‘இந்தியா தனது புலம்பெயர்ந்தோர் குறித்து அக்கறை காட்ட வேண்டிய நேரம் இது’

பெங்களூரு: நாடு தழுவிய ஊரடங்கை 2020 மே 3 வரை அரசு நீட்டித்துள்ள நிலையில், பல லட்சக்கணக்கான புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் நிதி, உடல் மற்றும் உணர்ச்சிபூர்வ துயரங்களை சந்தித்து வருகின்றனர். கடந்த செவ்வாயன்று மும்பையில் ஒரு ரயில் நிலையத்திற்கு அருகே நிலவிய குழப்பமான காட்சிகளின் மூலம் இதன் சித்தரிப்பை உணரலாம். பிரதமரின் அறிவிப்புக்குப் பின்னர், ஆயிரக்கணக்கான தொழிலாளர்கள் கூடிவந்தனர்; ​​சிலர் உணவு கேட்டனர். மற்றவர்களோ, தங்களது சொந்த கிராமங்களுக்கு கொண்டு விடும்படி கேட்டனர். ஊரடங்கு தொடங்கியதில் இருந்து ஆர்ப்பாட்டத்தில் ஈடுபட்டுள்ள சூரத்தில் குடியேறிய தொழிலாளர்கள், வீட்டுக்கு அனுப்பப்பட வேண்டும் என்று கோரி, தங்கள் போராட்டங்களை புதுப்பித்தனர். இந்தியா ஸ்பெண்ட் கட்டுரை தெரிவித்துள்ளபடி, கோவிட்-19ஐ கட்டுப்படுத்துவதற்கான தற்போதைய ஊரடங்கு, இத்தகைய பல லட்சக்கணக்கான தொழிலாளர்களின் வாழ்க்கையையும் வாழ்வாதாரத்தையும் சீர்குலைத்துள்ளது.

உள்துறை அமைச்சகம் ஏப்ரல் 5, 2020 அன்று வெளியிட்ட அறிக்கைபடி, மாநிலங்களுக்கு இடையே குடியேறிய சுமார் 12.5 லட்சம் மக்கள், 27,661 நிவாரண முகாம்களிலும் தங்குமிடங்களிலும் தங்க வைக்கப்பட்டுள்ளனர்; இதில் 87% அரசு நடத்துபவை, மீதமுள்ளவை தன்னார்வ தொண்டு நிறுவனங்களால் இயக்கப்படுகின்றன. இருப்பினும், இன்னும் பலர் முகாம்களில் இல்லை. மாநிலங்களுக்குள்ளும் வெளியேயும் குடியேறுபவர்கள் என இரு தரப்பினரும் தற்போது வேலை இல்லாமல் தவிக்கின்றனர்; இதனால், விரைவாக குறைந்து வரும் வளங்களுடன், அவர்கள் பணிபுரியும் இடங்களில் அல்லது கிராமப்புறங்களில் உள்ள தங்கள் வீடுகளுக்கு செல்ல வேண்டியுள்ளது. வீட்டிற்கு நடந்து செல்ல முடிந்தவர்கள் நோய் குறித்த பழி (அவர்கள் கோவிட்19 நோயால் பாதிக்கப்படக்கூடும் என) மற்றும் வேலையின்மை ஆகிய இரண்டையும் எதிர்கொள்கின்றனர்; அதே நேரத்தில் கிராமப் பொருளாதாரம் திடீரென பணம் அனுப்புவதில் இருந்து தடைபட்டு நிற்கிறது.

ஏப்ரல் 15, 2020 அன்று வெளியிடப்பட்ட ஒரு புதிய அறிக்கை, மற்றும் தன்னார்வக் குழுவான ஸ்ட்ராண்டட் வொர்க்கர்ஸ் ஆக்சன் நெட்வொர்க்கின் 11,000 க்கும் மேற்பட்ட தொழிலாளர்கள் பற்றிய கணக்கெடுப்பின் அடிப்படையில், சுமார் 50% பேருக்கும் குறைவானவர்களுக்கு மட்டுமே ரேஷன்கள் உள்ளன, 74% பேர் ரூ.300க்கும் குறைவாக பெறுபவர்கள், மற்றும் 89% ஊரங்கின் போது அவர்களது முதலாளிகளால் சம்பளம் தரப்படாதவர்கள். அவர்களில் பெரும்பாலோர் தொழிற்சாலை / கட்டுமானத்துறை தினசரி கூலித் தொழிலாளர்கள். ஊரடங்கிற்கு பிறகு புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களிடம் இருந்து வரும் மன அழுத்தம் தொடர்பான அழைப்புகளை கையாள இக்குழு உருவாக்கப்பட்டது.

இந்தியாவில் சுமார் 12 கோடி பேர், கிராமப்புறங்களில் இருந்து நகர்ப்புறங்களுக்கு புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களாக இருப்பதாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. 1991ஆம் ஆண்டில் தாராளமயமாக்கலுக்கு பின்னர் 22 ஆண்டுகளில் உருவாக்கப்பட்ட 6.1 கோடி வேலைகளில் கிட்டத்தட்ட 92% முறைசாராவை. மேலும், சமீபத்திய ஆண்டுகளில் வேலையின்மை கடுமையாக அதிகரித்துள்ளது.

