புதுடெல்லி: மத்திய அரசின் பிளாஸ்டிக் கழிவுகளுக்கான 'உற்பத்தியாளரின் பொறுப்பு நீட்சி' (EPR - ஈபிஆர்) என்ற முன்மொழியப்பட்ட விதிகள் -- அதாவது பிளாஸ்டிக்கை நுகர்வோர் பயன்படுத்திய பிறகு அந்த கழிவுகளை நிர்வகிக்கும் பொறுப்பு உற்பத்தியாளருடையது என்பதாகும் -- அவற்றின் நோக்கத்தை பூர்த்தி செய்வதற்கான வாய்ப்பில்லை என்று தொழில்துறை பார்வையாளர்கள் மற்றும் பங்கேற்பாளர்கள் கூறுகின்றனர்.

சுற்றுச்சூழல், வனம் மற்றும் காலநிலை மாற்ற அமைச்சகம் 2020ம் ஆண்டு ஜூன் 26ம் தேதி, உற்பத்தியாளரின் பொறுப்பு நீட்சி என்ற (பிளாஸ்டிக் கழிவு மேலாண்மை விதிகள்-2016ன் கீழ்) ஒரே மாதிரியான கட்டமைப்புக்கான வரைவை வெளியிட்டது, அத்துடன் ஜூலை 31ம் தேதிக்குள் பங்கேற்பாளர்களின் கருத்தையும் அது கோரியது. எத்தனை கருத்துக்கள் வந்துள்ளன, எப்போது விதிகள் இறுதி செய்யப்படும் என்று, சுற்றுச்சூழல் அமைச்சகத்திடம் இந்தியா ஸ்பெண்ட் கோரியபோதும், அங்கிருந்து பதில் எதுவும் இல்லை. இந்தியாவின் பசுமை நீதிமன்றமான தேசிய பசுமைத் தீர்ப்பாயம், பிளாஸ்டிக் கழிவு மேலாண்மை குறித்து நடைபெற்று வரும் வழக்கில், செப்டம்பர் 10 அன்று சுற்றுச்சூழல் அமைச்சகத்திற்கு ஈபிஆர் வழிகாட்டுதல்களை "முடிந்தவரை மூன்று மாதங்களுக்குள்" இறுதி செய்து செயல்படுத்த வேண்டுமென்று அறிவுறுத்தியது.

ஒரு நுகர்வோர் பயன்படுத்தி அப்புறப்படுத்திய பிறகு பிளாஸ்டிக் தயாரிப்புகளை மறுசுழற்சி, மறுபயன்பாடு அல்லது அகற்றல் ஆகியவற்றை செய்வதற்கான நிதி மற்றும் / அல்லது பொறுப்பை உற்பத்தியாளர்கள் -- பிளாஸ்டிக் உற்பத்தியாளர்கள், இறக்குமதியாளர்கள் மற்றும் பிராண்ட் உரிமையாளர்கள்-- ஏற்க வேண்டும் என்று, உற்பத்தியாளரின் பொறுப்பு நீட்சி (ஈபிஆர்) விதி கூறுகிறது.

இந்தியா முதன்முதலில் மின்னணு கழிவுகளை நிர்வகிக்கவே, உற்பத்தியாளரின் பொறுப்பு நீட்சி எனப்படும் ஈபிஆரை, 2012ம் ஆண்டில் அறிமுகம் செய்தது. பிளாஸ்டிக் கழிவு மேலாண்மை விதிகள் 2016 (PWMR - பிடபிள்யூஎம்ஆர்) 2016ம் ஆண்டில் அறிமுகம் ஆன பிறகு, பிளாஸ்டிக் உற்பத்தியாளர்களுக்கும் ஈபிஆர் நீட்டிக்கப்பட்டது. பிளாஸ்டிக் தயாரிப்பாளர்களையும் இறக்குமதியாளர்களையும், பிளாஸ்டிக் பயன்படுத்தும் பிராண்ட் உரிமையாளர்களையும் இறுதி கழிவுகளை நிர்வகிக்க வேண்டும் என்பதாக, பேக்கேஜிங்கிற்கான கழிவு மேலாண்மை விதிகள் உருவாக்கப்பட்டன. ஜூன் மாதத்தில் வெளியிடப்பட்ட வரைவு, அவர்கள் ஈபிஆர் விதிகளில் எவ்வாறு செய்ய வேண்டும் என்ற வழிமுறையை குறிப்பிட்டுள்ளது.

