‘நாம் இன்னமும் தொற்றுநோயின் ஏறுமுகத்தில் தான் இருக்கிறோம்’

மும்பை: மும்பையில் தொற்று வழக்குகளின் எண்ணிக்கை அதிகரித்து வருகிறது, ஆனால் அதற்குள், குடிசைப்பகுதி அல்லது அதிக அடர்த்தி கொண்ட மக்கள் தொகை பகுதிகளை விட, உயர்வு கட்டிடங்களில் வசிக்கும் சமூகத்தினரிடையே பரவும் வழக்குகளின் எண்ணிக்கை மிகவும் அதிகரித்து வருகிறது. செப்டம்பர் 27 ஆம் தேதி நிலவரப்படி மும்பையில் கிட்டத்தட்ட 11,000 கட்டுப்பாட்டு மண்டலங்களில், 676 பேர் மட்டுமே குடிசைப் பகுதிகளில் -- குடிசைப்பகுதிகள் மற்றும் சாவடிகளில் 0.3% என்பது ஒப்பிடும் போது, இந்த எண்ணிக்கை உயர்ந்த கட்டிடங்களில் ஒரு மாதத்தில் 86% அதிகரித்துள்ளது -- இருந்தனர். இது ஏன் நடக்கிறது? நோயின் போக்கு அல்லது மக்களின் நடத்தை மற்றும் இடைவினைகள் பரவுவதற்கு வழிவகுக்கும் விதம் பற்றி இது நமக்கு என்ன சொல்ல முடியும்?

இந்திய மருத்துவ ஆராய்ச்சி கவுன்சிலின் தொற்றுநோயியல் மற்றும் தொற்று நோய்கள் பிரிவின் முன்னாள் தலைவர் லலித் காந்த், மற்றும் மகாராஷ்டிரா மருத்துவ கவுன்சிலின் தலைவரும், செயல்பாட்டு பயிற்சியாளருமான சிவ்குமார் உத்தூருடன் நாம் கலந்துரையாடுகிறோம்.

திருத்தப்பட்ட பகுதிகள்:

டாக்டர் உத்தூர், குடிசைப்பகுதிகளில் உள்ள வழக்குகளுக்கும் உயர்வான பகுதிகளுக்கும் இடையிலான இந்த வித்தியாசத்தை நாம் ஏன் காண்கிறோம்?

சிவ்குமார் உத்தூர்: வைரஸ் பாகுபாடு காட்டாது - நீங்கள் குடிசை அல்லது அடுக்கு மாடிகளில் இருக்கலாம். தவறு, மக்களிடமும் அவர்களின் கண்ணோட்டத்துடனும் உள்ளது என்று நினைக்கிறேன். மும்பையில் [ஜூலை மாதம்] ஒரு செரோ ஆய்வில், அது குடிசைகளில் 57% பேருக்கு ஆன்டிபாடிகள் இருப்பதைக் கண்டறிந்தது, அதேசமயம், உயர் மாடிகளில் [பரவல்] 16% மட்டுமே இருந்தது. எனவே குடிசைவாசிகளில் பெரும்பான்மையானவர்கள் கடந்த காலங்களில் தொற்றுநோயால் பாதிக்கப்பட்டு, நோய் எதிர்ப்பு சக்தியைப் பெற்றிருக்கலாம். [இதன் பொருள்] உயர்ந்த கட்டிடங்களில், சுமார் 84% மக்கள் பாதிக்கப்படவில்லை என்பதாகும்.