உள்நாட்டில் இடம்பெயர்வோர் குறித்த நிபுணரும், கேரளாவை சேர்ந்த இலாப நோக்கற்ற மையமான இடம்பெயர்வு மற்றும் உள்ளடக்கிய மேம்பாட்டு மையத்தின் நிர்வாக இயக்குநருமான பெனாய் பீட்டர், இந்தியா ஸ்பெண்டிற்கு அளித்த பேட்டியில், இந்தியா தனது புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களை பற்றி அக்கறை கொண்டுள்ளது என்பதை காண்பிப்பதற்கும், உணவு மற்றும் ஒழுக்கமான வாழ்க்கை நிலைமைகளை உறுதி செய்வது, கோவிட் -19 பரிசோதனை மற்றும் தொழிலாளர்களுக்கு அவர்களின் தாய்மொழியில் சரியாக அதை விளக்குவது போன்ற நடவடிக்கைகளை உறுதி செய்வதற்குமான காலம் என்கிறார். ஊரடங்கு நீக்குகையில், மாநில அரசுகள் புலம் பெயர்ந்த தொழிலாளர்களை வற்புறுத்தாமல், அவர்களின் குறைகளை புரிந்துகொண்டு அவர்களின் வாழ்வாதாரங்களை பாதுகாக்க முயற்சிக்க வேண்டும் என்று அவர் வாதிடுகிறார். நகர்ப்புற மற்றும் கிராமப்புற பொருளாதாரங்களை புதுப்பிக்க உதவுவதற்காக, நகர்ப்புற மையங்களில் மீண்டும் தங்குவதற்கும், அவர்கள் வைரஸால் பாதிக்கப்பட்டால் அவர்களுக்கு கிராமப்புறங்களில் கோவிட் 19 தொற்றுநோயைத் தடுப்பதையும், சிறந்த மருத்துவ சேவையை உறுதி செய்ய வேண்டும் என்கிறார்.

"நகர்ப்புறங்கள், அவர்கள் திரும்பி வந்து வேலை செய்வதற்கு உதவும் வகையில் அதன் தயார்நிலையை காட்ட வேண்டும்" என்கிறார் அவர். முறைசாரா பொருளாதாரத்தில், ஊரடங்கின் பேரழிவு தாக்கம் பற்றியும், லட்சக்கணக்கான மாநிலங்களுக்குள்ளும், வெளியேயும் குடியேறுபவர்களுக்கு அது ஏற்படுத்தும் எதிர்கால சவால்கள் குறித்தும் பீட்டர் பேசுகிறார். அத்துடன், ஊரடங்கின் மூலம் புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர் நெருக்கடிக்கு, கேரளா தந்த பதிலின் பலம் மற்றும் குறைபாடுகளை அலசுகிறார்.

44 வயதான பீட்டர், இந்தியாவில் உள்ள உள்நாட்டு தொழிலாளர் இடம்பெயர்வு குறித்த கொள்கைக் கட்டுரையைத் தயாரிப்பதற்காக சர்வதேச தொழிலாளர் அமைப்பை, ஒப்பந்த அடிப்பையில் இந்தியாவில் உள்ள அமைப்புகளின் கூட்டமைப்பை வழிநடத்துகிறார். 13வது ஐந்தாண்டு திட்டத்திற்காக (2017-2022) கேரள மாநில திட்டமிடல் வாரியத்தால் உருவாக்கப்பட்ட கேரளாவிற்கு தொழிலாளர் இடம்பெயர்வு தொடர்பான செயற்குழுவில் உறுப்பினராக இருந்தார். கேரளாவில் ஓரங்கட்டப்பட்ட விளிம்பு நிலை மக்களுக்கான நலவாரிய சட்டங்களைச் செம்மைப்படுத்துவதில் நான்காவது நிர்வாக சீர்திருத்த ஆணையத்திற்கு தொழில்நுட்ப ஆதரவை வழங்கும் நிபுணர் குழுவில் ஒருவராகவும் இருந்தவர்.

திருத்தப்பட்ட பகுதிகள்:

ஏப்ரல் 14 ம் தேதி நாட்டுக்கு உரையாற்றிய பிரதமர், புலம்பெயர்ந்தோர் நெருக்கடிக்கு தீர்வு எதையும் கூறவில்லை என்று குற்றம் சாட்டப்பட்டுள்ளது. மும்பை மற்றும் சூரத் உட்பட நாட்டின் பல்வேறு பகுதிகளில் புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் தொடர்பான கலவரங்கள் நடந்துள்ளன. உங்கள் கருத்து என்ன?

அவர் இந்த பிரச்சினை குறித்து, நேரடியாக பேசவில்லை. ஆனால் மக்கள் [ஊரடங்கால்] பாதிக்கப்பட்டுள்ளனர் என்பதை அவர் ஒப்புக் கொண்டார். இல்லையெனில் அவர், குற்றச்சாட்டுக்கு ஆளாகி இருக்க வேண்டும்.