வரைவு விதிகள், உற்பத்தியாளர்களுக்கு மூன்று வாய்ப்புகளை வழங்குகிறது: கழிவுகளை நிர்வகிக்க செலவிடப்படும் ஒரு மையத்தொகுப்பிற்கு கட்டணம் செலுத்துதல்; அவர்கள் உருவாக்கும் பிளாஸ்டிக் கழிவுகளை ஈடுசெய்ய நிறுவப்படும் ஒரு அமைப்பில் இருந்து அவற்றை வாங்குதல்; அல்லது நுகர்வோர் பயன்படுத்திய பிளாஸ்டிக் கழிவுகளை சேகரித்து நிர்வகிக்க உற்பத்தியாளர்களின் பொறுப்பு அமைப்புகளை (PRO) நிறுவுவதில் பங்கேற்று பணம் செலுத்துதல் என்பதாகும்.

உற்பத்தியாளர்களுக்கு கழிவு மேலாண்மை இலக்குகளை அடைய ஐந்து ஆண்டுகள் அவகாசம் அளிப்பதை, வரைவு விதிகள் முன்மொழிகின்றன, விதிகள் அறிவிக்கப்பட்ட பின்னர் ஐந்தாம் ஆண்டில் 30% என்பதில் தொடங்கி, 90% வரை இது இருக்கும். கழிவு மேலாண்மை செயல்பாட்டில் ஈடுபட்டுள்ள அனைத்து பங்கேற்பாளர்களும் (உற்பத்தியாளர்கள், குடிமை அமைப்புகள், சேகரிப்பாளர்கள், மறுசுழற்சி செய்பவர்கள் உள்ளிட்டோர்) இணையதளம் வாயிலாக, புதிய தேசிய பதிவேட்டில் பதிவு செய்யப்படுவார்கள்.

வரைவை படித்த தொழில் வல்லுநர்கள், புதிய விதிகள் உற்பத்தியாளர்களை பொறுப்பேற்கச் செய்யவில்லை, மாறாக பொறுப்பைத் தவிர்ப்பதற்கான வழிகளை அவர்களுக்கு வழங்குவதாக கூறினர். அதிக உற்பத்திக்கு தடை விதிக்கத் தவறியதன் மூலம், கழிவுகளை குறைப்பதை வலியுறுத்துவதில் வரைவு தோல்வியுற்றதுடன், இத்தகைய மாதிரிகள் எவ்வாறு செயல்படும் என்பதில் எந்த தெளிவும் இல்லை என்றனர்.

"உற்பத்தியாளர்களுக்கு பரிந்துரைக்கப்பட்ட மூன்று வாய்ப்புகளும் மாசுபடுத்தும் - கொள்கையாக உள்ளது, இதை வேறுவிதமாகக் கூறினால், [பிளாஸ்டிக் உற்பத்தியாளர்கள்] பணம் செலுத்தி மாசுபடுத்தலாம் என்று சொல்வதற்கு சமம்" என்று, குளோபல் அலையன்ஸ் ஃபார் இன்சினிரேட்டர் ஆல்டர்நேடிவ் (Global Alliance for Incinerator Alternatives - GAIA) மற்றும் பல குழுக்களுக்கு ஆலோசனை வழங்கும் அமைப்பின் சுதந்திர பொதுக்கொள்கை ஆய்வாளர் தர்மேஷ் ஷா, இந்தியா ஸ்பெண்டிடம் தெரிவித்தார். "இந்த அணுகுமுறை உற்பத்தி சிக்கலைத் தீர்க்கத் தவறிவிட்டது மற்றும் ஒருமுறை பயன்படுத்தும் பிளாஸ்டிக் உற்பத்தியைத் தடுக்க கொஞ்சமும் உதவி செய்யாது" என்றார்.

