பு சட்டம் தேவை என்றும் வாதிடப்பட்டது. புலம்பெயர்ந்த சமூகங்களுக்கு எதிரான பாகுபாடு என்பது ஒரு பிரச்சினையாகும், மேலும் பல்வேறு அகதிக் குழுக்களுக்கும், இனவெறி தாக்குதல்களை எதிர்கொண்ட நைஜீரியா போன்ற ஆப்பிரிக்க நாடுகளைச் சேர்ந்த மாணவர் குழுக்களுக்கும் எதிராக இது நிகழ்ந்துள்ளது.

இந்தியாவில், நிரந்தர வசிப்பிடத்திற்கான பாதை முக்கியமாக சில பொருளாதார தேவைகளை பூர்த்தி செய்யும் திறனுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. இருப்பினும், நிரந்தர குடியிருப்பாளர்கள் கூட சமூக பாதுகாப்பு மற்றும் உதவி போன்ற வாழ்க்கையின் முக்கிய துறைகளில் இந்திய பிரஜைகளுடன் சமமான சிகிச்சை மறுக்கப்படுகிறார்கள். இந்தியாவில் குடியுரிமையை அணுக, ஒரு நபர் இந்தியாவில் வசிப்பது அல்லது ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்திற்கு மத்திய அரசின் சேவை போன்ற சில தகுதிகளை பூர்த்தி செய்தால் இயற்கையாகவே குடியுரிமை பெற விண்ணப்பிக்கலாம்: (i) குடியுரிமைக்கான விண்ணப்பத்திற்கு முந்தைய 12 மாதங்களுக்கு, மற்றும் (ii) குடியுரிமைச் சட்டம்-1955 சட்டத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளபடி, 12 மாத காலத்திற்கு முந்தைய 14 ஆண்டுகளில் 11 எனில், குடியுரிமையை அணுகுவதற்கான செயல்முறைக்கு 10 வருடங்களுக்கும் மேலாக குடியிந்திருக்க வேண்டும் மற்றும் இந்தியா இரட்டை குடியுரிமையை வழங்காது.

எட்டு கொள்கை பகுதிகளில், குடும்ப மறு இணைப்பில் இந்தியா அதிக மதிப்பெண் பெற்றுள்ளது. வெளிநாட்டு குடியிருப்பாளர்கள் தங்கள் குடும்பங்களுடன் மீண்டும் ஒன்றிணைக்க முடியுமா என்பதை இந்த கொள்கை பகுதி மதிப்பிடுகிறது - உதாரணமாக, சட்டப்பூர்வமாக வசிக்கும் வெளிநாட்டு குடிமக்கள் தங்கள் முழு குடும்பங்களுக்கும் நிதியுதவி செய்ய முடியுமா; நாட்டிற்கு புறப்படுவதற்கு முன்பு ஒரு மொழியைக் கற்றுக்கொள்வது போன்ற முன்நிபந்தனைகள் குடும்ப உறுப்பினர்களுக்கு தேவையா; குடும்ப உறுப்பினர்களை விவேகமான நடைமுறைகளிலிருந்து அரசு பாதுகாக்கிறதா (அனுமதி கால அளவை தீர்மானிப்பது, நுழைவதை அனுமதிக்கும்போது அல்லது மறுக்கும்போது தனிப்பட்ட சூழ்நிலைகளை கருத்தில் கொள்வது மற்றும் விண்ணப்பதாரருக்கு மேல்முறையீடு செய்ய வாய்ப்பு அளிப்பது போன்றவை); மற்றும் குடும்ப உறுப்பினர்கள் தங்கள் ஆதரவாளருக்கு அதே உரிமைகளைப் பெறுகிறார்களா என்பதையும் கருத்தில் கொள்கிறது. கொள்கைப் பகுதியில் இந்தியா 75 மதிப்பெண்களைப் பெற்றிருந்தாலும், பல வெளிநாட்டு குடிமக்கள் தங்களைச் சார்ந்த குடும்ப உறுப்பினர்களுக்கு விண்ணப்பிக்க தகுதியுடையவர்கள் என்றாலும், உள்துறை அமைச்சகம் வழங்கிய தகவல்களின்படி, மீண்டும் இணைந்த இந்த குடும்பங்களுக்கு கூடுதல் ஒருங்கிணைப்பு நடவடிக்கைகள் எதுவும் இல்லை.

குறைபாடுள்ள பொது கருத்து

வளரும் நாடுகளின் பொருளாதாரங்களுக்கு புலம்பெயர்ந்தோரின் தாக்கங்கள் மற்றும் பங்களிப்புகள் பற்றிய புரிதல் வரம்புக்குட்பட்டே உள்ளது. ஒட்டுமொத்த சமூக மற்றும் கலாச்சார பன்முகத்தன்மையைச் சேர்ப்பதைத் தவிர, நேபாளம் போன்ற அண்டை நாடுகளில் இருந்து குடியேறியவர்கள் இந்தியப் பொருளாதாரத்திற்கு கட்டுமானத் தொழிலாளர்கள், வீட்டு உதவி, துப்புரவாளர்கள், பார் மற்றும் உணவகத் தொழிலாளர்கள் மற்றும் குட்டி வர்த்தகர்கள் என முறைசாரா துறையில் பங்களித்து வருகின்றனர். துரதிர்ஷ்டவசமாக, இத்தகைய பங்களிப்புகள் மதிப்பீடு செய்யப்படவில்லை அல்லது அளவிடப்படவில்லை என்று, எகனாமிக் அண்ட் பொலிடிகல் வார இதழில் வெளியிடப்பட்ட 2015 ஆய்வறிக்கை கண்டறிந்தது.