முதலில் மும்பைக்கு உச்சம் வந்ததைப் போலத்தான் இது, ஆனால் இன்று எம்.எம்.ஆர் [நகரத்தைச் சுற்றியுள்ள நகராட்சி நிறுவனங்கள் உட்பட மும்பை பெருநகரப் பகுதி] மும்பையை விட [வழக்குகளின் எண்ணிக்கையில்] மிக அதிகமாக உள்ளது, அதேபோல், [கட்டிட] சமூகப்பகுதிகளில் உச்சம் வருவதாக உணர்கிறேன். மற்றொரு அம்சம், நிச்சயமாக, ஊரடங்கு போட்டு ஆறு மாதங்கள் ஆகிவிட்டன. ஆறு மாதங்களாக மக்கள் தங்கள் வீடுகளில் தங்கி ஒத்துழைத்தார்கள். ஆரம்ப கட்டங்களில் உயர்ந்த வீடுகளிலும், சமூகங்களிலும் நிறைய கட்டுப்பாடுகளை கண்டோம். ஆனால் மெதுவாக நடந்தது என்னவென்றால், மக்கள் வைரஸை கண்டு பயப்படுவதை நிறுத்திவிட்டார்கள், அல்லது சலிப்பு இந்த அளவுக்கு நிறைய பேர் வெளியே வருகிறார்கள், அவர்கள் [மற்றவர்களுடன்] கலக்கிறார்கள். துரதிர்ஷ்டவசமாக, மும்பை சாலையில் கிட்டத்தட்ட 30-35% மக்கள் முகக்கவசம் பயன்படுத்துவதில்லை. எனவே இது, இந்த இரண்டு விஷயங்களின் கலவையாகும். குடிசைகளை பொருத்தவரை, ஏற்கனவே நோயில் இருந்து நோய் எதிர்ப்பு சக்தி கொண்ட நிறைய பேர் உள்ள நிலையில், ஆச்சரியப்படும் விதமாக, அங்கு கட்டுப்பாடும் உள்ளது.

டாக்டர் கான்ட், டெல்லியில் இந்த நிகழ்வை நீங்கள் எப்படிப் பார்க்கிறீர்கள்?

லலித் காந்த்: கடந்த ஆறு மாதங்களில், ஏராளமான தொற்றுநோய் பரிணாமம் நிகழ்ந்துள்ளது. தொற்றுநோய் வந்தபோது, ​​வெளிநாட்டில் இருந்து வரும் மக்களால் இது இந்தியாவுக்கு கொண்டு வரப்பட்டது. அப்படித்தான் இது தொடங்கியது. இங்கு வருகிற பெரும்பாலான மக்கள், சிறந்த இடங்களில் ஒருவேளை உங்களது உயரமான கட்டிடங்கள் உள்ள இடங்களில் தங்கி இருக்கலாம். ஓட்டுநர்கள், உதவியாளர்கள், பணிப்பெண்கள் போன்றவர்களுடன் தங்கியிருந்த [அல்லது அவர்களுடன் பழகும்] மக்களுக்கு, அவர்கள் தொற்றுநோயை பரப்பினர். மேலும் அவர்கள் குடிசைப்பகுதிகலீல் வசிக்கும் மக்களாக இருந்தனர். எனவே தொற்று நோய் பரவல் உண்மையில் அந்த உயரமான கட்டிடங்களில் இருந்து குடிசைப்பகுதிகளுக்கு பரவத் தொடங்கியது, அங்கு நோய்த்தொற்று பரவுவதற்கு உண்மையில் உகந்த சூழ்நிலைகள் இருந்தன.