முக்கியமாக, ஊரடங்குக்கு நாம் தயாராக இல்லை. எந்தவொரு ஆதரவும் இல்லாமல் நகர்ப்புற மையங்களில் பல புலம்பெயர்ந்தோர் இருப்பதாக மக்கள் கற்பனை செய்ததாக நான் நினைக்கவில்லை. பணக்கார நகர அமைப்பாக இருக்கும் அகமதாபாத் மாநகராட்சி, உணவு வழங்க தன்னார்வ தொண்டு நிறுவனங்களை அணுகியது. சூரத்தில் நடந்தது அகமதாபாத்தில் நடக்கக்கூடும் என்பதை அவர்கள் உணர்ந்தார்கள்.

கொள்கை சிக்கலாக, உள்நாட்டு இடம்பெயர்வு புறக்கணிக்கப்படுகிறது. இப்போது அது பிரதானமாகி இந்தியாவிற்கு தெரிகிறது, அதிர்ச்சியை ஏற்படுத்தி இருக்கிறது.

புலம்பெயர்ந்தோர் ஏன் கவனிக்கப்படவில்லை?

அவர்கள், நகரத்தை இயக்கச் செய்கின்றனர், ஆனால் அவை கணினியின் கண்ணுக்கு தெரியாதவை. ஏனெனில் அவர்கள் குறித்து போதுமான தரவு இல்லை, அவர்கள் உள்ளூர் அரசியல் பொருளாதாரத்தின் ஒரு பகுதியாக இல்லை. எனவே, உள்ளூர் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பிரதிநிதிகள் அவர்களுக்கு பொறுப்பேற்கவில்லை. மாநில அரசுகளும், நகர்ப்புற உள்ளாட்சி அமைப்புகளும் இந்த நிலைமைக்கு தயாராக இல்லை.

[சாதாரண காலங்களில் கூட], பெரும்பாலான புலம்பெயர்ந்தோருக்கு சமூக நல நடவடிக்கைகள் அல்லது சுகாதாரப் பாதுகாப்பு அல்லது பொது விநியோக முறை போன்ற சமூகப் பாதுகாப்பு கிடைப்பதில்லை. அவர்கள் அரசின் சேவைகளை பெற முயற்சிக்கும்போது அவர்களின் கவுரவம் சமரசம் செய்யப்படுகிறது.

உள்நாட்டு இடம்பெயர்வு என்பது இந்தியாவில் கொள்கை முன்னுரிமை அல்ல. [அதன் அளவின்] மதிப்பீடுகள் 10 மில்லியனில் இருந்து 150 மில்லியனாக வேறுபடுகின்றன, இது தெளிவின்மையைக் காட்டுகிறது. நிரந்தரமாக வேலைக்குச் செல்லும் புலம்பெயர்ந்தோர் உள்ளனர் (வழக்கமாக, படித்த மற்றும் அதிக சலுகை பெற்ற குழுக்களிடம் இருந்து) பின்னர் விளிம்புகளில் இருப்பவர்களும் இருக்கிறார்கள். பிந்தையவர்கள் தற்காலிகமாக இடம்பெயர்கிறார்கள். பொதுவாக வளர்ச்சி அல்லது விவசாய துயரத்தால் அவ்வாறு செய்ய நிர்பந்திக்கப்படுகிறார்கள். கிராமப்புறங்களில் இருந்து டெல்லி அல்லது மும்பை போன்ற பகுதிகளுக்கு தொழிலாளர் இடம்பெயர்வது, கிராமப்புற ஏழைகளுக்கு சமாளிக்கும் உத்திகளைக் குறிக்கின்றன.

ஆனால் புலம்பெயர்ந்தோரை கவனித்துக் கொள்வது மாநிலங்களின் பொறுப்பல்லவா? மாநில-மத்திய மோதலில் அறியாத விபத்தாக புலம்பெயர்ந்தோர் உள்ளனரா?

இல்லை இதுதான் என்று நான் நினைக்கவில்லை. பேரிடர் முகாமைத்துவத்தின் பொறுப்பான [மத்திய] உள்துறை அமைச்சகம், புலம் பெயர்ந்த தொழிலாளர்களுக்கு உதவ மாநில பேரிடர் நிவாரண நிதியைப் பயன்படுத்துமாறு உத்தரவுகளை பிறப்பித்துள்ளது. நிதி ஆயோக் [மத்திய கொள்கை வகுக்கும் குழு] அரசுடன் இணைந்து பணியாற்ற அதன் இணையதளத்தின் ஒரு பகுதியாக இருக்கும் தன்னார்வ தொண்டு நிறுவனங்களுக்கு எழுதியுள்ளது. அவர்களுக்கு தன்னார்வ தொண்டு நிறுவனங்கள் தேவை. அரசுக்கு அதிகமாக உள்ளது. மேம்பாட்டு துறைக்கு ஒரு பங்கு உள்ளது, இது குறைவாகவே இருந்தது.