இந்தியச்சூழலுக்கு மிகப்பொருத்தமானவற்றை ஆராயாமல் சாத்தியமான அனைத்து ஈபிஆர் மாதிரிகளையும் வரைவு வழிகாட்டுதல்கள் அனுமதிப்பதாக, டெல்லியை சேர்ந்த கழிவு மேலாண்மை நிபுணர் சுவாதி சிங் சம்பியால், இந்தியா ஸ்பெண்டிடம் தெரிவித்தார். "வரைவில் மேலும் நெறிப்படுத்துதல் மற்றும் பலப்படுத்துதல் தேவை. இது பல உரிமம் / பதிவு நடைமுறைகள், குழுக்கள் மற்றும் அதிகாரிகளுடன் செயல்பட முடியாது” என்றார்.

இத்தகைய எதிர்ப்புகள் குறித்து கேட்டறிவதற்காக, மத்திய சுற்றுச்சூழல் அமைச்சகத்தை இந்தியா ஸ்பெண்ட் அணுகியது. அவர்களிடம் இருந்து பதில் கிடைத்தால், இக்கட்டுரையை நாங்கள் புதுப்பிப்போம்.

அதிகரித்து வரும் நெருக்கடி

புதிய ஈபிஆர் விதிகள், 40,000-க்கும் மேற்பட்ட செயலாக்க அலகுகள் இருக்கும் ஒட்டுமொத்த பிளாஸ்டிக் தொழிற்துறையையும் பாதிக்கும் என்று மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது, அவற்றில் 85-90% சிறு மற்றும் நடுத்தர நிறுவனங்கள்; இந்தத் தொழிலில் சுமார் 40 லட்சம் பேர் பணியாற்றுகின்றனர்.

இந்தியாவில் உற்பத்தி செய்யப்படும் பிளாஸ்டிக்கில் சுமார் 43% பேக்கேஜிங் நோக்கங்களுக்காக பயன்படுத்தப்படுகிறது, இது பெரும்பாலும் ஒருமுறை பயன்படுத்தும் பிளாஸ்டிக் ஆகும். பல பிராந்திய மாசுபாட்டு வாரியங்கள் இந்த தகவலை அளிக்காததால், பிளாஸ்டிக் கழிவு உற்பத்தி, சேகரிப்பு மற்றும் அகற்றல் குறித்த துல்லியமான தகவல்கள் பெரும்பாலும் மழுப்பலாகவே உள்ளதாக, 2019 ஏப்ரல் 2ல் இந்தியா ஸ்பெண்ட் கட்டுரை கூறியது. இந்த தகவல்கள் கழிவு மேலாண்மைக் கொள்கையை உருவாக்குவதற்கு ஒருங்கிணைந்தவை.

ஆயினும்கூட, இந்தியா ஆண்டுதோறும் 94.6 லட்சம் டன் பிளாஸ்டிக் கழிவுகளை உற்பத்தி செய்கிறது அல்லது 10 டன் கொண்ட ஒரு டிரக்கை போல் சுமார் 946,000 டிரக் லோடுகளை உற்பத்தி செய்கிறது என்று மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. சுற்றுச்சூழல் அமைச்சகத்தின் கூற்றுப்படி, இந்த கழிவுகளில் கிட்டத்தட்ட 40% சேகரிக்கப்படாமல் உள்ளது. இந்தியா ஸ்பெண்ட் முன்பு கட்டுரையில் தெரிவித்தபடி, பெரும்பாலான பெருநகரங்கள் மற்றும் நகரங்கள் பிளாஸ்டிக் கழிவு மேலாண்மை விதிகளை திறம்பட செயல்படுத்த முடியவில்லை.