இப்போது, ​​ஒரு குறிப்பிட்ட காலப்பகுதியில், அந்த பகுதிகளில் [குடிசைகளில்] தொற்று பரவியபோது, ​​அந்த மக்கள் ஒருவித நோய் எதிர்ப்பு சக்தியை உருவாக்கியுள்ளனர் - அவர்களுக்கு நோய்த்தொற்று பாதிப்பு ஏற்பட்டுள்ளது. ஆனால் உயர்ந்த கட்டிடங்களில் வசிப்பவர் இடங்களில் கண்டிப்புடன் ஊரடங்கு நடைமுறையில் இருந்தது, அந்த மக்கள் சுற்றவோ அல்லது மக்கள் கூட்டங்களுடன் கலக்கவோ இல்லை. இப்போது, ​​[உள்நாட்டு] மக்கள் திரும்பி வருகிறார்கள், பொருளாதாரமும் திறக்கப்படுவதால், அந்த குடியிருப்புகளில் வசிக்கும் மக்கள் இப்போது வெளியேறி, வேலை செய்கிறார்கள், மக்களுடன் கலக்கிறார்கள் மற்றும் தொற்றுநோயையும் கொண்டு வருகிறார்கள். எனவே இது ஒரு தொற்றுநோயின் பரிணாம வளர்ச்சி என்று நான் நினைக்கிறேன். நீங்கள் உலகில் எங்கும் பார்த்தால், அது எப்போதும் பிற இடங்களுடன் ஒப்பிடும்போது மக்கள் அடர்த்தி அதிகமாக இருக்கும் இடங்களில் தொடங்குகிறது. ஆனால் இறுதியில், அடர்த்தி அதிகமாக இருக்கிறதா அல்லது குறைவாக இருக்கிறதா என்பதைப் பொருட்படுத்தாமல் இது எல்லா பகுதிகளுக்கும் செல்கிறது. எனவே இது தொற்றுநோயின் பரிணாம வளர்ச்சியின் ஒரு விஷயம் என்று நினைக்கிறேன்.

டாக்டர் உத்தூர், கடைசியாக நாங்கள் பேசியபோது, கிடைக்கக்கூடிய படுக்கைகளின் எண்ணிக்கையைப் பற்றி நாங்கள் பேசிக் கொண்டிருந்தோம், மேலும் அதிகமான கிளினிக்குகளைத் திறக்கவும், மேலும் தீவிரமான நோயாளிகளையும் அழைத்துச் செல்லவும் அரசாங்கம் அனுமதித்துள்ளது என்று நீங்கள் கூறினீர்கள். இப்போது நீங்கள் என்ன பார்க்கிறீர்கள்?

சிவ்குமார் உத்தூர்: கடந்த இரு மாதங்களாக, நிச்சயம் மும்பையில் படுக்கைகளின் எண்ணிக்கை மிகப்பெரிய அளவில் அதிகரித்துள்ளது. நம்மிடம் போதுமான படுக்கைகள் உள்ளன. ஆனால் அதற்கு இணையாக, வழக்குகளின் எண்ணிக்கையும் வேகமாக அதிகரித்து வருகிறது. நாடு முழுவதும் ஒரு நாளைக்கு சுமார் 10,000-15,000 வழக்குகளை நாம் பார்த்தோம், இது இப்போது பல லட்சங்களாக உயர்ந்துள்ளது - அவற்றில், கிட்டத்தட்ட மூன்றில் ஒரு பங்கு மகாராஷ்டிராவைச் சேர்ந்தது, அதில் கிட்டத்தட்ட 30-40% வழக்குகள் மும்பை. எனவே, நமக்கு இன்னும் நிறைய படுக்கைகள் தேவை.

ஆனால் பல மாதங்களாக, இந்த வைரஸைப் பற்றியும் நிறைய கற்றுக்கொண்டோம். இது ஒரு புதிய வைரஸ், ஆறு மாதங்களுக்கு முன்பு நம்மை தாக்கியது நமக்கு தெரியாது. ஆனால் இந்த வைரஸ் பற்றி நாம் நிறைய கற்றுக்கொண்டோம். இன்று, இந்த நோயாளிகளில் பெரும் எண்ணிக்கையிலானவர்கள் - குறிப்பாக லேசான அறிகுறி அல்லது அறிகுறியற்றவர்கள் - வீட்டில் தனிமைப்படுத்தல் மற்றும் வீட்டு கண்காணிப்பில் இருப்பவர்கள். இந்த நோயாளிகளில் பெரும்பாலோருக்கு - குறிப்பாக அவர்கள் இந்த உயரடுக்கு மற்றும் குடியிருப்பு சமூகங்களைச் சேர்ந்தவர்கள் என்பதால் - அவர்கள் தனிமைப்படுத்தப்படுவதற்கு அவர்களது வீட்டில் வசதி உள்ளது. மூன்று மாதங்களுக்கு முன்பு, எந்தவொரு நோயாளியும் நேர்மறையான - அறிகுறியற்ற அல்லது அறிகுறியுடன் - மருத்துவமனைக்கு கொண்டு செல்லப்பட்டு அனுமதிக்கப்பட்டனர். அது இப்போது நடப்பதில்லை, குறைந்தபட்சம் மும்பையில். மேலும், உங்கள் மருத்துவர் அல்லது ஒரு சுகாதார பணியாளருடன் நீங்கள் நேரடியாக தொடர்பு கொள்ளக்கூடிய பல மையங்கள் திறக்கப்பட்டுள்ளன, மேலும் வீட்டிலேயே தேவையான சிகிச்சையை நீங்கள் பெறுவீர்கள். எவ்வாறு கண்காணிக்க வேண்டும், எப்போது நீங்கள் உடனடியாக மருத்துவரிடம் புகாரளிக்க வேண்டும் என்று அவர்கள் உங்களுக்குக் கற்பிக்கின்றனர்.