புலம்பெயர்ந்தோர் என்போர், அறியாமல் நேர்ந்த விபத்து அல்ல. பொருளாதாரத்தை பற்றி தீவிரமாக இருக்கும் எந்தவொரு அரசுக்கும், புலம்பெயர்ந்தோர் நமது பொருளாதாரத்தில் ஒரு பங்கை வகிக்கிறார்கள் என்பதை அறிந்திருக்கும். கேரளாவில் 3.5 மில்லியனுக்கும் அதிகமான மக்கள் [புலம் பெயர்ந்தவர்கள்] உள்ளனர், அவர்கள் தங்கள் வீடுகளுக்குச் சென்றால், கட்டுமானத் துறை எவ்வாறு உயிர்ப்புறும் ? மாநிலங்களுக்கு, இவர்களை கையாள போதிய ஆதாரங்கள் இல்லாமலும் ஆயத்தமாகாமலும் இருக்கலாம்.

புலம்பெயர்ந்தோர் அனுபவிக்கும் துயரங்களை தணிக்க இப்போது எடுக்கப்பட வேண்டிய ஐந்து நடவடிக்கைகள் என்ன?

உள்நாட்டு புலம் பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள், அவர்களில் பெரும்பாலோர் முறைசாரா துறையின் வாயிலாக, இந்தியாவின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் [ஜி.டி.பி.] கிட்டத்தட்ட 10% பங்களிப்பு செய்கிறார்கள். நாம் அவர்கள் மீது அக்கறை காட்டுகிறோம் என்பதை அவர்களுக்கு வெளிப்படுத்த வேண்டிய நேரம் இது.

ஊரடங்கு முடிவடையும் வரை, அவர்களுக்கு உணவு கிடைப்பதை மற்றும் தங்குமிடம் இருப்பதை உறுதி செய்ய வேண்டும். அவர்களின் உடல்நலப் பிரச்சினைகள் தீர்க்கப்பட வேண்டும். எங்கு வேண்டுமானாலும் அவர்களின் வாழ்க்கை வசதிகளை தேவைப்படும் இடத்தில் நாம் ஏற்படுத்த வேண்டும். பின்னர், முதியவர்கள், குறைபாடுகள் உள்ளவர்கள் மற்றும் கர்ப்பிணிப் பெண்கள் போன்ற புலம்பெயர்ந்த குழுக்களுக்குள் பாதிக்கப்படக்கூடிய குழுக்கள் உள்ளன; அவற்றின் தேவைகள் பூர்த்தி செய்யப்பட வேண்டும்.

நடமாடும் மருத்துவ அலகுகளை பயன்படுத்தும் தொழிலாளர்களைத் தீவிரமாக கண்காணிக்க வேண்டும், மேலும் கோவிட்19 அறிகுறியுடன் தொழிலாளர்கள் கண்டறியப்பட்டால் அவர்களைத் தனிமைப்படுத்தும் திட்டத்தை தயாரிக்க வேண்டும். இறுதியாக, நோயை பற்றி அவர்களின் சொந்த மொழியில் அவர்களுக்குத் தெரிவிக்க வேண்டும், மேலும் அவர்கள் அதை சரியாகப் புரிந்துகொள்வதை உறுதி செய்ய வேண்டும்.

அரசு அல்லது உள்ளூர் அதிகாரிகள், புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களிடம் சென்று அவர்களின் குறைகளை புரிந்து தீர்க்க வேண்டும். தற்போதைய சூழ்நிலைகளில் என்ன செய்ய முடியும் மற்றும் செய்ய முடியாது என்பதை அவர்களுக்கு விளக்க வேண்டும்.

ஊரடங்கு படிப்படியாக நீக்கப்பட்டவுடன் என்ன நடவடிக்கைகளை பரிந்துரைக்கிறீர்கள்? அறுவடை காலத்திற்குள் புலம்பெயர்ந்தோர் வீடு திரும்ப வேண்டிய நேரம் இது, ஆனாலும் தொற்று என்பது ஒரு உண்மையான கவலை; அதே நேரம், புலம்பெயர்ந்தோர் பலருக்கு வேலைவாய்ப்பு மற்றும் பணம் தேவைப்படலாம்.

ஊரங்கு நீக்கப்பட்டதும், புலம் பெயர்ந்தோர் திரும்பிச் செல்ல மனதளவில் அவர்களைத் தயார்படுத்த வேண்டும். இதனால் அவர்கள் மீண்டும் வேலைக்குச் செல்ல முடியும். அவர்கள் வேலை செய்தால்தான் அவர்களது குடும்பங்கள் பணத்தை பெற முடியும்; அது கிராமப் பொருளாதாரம் உட்பட பொருளாதாரத்தில் புழக்கத்தில் விடுகிறது. நகரங்களில் இந்த மக்கள் தங்கியிருந்து வேலை செய்ய முடிந்தால் தான் கிராமங்களில் இந்த நெருக்கடியின் தாக்கம் குறையும்.