இந்த கழிவுகள் நிலப்பரப்புகளில் குவிந்து, வடிகால்கள் மற்றும் ஆறுகளை நாசப்படுத்தி, இறுதியில் கடலில் சென்று கலக்கின்றன. அங்கு இக்கழிவுகளை கடல் விலங்கினங்கள் உட்கொள்கின்றன. இது மண்ணிலும் நிலத்தடி நீரிலும் ஊடுருவி, இயற்கை சூழலை விஷ டையாக்ஸின்களால் மாசுபடுத்துகிறது என்று, இந்தியா ஸ்பெண்ட் முன்பு கட்டுரையில் தெரிவித்திருந்தது.

மனித ஆரோக்கியத்திற்கு, பிளாஸ்டிக் உள்ளிட்ட தவறான முறையில் நிர்வகிக்கப்படும் கழிவுகளின் விளைவுகள் ஓசையில்லாமல் மற்றும் நச்சுமிகுந்த நெருக்கடியாக மாறியுள்ளன, இதனால் குறைந்த மற்றும் நடுத்தர வருவாய் கொண்ட நாடுகளில் ஒவ்வொரு ஆண்டும் 400,000 முதல் 1 மில்லியன் மக்கள் வரை கொல்லப்படுகிறார்கள்.

இந்தியாவின் பிளாஸ்டிக் நெருக்கடிக்கு மிகப்பெரிய காரணங்களில் ஒன்று, நாட்டின் பிளாஸ்டிக் தொழில் தங்களுக்கு சாதகமற்ற பிளாஸ்டிக் கட்டுப்பாடு குறித்த முற்போக்கான சட்டங்களை திசைதிருப்ப, தாமதப்படுத்த, நீர்த்துப்போகச் செய்ய, பல்வேறு தந்திரோபாயங்களைப் பயன்படுத்துவதுதான் என்று, செப்டம்பர் 2020 உலகளாவிய அறிக்கையான, Talking Trash: The Corporate Playbook of False Solutions to the Plastic Crisis என்ற அறிக்கையின் இணைப்பு கூறுகிறது. இந்த அறிக்கையின் இந்தியத் தொகுப்பானது, முன்னர் மேற்கோள் காட்டப்பட்ட ஷா என்பவரால் ஆராய்ச்சி செய்து எழுதப்பட்டது.

முன்மொழியப்பட்ட வழிமுறைகளில் இடைவெளிகள்

நாட்டின் அனைத்து பகுதிகளிலும் செயல்படுத்த, ஈபிஆர் ஒரு தீர்வு இருக்க முடியாது என்பதை ஒப்புக் கொண்டு, வரைவு ஈபிஆர் விதிகள் பிளாஸ்டிக் உற்பத்தியாளர்களுக்கு நாங்கள் சொன்னது போல் மூன்று வாய்ப்புகளை வழங்குகின்றன.

கட்டணம் அடிப்படையிலான வழிமுறை: இந்த வாய்ப்பின் கீழ், பிளாஸ்டிக் உற்பத்தியாளர்கள் செயலாக்கத்தில் அதாவது நுகர்வோர் பயன்பாட்டுக்கு பிந்தைய பிளாஸ்டிக் கழிவுகளை சேகரித்தல், பிரித்தல் மற்றும் மறுசுழற்சி செய்தலில் நேரடியாக ஈடுபடத் தேவையில்லை. அதற்கு பதிலாக, அவர்கள் மத்திய அளவில் ஒரு ஈபிஆர் தொகுப்பு நிதிக்கு பணத்தை செலுத்துவார்கள். இது ஒரு சிறப்பு நோக்க செயல்பாட்டால் (SPV) நிர்வகிக்கப்படும் ஒப்பந்தக் கணக்காக இருக்கலாம், இது சுதந்திர நிறுவனமாகும், இதில் தனியார் மற்றும் பிற பங்குதாரர்கள் உறுப்பினர்களாக முடியும்.