எனவே இந்த எல்லாவற்றையும் கருத்தில் கொண்டு பார்த்தால், படுக்கை வலிமையைப் பொறுத்தவரை நாம் நிச்சயமாக மிக வசதியாக இருக்கிறோம். ஐ.சி.யூ படுக்கைகளின் எண்ணிக்கை மட்டுமே கொஞ்சம் கவலையாக இருக்கிறது - ஏனென்றால் நான் சொன்னது போல், எண்ணிக்கை அதிகரிக்கும் போது, ​​அவர்களில் கிட்டத்தட்ட 5% பேருக்கு ஐ.சி.யூ தேவைப்படும், அதில் கிட்டத்தட்ட 1% பேருக்கு வென்டிலேட்டர்கள் தேவைப்படும். ஆனால் எண்கள் லட்சத்தில் உயரும்போது, ​​ஐ.சி.யூ படுக்கைகளின் எண்ணிக்கை [தேவை] நூற்றுக்கணக்கான மற்றும் ஆயிரக்கணக்கானதாகிறது. எனவே அது கொஞ்சம் கவலையாக இருக்கிறது, நாம் இன்னும் அந்த வகையில் போராடுகிறோம். ஆனால் ஒட்டுமொத்தமாக மாநகராட்சியும் அரசும் முன்வைத்துள்ள இந்த மிகப்பெரிய மையங்களில் சுமார் 20-25% படுக்கைகள் காலியாக உள்ளன.

டாக்டர் காந்த், இந்த நோயின் பரிணாமத்தை நீங்கள் எப்படிப் பார்க்கிறீர்கள்? இது எந்த வழியில் செல்கிறது என்பதற்கான அறிகுறிகளை காண்கிறீர்களா?

லலித் காந்த்: மூன்று விஷயங்களை நான் காண்கிறேன். நடக்கும் ஒரு விஷயம் என்னவென்றால், அது பெரிய, பெருநகரங்களில் இருந்து சிறிய நகரங்களுக்கும், உள்ளூர்களையும் நோக்கி நகர்கிறது. நடக்கும் மற்ற விஷயம் என்னவென்றால், இதுவரை வழக்குகள் இல்லாத மாநிலங்கள் இப்போது அந்த ஏணியை நோக்கி நகர்கின்றன. மூன்றாவது விஷயம், சில மாநிலங்களில், அதைக் கட்டுப்படுத்த முடிந்தது என்று நினைத்திருந்தாலும், தொற்று அந்த மாநிலங்களுக்கு மீண்டும் பெரிய அளவில் வருகிறது. இந்த மூன்று விஷயங்களும் உண்மையில் தொற்றுநோயின் படத்தை இன்றைய நிலையில் தருகின்றன என்று நினைக்கிறேன்: நாம் இன்னும் தொற்றுநோயின் ஏறுமுகத் வரிசையில் தான் இருக்கிறோம். நாம் இன்னும் மேல் நோக்கி செல்கிறோம் -- ஏனென்றால் நம் மக்கள்தொகையில் இன்னும் ஒரு பெரிய பகுதி வைரஸால் பாதிக்கப்படவில்லை, நாம் குறுக்கிடாவிட்டால் இந்த மக்கள் இறுதியில் தொற்றுநோய்க்கு ஆளாக நேரிடும்-- ஒருவேளை தடுப்பூசி வந்து நாம் அவர்களைப் பாதுகாக்க முடியும் - ஏனென்றால், அவர்களுக்கு எந்தவிதமான நோய் எதிர்ப்பு சக்தியும் இருக்காது.