இது நகர்ப்புற பொருளாதாரங்களை புதுப்பிக்க உதவும். புலம்பெயர்ந்தோருக்கு கிராமங்களை விட நகரங்களில் சிறந்த சுகாதார வசதிகள் மற்றும் சிகிச்சைகள் கிடைக்கும். மிக முக்கியமாக, ஒரு கோவிட் -19 ஹாட்ஸ்பாட்டில் இருந்து ஒரு கிராமத்திற்கு பயணிக்கும் போடு தொற்றுநோய்க்கான சிறிய வாய்ப்பு உள்ளது. பல புலம்பெயர்ந்தோர் நகரங்களில் தங்கியிருந்து [சம்பாதிக்க] விரும்புகிறார்கள், ஏனெனில் அவர்கள் உள்ளூரில் பணம்-கடன் வழங்குபவர் அல்லது பிற உள்ளூர் நிறுவனங்களிடம் கடன் பெற்றிருக்கிறார்கள்.

அதே நேரம், திரும்பிச் செல்வது அவர்களின் உரிமை என்பதை நாம் ஏற்க வேண்டும், எந்த வற்புறுத்தலும் இருக்கக்கூடாது. நகர்ப்புறங்கள், புலம் பெயர்ந்தோர் தங்கவும், வேலை செய்வதற்கும் உதவ தயாராக இருக்க வேண்டும்.

மார்ச் 25 ஊரடங்கு குறித்து, மாநில அரசுகளுக்கு முன்பே அறிவிப்பு செய்திருந்தால், பல லட்சக்கணக்கான புலம்பெயர்ந்தோர் வீடு திரும்புவதற்கான சூழ்நிலைக்கு அவர்கள் சிறப்பாக தயாராக இருந்திருப்பார்களா?

ஊரடங்கு என்பது தவிர்க்க முடியாதது. நமது சுகாதார உள்கட்டமைப்பு நகர்ப்புற மையங்களில் குவிந்துள்ளது. கோவிட் 19 கிராமப்புற இந்தியாவை அடைந்தால் [பெரிய அளவில்] அது பேரழிவைத் தரும். தொற்றுநோய் பரவுவதைத் தடுப்பதற்கான ஒரே வழி தடுப்பு மற்றும் கிராமப்புறங்களை பாதுகாப்பதன் மூலம் மட்டுமே.

இருப்பினும், போதியளவு ஆயத்தமாகாமல் ஊரடங்கு முடிவு எடுக்கப்பட்டது. நான்கு மணி நேர அறிவிப்பு மூலோபாயமாக இருந்திருக்கலாம்; ஆனால் ஏழைகள் மற்றும் விளிம்பு நிலை மக்கள் இப்போது எதிர்கொள்ளும் பிரச்சினைகளுக்கு நாம் எவ்வளவு மோசமாக தயாராக இருந்தோம் என்பதையும் இது காட்டுகிறது. மக்களை தங்குமிடங்களில் தங்க வைப்பதற்கும் அவர்களுக்கு உணவு வழங்குவதற்கும் மத்திய, மாநிலங்களில் சரியான நேரத்தில் நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்படவில்லை. [நிர்வாக] அமைப்பு மிகவும் பாதிக்கப்படக்கூடியவர்களின் தேவைகளுக்கு, முக்கியத்துவம் தருபவையாக இருக்க வேண்டும்.

ஊரடங்கிற்கு முன்பு தாயகம் திரும்ப, புலம்பெயர்ந்த வெளிநாடு வாழ்பவர்களும், உள்ளூர் புலம்பெயர்ந்தவர்களும் வித்தியாசமாக நடத்தப்பட்டனர் என்பது குறித்து சிலர் கருத்து தெரிவித்துள்ளனர். முறைசாரா துறையில் 90% க்கும் மேற்பட்ட தொழிலாளர்கள் இருக்கும் ஒரு நாட்டில் தொற்றுநோயின் பாதிப்பை தாங்கக்கூடிய வகையில் தொழிலாள வர்க்கம் உள்ளதா?

இடம்பெயர்வு என்பது குடிமக்களுக்கான அடிப்படை உரிமை. இந்தியர்கள் நாட்டின் எந்தப்பகுதியிலும் பயணம் செய்ய, வேலை செய்ய மற்றும் வசிக்க அனுமதிக்கப்படுகிறார்கள். [ஆனால்] எப்போதும் வர்க்க பாகுபாடு உள்ளது. சர்வதேச மற்றும் உள்நாட்டில் குடியேறியவர்கள் உள்ளனர்; பிந்தையவர்கள் ஆதிவாசிகள், தலித்துகள் அல்லது மத சிறுபான்மையினர் போன்ற சமூக மற்றும் பொருளாதார ரீதியாக பின்தங்கிய குழுக்களைச் சேர்ந்தவர்கள்.