பிளாஸ்டிக் கழிவுகளை நிர்வகிப்பதற்காக மூன்று நிறுவனங்களுக்கு நிதி வழங்க அந்த தொகுப்பு பயன்படுத்த முன்மொழியப்பட்டது: முதலாவதாக, மேற்கோள்களில் கழிவுகளை நிர்வகிக்க முதன்மையாக பொறுப்பான நகர்ப்புற உள்ளாட்சி அமைப்புகளுக்கு (ULB - யுஎல்பி); இரண்டாவதாக, சேகரிப்பாளர்கள் / அசெம்பிளர்கள் / மறுசுழற்சி செய்பவர்கள்; மூன்றாவதாக, தகவல், கல்வி மற்றும் தகவல் தொடர்பு (IEC - ஐ.இ.சி) நடவடிக்கைகளுக்கு செலவழிப்பதற்காக கழிவுகளை பிரித்தல் மற்றும் நிர்வகிப்பது குறித்த பொது விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்துகிறது.

தொகுப்பிற்கு பங்களிப்பு செய்ய பிளாஸ்டிக் உற்பத்தி செய்பவர் (தயாரிப்பாளர் / இறக்குமதியாளர் / பிராண்ட் உரிமையாளர்) பிளாஸ்டிக் உற்பத்தியின் அளவு அடிப்படையில் தீர்மானிக்கப்படும் “நகர்ப்புற உள்ளாட்சி அமைப்புகள் / அரசால் தேவைப்படும் முயற்சிகள் மற்றும் பணம் கழிவுகளின் பிளாஸ்டிக் பகுதியைக் கையாள செலவிடப்படும்” கட்டணத்தொகையை செலுத்த வேண்டுமென்று வரைவு விதிகள் கூறுகின்றன.

இந்த கட்டண அடிப்படையிலான வாய்ப்பை எந்த பிளாஸ்டிக் உற்பத்தியாளர் தேர்வு செய்யலாம் என்பது வரைவு ஈபிஆர் விதிகள் தெளிவாக இல்லை என்று சம்பியல் கூறினார். தயாரிப்பாளர்கள் / இறக்குமதியாளர்கள் / பிராண்ட் உரிமையாளர்கள் “பேக்கேஜிங்கிற்காக குறைந்த அளவிலான பிளாஸ்டிக்கைப் பயன்படுத்துபவர்கள் (பதிவு செய்தலுக்குப் பிறகு கட்-ஆஃப் அளவு அரசால் தீர்மானிக்கப்படும்)” இதுபோன்ற மாதிரி வாய்ப்புடன் செயல்படலாம் என்று அது கூறுகிறது.

விவரங்களை தவறவிட்டு கட்டண அடிப்படை மாதிரியானது பல கேள்விகளை எழுப்புகிறது என்று சம்பியல் கூறினார். “மத்திய தொகுப்பிற்கு பங்களிப்பு செய்வதற்கு தனியார் துறை ஒரு அளவுகோலாக ஏன்‘ குறைந்த அளவு ’பிளாஸ்டிக் எடுக்கப்படுகிறது? தலைமுறை அளவுகளின் அடிப்படையில் கட்டணம் தீர்மானிக்கப்படும் போது தயாரிப்பாளர்கள் ஈபிஆர் இணக்கத்திற்கு பங்களிக்க ஒரு வரம்பை ஏன் வைத்திருக்க வேண்டும்? ” என்று அவர் கேட்டார்.

ஒழுங்குமுறை சேனல்கள் காரணமாக கட்டணம் அடிப்படையிலான மாதிரியும் சுமையாகவே இருக்கும் என்ற சம்பியல், ஈபிஆர் இணக்கத்திற்கான செலவு "பிளாஸ்டிக் வகை, புவியியல் பகுதிகள், இறுதி செயலாக்க வகை, நகர்ப்புற உள்ளாட்சி அமைப்பு நிலை மற்றும் பல" காரணிகளைப் பொறுத்தது என்பதால் பொருத்தமான கட்டணத் தொகையை தீர்மானிப்பது தந்திரமான உத்தியாக இருக்கும் என்று மேலும் தெரிவித்தார்.