எனவே, நாம் தொடர்ந்து சோதனைகளை மேற்கொண்டு, அந்த தலையீடுகளை அவர்கள் கடைபிடிக்க வேண்டும் என்று மக்களுக்கு தொடர்ந்து அறிவுறுத்துவது முக்கியம் - முகக்கவசம் அணியுங்கள், சமூக இடைவெளியை கடைபிடியுங்கள், நீங்கள் வெளியே செல்லத் தேவையில்லை என்றால் வீட்டிலேயே தங்க வேண்டும். இது மிகவும் முக்கியமானது என்று நான் நினைக்கிறேன், இப்போது, அது அந்த பகுதிகளுக்கு [சிறிய நகரங்கள் மற்றும் உள்ளுர்களுக்கு] செல்லும்போது, அவை உங்களுக்கு நிபுணத்துவத்திற்கு அதிக அணுகல் இல்லாத இடங்கள்; சுகாதார வசதிகள் இல்லாதிருக்கலாம், மருத்துவர்கள் அங்கு இல்லாமல் போகலாம், சோதனை வசதிகள் இல்லாமல் இருக்கலாம். எனவே இந்த நோய்த்தொற்றுகள் கவனிக்கப்படாமல் போகக்கூடும். அது இப்போது எனது முக்கிய கவலை, ஏனென்றால் தொற்று இப்போது கிராமப்புறங்களுக்கு நகர்கிறது.

டாக்டர் உத்தூர், மும்பை நகரத்தினுள் நீங்கள் எப்படிப் பார்க்கிறீர்கள்? தரவு - புதிய வழக்குகள் மற்றும் கட்டுப்பாட்டு மண்டலங்களில் - குடிசைப்பகுதிகளில் தொற்று குறைந்து வருவதாகக் கூறுகிறது. ஆனால் அது மாறுமா? அது மாறினால், குறிப்பாக நாம் ரயில் சேவைகளை அனுமதித்தால் அல்லது பொது போக்குவரத்தில் திடீர் அதிகரிப்பு ஏற்பட்டால், பின்னர் என்ன நடக்கும்?

சிவ்குமார் உத்தூர்: உலகம் முழுவதும், பெரும்பான்மையான இடங்களில் தொற்றின் இரண்டாவது அலை தொடங்கியுள்ளது. டாக்டர் காந்த் சரியாக சுட்டிக்காட்டியபடி, நாம் இன்னும் முதல் அலையிலேயே தொடர்ந்து ஏறுமுகத்தில் இருக்கிறோம். எனவே, முதல் அலை மற்றும் இரண்டாவது அலை ஒருவருக்கொருவர் ஒன்றிணைக்கும் ஒரு காலம் வரும். அதாவது, நான் நினைக்கிறேன் - நவம்பர், டிசம்பர் மாதத்தில், அதிக எண்ணிக்கையிலான வழக்குகள் வருவதைக் காணலாம். நீங்கள் திறக்க ஆரம்பித்ததும் இது எதிர்பார்க்கப்படுகிறது.

ஆரம்பத்தில், [கண்டிப்பாக] நாம் பார்த்தோம், மிகக்கடுமையான ஊரடங்கால் வழக்குகளின் எண்ணிக்கையை கட்டுப்படுத்த முடிந்தது. ஆனால், இந்தியா இந்தியாவாக இருப்பதால் பொருளாதார அம்சத்திலும் நாம் சிந்திக்க வேண்டும். எனவே, ஒருபுறம் தொற்றுநோயைக் கருத்தில் கொண்டும், மறுபுறம் குடும்பங்கள் மற்றும் தனிநபர்களின் பொருளாதார ஆரோக்கியத்தை கணக்கில் கொண்டு அரசு சில முடிவுகளை எடுக்க வேண்டியிருந்தது. உங்களுக்குத் தெரிந்தபடி, பெரும்பான்மையான குடும்பங்கள், நடுத்தர வர்க்கத்திற்கு கீழ் தொழிலாளர் வர்க்கத்திலும், தினக்கூலியை சார்ந்து இருக்கின்றன. எனவே, அவர்களுக்காக தளர்வு வேண்டியிருந்தது; அவர்களுக்கு வேறு வழியில்லை.