ஒவ்வொரு பேரிடரிலும் ஓரங்கட்டப்பட்ட விளிம்பு நிலை மக்கள் அதிகம் பாதிக்கப்படுகிறார்கள், அவர்களில் புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் மற்றும் அகதிகள். முறைசாரா துறைக்குள்ளும் கூட, பல பாதிக்கப்படக்கூடிய குழுக்கள் உள்ளன. நீங்கள் பூர்வீகமாகவோ அல்லது முறைசாரா துறையில் பணிபுரியும் உள்ளூர்வராகவோ இருந்தால், பீகாரில் இருந்து வந்து டெல்லியில் ஒரு ரிக்‌ஷா இழுப்பவர் அல்லது நகரத்தில் பொருட்களை விற்கும் நாடோடி குழுக்களை விட உள்ளூர் அரசுகளின் ஆதரவு உட்பட அதிக ஆதாரங்கள் உள்ளன. ரோஹிங்கியா அகதி [மியான்மரில் இருந்து], ஒரு புலம் பெயர்ந்த தொழிலாளரைக் காட்டிலும் மோசமாக இருக்கலாம்.

அவர்கள் [சிறுபான்மையினர்] நகரங்களில் மட்டுமல்ல, கிராமங்களிலும் ஓரங்கட்டப்படுகிறார்கள். இந்த ஊரடங்கு, வரலாற்று ரீதியாக கண்ணுக்கு தெரியாத உள்நாட்டு புலம் பெயர்ந்தவர்களை (நகர்ப்புற தொழிலாளர்கள் மற்றும் பருவகால தொழிலாளர்கள் போன்றவர்கள்) பிரதான இந்தியாவுக்குத் தெரியப்படுத்தியுள்ளது, மேலும் அவர்களின் அவலநிலை அனைவருக்கும் பார்க்கும் வெளிப்படையான திறந்த நிலையில் உள்ளது.

பணமதிப்பிழப்பு நடவடிக்கை, புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் அதிகம் உள்ள அமைப்புசாரா துறையும் பாதித்த நிலையில், ஊரடங்கை, பண மதிப்பிழப்பு நடவடிக்கையுடன் எவ்வாறு ஒப்பிடுவீர்கள்?

ஊரடங்கின் தாக்கம், பண மதிப்பிழப்பு நடவடிக்கையைவிட மோசமாக இருக்கும் என்று நான் அஞ்சுகிறேன். பண மதிப்பிழப்பு நடவடிக்கை என்பது, பணத்தை பறித்ததால் பொருளாதாரம் தேக்கமடைந்தது. இதனால் வாழ்வாதாரங்கள் பாதிக்கப்படுகின்றன. ஆர்ப்பாட்டம் பொருளாதாரத்தில் மொத்த உற்பத்தியில் வீழ்ச்சிக்கு வழிவகுத்தது. அதன் காரணமாக அமைப்புசாரா துறை கடுமையாக பாதிக்கப்பட்டது, ஆனால் அமைப்புசார்ந்த துறை ஒப்பீட்டளவில் சிறப்பாக இருந்தது.

ஊரடங்கானது வாழ்வாதாரங்களில் உடனடி மற்றும் நேரடி தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது; அனைவருக்கும், குறிப்பாக புலம் பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் மீது நீண்டகால தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும். பணம் அனுப்புவது குறைத்தல் [ஊரடங்கு மற்றும் வேலைவாய்ப்பு மற்றும் ஊதியங்கள் இல்லாததால்] புலம்பெயர்ந்த குடும்பங்களை மட்டுமல்ல, முழு கிராம பொருளாதாரத்தையும் பாதிக்கும், ஏனென்றால் இது நான் முன்பு கூறியது போல புலம்பெயர்ந்தோரிடம் இருந்து அனுப்பப்படும் பணத்தைப் பொறுத்தது. கடுமையான ஊட்டச்சத்து குறைபாடு மற்றும் பட்டினி இறப்புகள் கூட இருக்கலாம். தவிர, கிராமப்புறங்களில் கோவிட் 19 பரவலாக பரவினால், அது பேரிடர் தரக்கூடிய தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும். இது கிராமப்புற இறப்பு விகிதங்களை கணிசமாக அதிகரிக்கக்கூடும்.

தொழிற்துறையைப் பொறுத்தவரை, [அரசிடம் இருந்து] சில சலுகைகள் இருக்கும், ஆனால் பொது விநியோக முறைக்கு அணுகல் இல்லாதவர்கள், வங்கிக் கணக்கு அல்லது காப்பீடு இல்லாதவர்கள் அல்லது என்ன நடந்தது என்று கூட தெரியாதவர்கள் [ஊரடங்கின் போது] நிலையை கற்பனை செய்து பாருங்கள். ஏனென்றால் அவர்களுக்கு தகவலுக்கான அணுகல் குறைவாகவே இருந்தது.

கடந்த சில நாட்களில் மக்களின் பெரிய செயல்பாடுகளை நீங்கள் எவ்வாறு பார்க்கிறீர்கள்?