எல்லை தாண்டிய புலம்பெயர்ந்தோர் பெரும்பாலும் துன்புறுத்தல்களை எதிர்கொள்கிறார்கள், தரகர்களால் சுரண்டப்படுகிறார்கள், ஒழுங்கற்ற முறையில் பணம் செலுத்த வேண்டியுள்ளது, சில சமயங்களில் அவர்கள் முதலாளிகளால் வாக்குறுதியளிக்கப்பட்டதை விட கணிசமாகக் குறைவாகவே உள்ளனர், மேலும் பெரும்பாலும் எல்லைப் பாதுகாப்புப் படையினரால் மோசமாக நடத்தப்படுகிறார்கள் என்று - மகானிர்பன் கல்கத்தா ஆராய்ச்சி குழுவின் 2015 ஆராய்ச்சி ஆய்வில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது, இது எல்லை தாண்டிய ரோஹிங்கியா மற்றும் பங்களாதேஷ் குடியேறியவர்களுடன் களப்பணிகளை நடத்தியது. இந்தியாவுக்கு முறையான குடியேற்றக் கொள்கை கட்டமைப்பே இல்லை, ஆனால் தற்போதுள்ள கொள்கைகள் எல்லை வழியாக மக்கள் நுழைவதையும் வெளியேறுவதையும் கட்டுப்படுத்துகின்றன.

சட்டவிரோத புலம்பெயர்ந்தோர் (தீர்ப்பாயங்களால் தீர்மானித்தல்) சட்டம், 1983 இன் படி ஒரு நபர் சட்டவிரோதமாக குடியேறியவரா என்ற கேள்வியை தீர்மானிக்க இந்திய அரசு சிறப்பு தீர்ப்பாயங்களையும் அமைத்துள்ளது. இதற்கு அப்பால், திபெத்திய மற்றும் இலங்கை அகதிகளின் நுழைவு மற்றும் மறுவாழ்வு மற்றும் அண்டை முஸ்லீம் பெரும்பான்மை நாடுகளைச் சேர்ந்த மத சிறுபான்மையினருக்கான தற்காலிக கொள்கைகள் மற்றும் நிர்வாக உத்தரவுகள் உள்ளன. 2019 ஆம் ஆண்டின் குடியுரிமை திருத்தச் சட்டம் (சிஏஏ) (பாகிஸ்தான், ஆப்கானிஸ்தான் மற்றும் பங்களாதேஷில் இருந்து மத சிறுபான்மையினருக்கான குடியுரிமையை எளிதாக்குவது) உண்மையில் 31,313 பேருக்கு மட்டுமே பயனளிக்கும் என்று மதிப்பிடப்பட்டுள்ளதாக, 2016 ஆம் ஆண்டில் சி.ஏ.பி. (அடுத்து, ஒரு மசோதா) மீதான கூட்டு நாடாளுமன்றக் குழு அறிக்கையில் விவரிக்கப்பட்டுள்ளது.

கொள்கை தலையீட்டின் பற்றாக்குறையானது சட்டவிரோத குடியேற்றத்தை (பெரும்பாலும் பங்களாதேஷில் இருந்து) பொதுமக்களின் கருத்து மற்றும் சொல்லாட்சிகளால் மேலும் மோசமடைகிறது, அவை பெரும்பாலும் இந்தியாவில் தேர்தல் பிரச்சினைகளாக இருக்கின்றன. எவ்வாறாயினும், தரவு இதை சுமக்கவில்லை: சமீபத்திய ஆண்டுகளில் பங்களாதேஷில் மேம்பட்ட வளர்ச்சி முடிவுகள் இரு நாடுகளையும் சமமாகக் கொண்டு வந்துள்ளதாக, இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் தலையங்கம் தெரிவிக்கிறது - இதன் விளைவாக, பங்களாதேஷில் இருந்து குடியேறியவர்கள் இனி இந்தியாவை ஒரு இடமாகக் கோரக்கூடாது.

வேகமான உலகமயமாக்கல் நடக்கும் உலகில், பல்வேறு நாடுகளில் உள்ள இந்திய குடியேற்றவாசிகள் பயனுள்ள ஒருங்கிணைப்பு திட்டங்களில் இருந்து பயனடைந்து வரும் சூழலில், நாட்டின் 5 மில்லியனுக்கும் அதிகமான புலம்பெயர்ந்த மக்களுக்கான இந்தியாவில் கொள்கை தெளிவாக இல்லை என்று நிபுணர்கள் தெரிவித்தனர். "நாடுகள் ஏற்கனவே அடிப்படை உரிமைகள் மற்றும் சர்வதேச புலம்பெயர்ந்தோருக்கு பாதுகாப்பான எதிர்காலத்தை உறுதி செய்வதில் முதலீடு செய்யத் தொடங்கியுள்ளன. இப்போது, ​​புலம்பெயர்ந்தோருக்கு நாட்டினருக்கு சமமான வாய்ப்புகளை அவர்கள் உத்தரவாதம் அளிக்க வேண்டும், "என்று புலம்பெயர்ந்தோர் ஒருங்கிணைப்புக் கொள்கைக் குறியீட்டிற்காக வடிவமைக்கப்பட்ட பிரஸ்ஸல்ஸில் உள்ள எம்.பி.ஜி.யின் கொள்கை மற்றும் புள்ளிவிவர ஆய்வாளர் கியாகோமோ சோலானோ கூறினார்.