இப்போது, ​தளர்வு அறிவித்ததும் நிச்சயமாக மும்பை போன்ற நெரிசலான இடத்தில், ஒருவருக்கொருவர் சமூக இடைவெளியை வைத்திருப்பது மிகவும் கடினம். நாம் ஒருவருக்கொருவர் தொடர்பு கொள்ளப் போகிறோம், வழக்குகளின் எண்ணிக்கை நிச்சயமாக உயரும். ஆனால் இன்று நான் அதை எப்படிப் பார்க்கிறேன் என்றால், பெரும்பாலான சந்தர்ப்பங்களில், மூன்று மாதங்களுக்கு முன்பு நாம் பார்த்ததைப் போலல்லாமல், அவை தொற்றுக்கு ஆளானாலும் கூட, மிக அரிதாகவே எப்போதுமே [செய்கின்றன] அவை மொத்த அறிகுறிகளுக்காகவும் அனுமதிக்கப்படுவதையும் நாம் காண்கிறோம். வைரஸ் நாம் முன்பு பார்த்ததைப் போல வலுவாக இல்லை என்பதைக் கண்டுபிடித்துள்ளோம். அல்லது நமது சிகிச்சை வசதிகள் மேம்பட்டிருக்கலாம் - உங்களுக்குத் தெரிந்தபடி, முதல் ஐந்து நாட்களுக்குள் உடனடியாக வைரஸ் தடுப்பு மருந்துகளைத் தொடங்குகிறோம், பின்னர், மற்ற எல்லா துணை சிகிச்சைகளையும் தருகிறோம். இந்த நோய்க்கான சிகிச்சையை கண்டுபிடிப்பதை நோக்கி நாம் முன்னேறி வருகிறோம், அதிர்ஷ்டவசமாக, மூன்று அல்லது நான்கு மாதங்களுக்கு முன்பு இருந்ததைப் போல நமக்கு மோசமான நிலை அல்ல என்பதைக் கண்டுபிடித்துள்ளோம்.

ஆனால் எல்லோரிடமும் நான் எப்போதும் சொல்வது போல், [வழக்குகளின்] எண்ணிக்கையை பார்ப்பதை நிறுத்த வேண்டும். இன்று நாம் கவனிக்க வேண்டிய ஒரே எண்ணிக்கை இறப்புகள் மட்டுமே. நாம் இறப்புகளில் இருந்து இறங்க முடியுமானால், நிறைய செய்துள்ளோம், எப்படியாவது இந்த நோயை வென்றுள்ளோம் என்பதாகும். எனவே, இந்த எண்ணிக்கையில் எத்தனை லட்சம் எண்ணிக்கை சேரப் போகின்றன என்பதைப் பார்ப்பதை நிறுத்திவிட்டு, நல்ல சுகாதார வசதிகளை வைப்பதன் மூலம் அவற்றில் எத்தனை பேரை பாதுகாக்க முடியும் என்று பாருங்கள். டாக்டர் காந்த் கூறியது போல், பெரிய பெருநகரங்களில் மட்டுமல்ல, சிறிய பகுதிகளிலும் தொற்று பரவி வருகிறது. துரதிர்ஷ்டவசமாக, பல தசாப்தங்களாக திசைதிருப்பப்பட்ட அரசுகள் இருப்பதால், அவர்கள் சுகாதாரத் துறையை முற்றிலும் கவனிக்கவில்லை, மோசமான வரவு செலவுத் திட்டத்துடன். மேலும் சிறிய நகரங்களும் சிறிய கிராமங்களும் இதனால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளன. எனவே, அதை மேம்படுத்த வேண்டும்.