ஊரடங்கு காரணமாக இப்போது மூன்று வகையான புலம்பெயர்ந்தோர் உள்ளனர்: வீட்டிற்கு வந்தவர்கள்; பணிபுரியும் இடங்களில் இன்னும் இருப்பவர்கள்; தங்கள் வீடுகளை அடைய முடியாமல் இடையில் சிக்கி இருப்பவர்கள். அறிமுகமில்லாத இடத்தில் இடையில் சிக்கியவர்கள் இருப்பவர்கள் பெரும்பாலும் உதவி மற்றும் பணம் அல்லது உணவு போன்ற வளங்கள் இல்லாமல் உள்ளனர். பணிபுரியும் இடங்களில் இன்னும் இருப்பவர்கள், குறைந்த பட்சம் தங்கள் சுற்றுப்புறங்களை அறிந்திருக்கிறார்கள் மற்றும் உணவு மற்றும் சுகாதாரம் போன்ற அத்தியாவசியங்களை எங்கு அணுகலாம் என்று தெரிந்தவர்கள், ஆனால் ஊதியம் கிடைக்காது. ஊரடங்கிற்கு பிறகு வீட்டிற்கு வர முடிந்தவர்கள் தொற்று இருக்குமோ என்ற பழியை எதிர்கொள்கின்றனர். வேலையில்லாமல் இருப்பதால், அவர்கள் அதிக வட்டிக்கு கடன் வாங்க வேண்டியிருக்கும்.

வுஹானில் சீனா மில்லியன் கணக்கானவர்களை ஊரடங்கால் முடக்கியது. உதாரணமாக, ஸ்வீடன் மற்றும் நெதர்லாந்து அவ்வாறு செய்யவில்லை; ஆரம்பத்தில் சிங்கப்பூரும் அவ்வாறு செய்யவில்லை. இந்தியா உலகின் மிகப்பெரிய மற்றும் கடுமையான ஊரங்கை அமல்படுத்தியுள்ளது. ஒரு தொற்றுநோயை கையாள்வதற்கான இந்த மாறுபட்ட அணுகுமுறைகளை எவ்வாறு மதிப்பிடுவது?

இது மக்கள் தொகை மட்டுமல்ல, மனித வளர்ச்சியின் மொத்தமாகும். சுவீடன், நெதர்லாந்து மற்றும் சிங்கப்பூர் ஆகியன மனித வளர்ச்சியின் உயர் மட்டத்தில் உள்ளன. சீனாவும் இந்தியாவும் உலகிலேயே அதிக மக்கள் தொகை கொண்ட நாடுகளாகும், மேலும் வெளிநாடுகளில் வாழும் மிகப்பெரிய புலம்பெயர்ந்த மக்களை கொண்டவையாகும்.

இந்தியா [சீனாவை தொடர்ந்து] அதிக வெளிநாட்டு பணத்தை பெறுகிறது; மற்றும் இடம்பெயர்வு என்பது ஒரு வாழ்க்கை முறை. உத்தரபிரதேசம் மற்றும் ஆந்திராவை சேர்ந்தவர்கள் கூட வெளிநாடுகளில் தொழிலாளர்களாக வேலை செய்கிறார்கள். [சீனாவிலும் இந்தியாவிலும்] இடம்பெயர்வதில் எந்த மாற்றமும் உலகில் உணரப்படலாம், இருப்பினும் உள்நாட்டு இடம்பெயர்வு [இந்தியாவில்] சர்வதேச இடம்பெயர்வுகளை விட பல மடங்கு அதிகம். இவ்வளவு பெரிய எண்ணிக்கையிலான புலம்பெயர்ந்தோரைப் பொறுத்தவரை, சீனாவும் இந்தியாவும் ஊரடங்கு இல்லாமல் தொற்றுநோயைப் பரப்புவதில் மட்டுப்படுத்தப்பட்ட கட்டுப்பாட்டைக் கொண்டிருந்திருக்கும்.

ஏறக்குறைய 4 மில்லியனுக்கும் அதிகமான புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் (2017 ஆம் ஆண்டில்) இருப்பதாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ள கேரளா, ஊரடங்கு அறிவிக்கப்பட்ட பிறகு, புலம்பெயர்ந்தோர் வீட்டிற்குச் செல்ல ஆசைப்பட்ட நிலையில், இச்சூழ்நிலையை எவ்வாறு கையாண்டது?

மற்ற மாநிலங்களுடன் ஒப்பிடும்போது கேரளா பூட்டுதலுக்கு சிறப்பாக தயாராக இருந்தது. 2018 வெள்ளம் மற்றும் நிலச்சரிவுகளுக்கு மாநிலத்தின் பதிலுடன் ஒப்பிடும்போது, இந்த நேரத்தில் மிகவும் நெகிழக்கூடிய மற்றும் பரவலாக்கப்பட்ட பதில் உள்ளது. கேரளாவில் பேரழிவு மேலாண்மை வருவாய் துறையின் கீழ் வருகிறது, இது அடிமட்ட மட்டத்தில் பலவீனமான அமைப்பைக் கொண்டுள்ளது, மேலும் உள்ளூர் தன்னாட்சி அரசுகள் (எல்.எஸ்.ஜி) வரையறுக்கப்பட்ட பங்கைக் கொண்டிருந்தன. இந்த முறை, எல்.எஸ்.ஜி.கள் தலையீடுகளுக்கு தலைமை தாங்குகின்றன.