டாக்டர் காந்த், மூன்று நான்கு மாதங்களுக்கு முன்பு, நாம் எல்லோரும் வழக்குகளில், குறிப்பாக குடிசைப்பகுதிகளில் அதிக தொற்றால் சிக்கித் தவிப்போம் என்ற பயம் இருந்தது, ஏனென்றால் எல்லோரும் நெருக்கமாக இருக்கிறார்கள். ஆனால், பல்வேறு காரணங்களால் அவ்வாறு நடக்கவில்லை. அவர்கள் ஏற்கனவே பாதிப்பை சந்தித்து, ஓரளவு நோய் எதிர்ப்பு சக்தியை பெற்றுள்ளனர் என்பதை தரவு காட்டுகிறது. எனவே, இதில் பின்னடைவு ஏற்பட்டால், ஒட்டுமொத்த வைரஸ் தாக்கம் அல்லது கொரோனா வைரஸின் திறனைப் பொறுத்தவரை இது உங்களுக்கு என்ன சொல்கிறது? நாம் குறைந்த எச்சரிக்கையுடன் இருக்க வேண்டும் என்று சொல்லாமல் - நாம் நன்றாக உணர வேண்டிய ஒன்று இதுதானா?

லலித் காந்த்: நாம் எச்சரிக்கையாக இருக்க வேண்டும், அது உண்மைதான். எங்கள் காவலர்களை நாம் குறைக்க முடியாது. ஆனால் நீங்கள் சொன்னது போல, டாக்டர் உத்தூரும் சுட்டிக்காட்டியபடி, இறப்பு விகிதம் குறைந்து வருகிறது. இறப்பு விகிதம் மிக அதிகமாக இருந்த மார்ச், ஏப்ரல் மற்றும் மே மாதங்களில் மக்கள் வந்த சூழலைப் போல் இப்போது மோசமாக நோய்வாய்ப்படுவதில்லை. [மற்ற] விஷயம் என்னவென்றால், மருத்துவர்களும் இப்போது அந்த திறன்களைப் பெற்றுள்ளனர். வழக்குகளை நிர்வகிக்க அவர்கள் சிறந்த திறமை வாய்ந்தவர்கள், நம்மிடம் சிறந்த தலையீடுகளும் உள்ளன - ஏப்ரல், மே மற்றும் ஜூன் மாதங்களில் அது கிடைக்கவில்லை, நாம் அனைவரும் இறப்பு குறித்து மிகவும் பயந்தோம்.

மக்கள் ஒருவித நோய் எதிர்ப்பு சக்தியை வளர்த்துக் கொள்கிறார்கள் என்றும் இது கூறுகிறது - அந்த நோய் எதிர்ப்பு சக்தி தொற்றுநோயிலிருந்து பாதுகாக்குமா அல்லது நோய்த்தொற்றின் தீவிரத்தை குறைக்குமா என்பது ஒரு மாதம், மூன்று மாதங்கள் அல்லது நான்கு மாதங்களாக இருக்குமா என்பது நமக்கு தெரியாது , ஆனால் அவர்களிடம் வளர்ந்து வரும் ஒருவித நோய் எதிர்ப்பு சக்தி உள்ளது, மேலும் அவை நோயின் கடுமையான வடிவத்தைப் பெறாத மக்களுக்கு உதவக்கூடும். எனவே சில மாதங்களுக்கு முன்பு தேவைப்பட்டது போல் அவர்களுக்கு பல ஐ.சி.யுக்கள், வென்டிலேட்டர்கள் போன்றவை இப்போது தேவையில்லை.

உங்களின் கருத்துகளை வரவேற்கிறோம். கருத்துகளை respond@indiaspend.org. என்ற முகவரிக்கு அனுப்பலாம். மொழி, இலக்கணம் கருதி அவற்றை திருத்தும் உரிமை எங்களுக்கு உண்டு.