எல்.எஸ்.ஜிக்கள் மிகவும் அடித்தளமாக உள்ளன, பாலின சமநிலையான அரசியல் பிரதிநிதித்துவத்தை வட்டாரத்தில் இருந்து பெறுகின்றன, மேலும் அந்த பகுதியை நன்கு அறிவார்கள். ஆரம்ப சுகாதார கிளினிக்குகள், பள்ளிகள், அங்கன்வாடிகள் மற்றும் கால்நடை வளர்ப்பு அனைத்தும் எல்.எஸ்.ஜி.களின் கீழ் உள்ளன; இது ஒருங்கிணைப்புக்கு உதவுகிறது. ஆகஸ்ட் 2018 இல்] வெள்ளத்தில் இருந்து கற்றுக் கொண்டால், வெகுஜன [நிவாரண] தலையீடுகள் எல்.எஸ்.ஜி.களின் கீழ் இருக்க வேண்டும் என்பதை அரசு புரிந்து கொண்டுள்ளது.

அதில் ஏதேனும் குறைபாடுகள் உள்ளதா?

கேரளாவில் கூட, புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் அரசியல் பாரபட்சங்களை அனுபவித்து வருகின்றனர். மாநில அளவில் (அமைச்சர்கள் மற்றும் மூத்த அதிகாரிகள்) நிலவக்கூடிய உணர்திறனின், அடிமட்டம் தெளிவாகத் தெரியவில்லை. புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களின் பிரச்சினைகள் குறித்து எல்.எஸ்.ஜிக்கள் அதிக அளவில் உணரப்பட வேண்டும், இதனால் இன வெறுப்புக்கு வாய்ப்பில்லை.

கேரளாவில், ஆயிரக்கணக்கான புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் ஒன்றாக வசிக்கும் ஏழு தொகுதிகள் உள்ளன. வெவ்வேறு வகையான தொழிலாளர்களுக்கு வெவ்வேறு சிகிச்சை தேவைப்படுகிறது. முதலாளிகளுடன் இணைக்கப்பட்ட தொழிலாளர்கள் மற்றும் தளர்ந்த நடை கொண்ட மற்றவர்கள் உள்ளனர். முதலாளிகள் தங்கள் தொழிலாளர்களை கவனித்துக்கொள்வார்கள் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது, ஆனால் தளர்வான தொழிலாளர்களின் நிலை இதுவல்ல. அவர்களுக்கு அரசைத் தவிர வேறு யாரும் உதவ முடியாது. சமீப காலம் வரை, உணவு விநியோகம் போதுமானதாக இல்லை, மற்றும் மாநில அரசின் எல்.எஸ்.ஜி.க்களுக்கு அறிவுறுத்தல்களில் தெளிவு இல்லாதது இருந்தது. சில எல்.எஸ்.ஜிக்கள் வீட்டு உரிமையாளர்களுக்கு உணவு வழங்குவதற்கான பொறுப்பை ஏற்படுத்தின. இது சாத்தியமில்லை, ஏனெனில் ஒரு வீட்டில் பலருக்கு (பெரும்பாலும் புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களின் நிலை) ஒரு நாளைக்கு மூன்று முறை உணவளிக்க முடியாது.

கோட்டயத்தில் உள்ள பிரச்சினை [புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் ஊரடங்கை மீறி, தங்கள் சொந்த இடத்தில் உணவு மற்றும் போக்குவரத்தை கோரினர்] ஊடகங்களில் கவனத்தைப் பெற்றது. அதற்கு பதிலளிப்பதில், அரசு ஒரு பொலிஸ் அதிகாரியை ஒரு நோடல் அதிகாரியாக நியமித்தது, அது ஒரு சட்டம் மற்றும் ஒழுங்கு பிரச்சினை அல்ல. இதை சமூக நீதித்துறை, தொழிலாளர் துறை மற்றும் எல்.எஸ்.ஜி துறை நிர்வகிக்க வேண்டும்.

மேலும், புலம்பெயர்ந்தோருக்கு வழங்கப்படும் சில உத்தரவாதங்கள் எதிர்மறையான விளைவை உருவாக்குகின்றன; ஊரடங்கு காரணமாக எல்லோரும் மன உளைச்சலுடனும் விரக்தியுடனும் இருக்கும் நேரத்தில் இந்த தொழிலாளர்கள் முன்னுரிமை பெறப்படுவதாக உள்ளூர்வாசிகள் கருதுகின்றனர். எனவே புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களுக்கு எதிராக சமூக ஊடகங்களில் அதிருப்தி தெரிவிக்கப்பட்டு வருகிறது.

இவை அனைத்தையும் மீறி, ஒரு கொள்கை மட்டத்தில், குறைந்தபட்சம் காகிதத்தில், புலம் பெயர்ந்த தொழிலாளர்களின் தேவைகளை கேரளா உணர்ந்துள்ளது. இருப்பினும், அவர்களை "விருந்தினர் தொழிலாளர்கள்" என்று அழைப்பதன் மூலம், அவர்களின் பணி முடிந்ததும் வெளியேறுமாறு அரசு அவர்களுக்கு நினைவூட்டுவதாக தெரிகிறது, இது பாரபட்சமானது. அவர்களுக்கு இங்கே இருக்க உரிமை உண்டு.

(பல்லியாத், இந்தியா ஸ்பெண்ட் பகுப்பாய்வாளர்)