உண்மையான ஈபிஆர் செலவை விட கட்டணம் குறைவாக இருந்தால், பெரும்பாலான உற்பத்தியாளர்கள் கட்டணம் அடிப்படையிலான வாய்ப்பை தேர்வு செய்ய விரும்பலாம் என்று சம்பியல் கூறினார். "இது, மறுபயன்பாட்டு விகிதங்களை மேம்படுத்துதல் மற்றும் பேக்கேஜிங் மறுசுழற்சி செய்வது என்ற ஈபிஆரின் முக்கிய நோக்கத்தை பாதிக்கும். மேலும், சிறிய நிறுவனங்கள் அல்லது அமைப்புசாரா நிறுவனங்களுக்கு கட்டணத்தில் பங்களிக்க வழி இல்லை” என்றார்.

மாநில அளவிலான ஒருங்கிணைப்புக்காக, திடக்கழிவு மேலாண்மை விதிகள்- 2016ன் கீழ் அமைக்கப்பட்ட மாநில ஆலோசனைக் குழுக்கள் (SLAB), நகர்ப்புற உள்ளாட்சி அமைப்புகளுக்கு (ULB), மறுசுழற்சி செய்பவர்கள் மற்றும், தகவல், கல்வி மற்றும் தகவல்தொடர்பு (IEC) செயல்பாடுகளுக்கு நிதி விநியோகிக்க பரிந்துரைக்கும் செயல்முறையை நிர்வகிக்க ஈடுபடலாம். வரைவு ஈபிஆர் விதிகளின்படி, உற்பத்தியாளர்கள் / இறக்குமதியாளர்கள் / பிராண்ட் உரிமையாளர்களின் பிரதிநிதிகளும் இந்த மாநில ஆலோசனைக் குழுக்கள்ளின் ஒரு பகுதியாக மாறுவர்.

பிளாஸ்டிக் உற்பத்தியாளர்கள் போர்டில் இருக்கிறார்கள் என்ற கருத்து பிளாஸ்டிக் கழிவுகளை சுத்தம் செய்வதற்கான செல்வாக்கு நிதி சிக்கல்களை உருவாக்கும். "ஆம், இந்த [பிளாஸ்டிக் உற்பத்தியாளர்கள் மாநில அளவிலான ஆலோசனைக் குழுக்களில் உள்ள] ஒரு பெரிய நலன்சார்ந்த மோதல்" என்று ஷா கூறினார். "சிவில் சமூகம் போன்ற பிரதிநிதித்துவத்தை அவர்கள் கொண்டிருக்க முடியும், ஆனால் அவர்கள் ஏன் குழுவில் இருக்க வேண்டும்?" என்றார்.

அதற்கு பதிலாக உற்பத்தியாளர்களின் பிரதிநிதிகள் மத்திய குழுவில் இருக்க முடியும் என்று சம்பியல் கூறினார்.

வரைவு ஈபிஆர் விதிகளில் எஸ்.பி.வி யின் பங்கு மற்றும் மாநில அளவிலான ஆலோசனைக் குழுக்களுக்கான குறிகாட்டிகள் பற்றிய தெளிவு இல்லை. இறுதி இலக்கு மூலம் மறுசுழற்சி / செயலாக்கப்பட்ட ஒவ்வொரு கிலோகிராமையும் சான்றளிக்க ஒரு தணிக்கை நிறுவனம் அமைக்க வேண்டுமென்று, வரைவு பரிந்துரைக்கிறது. எவ்வாறாயினும், சுதந்திர தணிக்கை நிறுவனத்தின் தன்மை குறித்த விவரங்களை வழங்கத் தவறிவிட்டது என்றார் அவர்.

கழிவு மேலாண்மை என்பது ஒரு மாநிலப்பொருள் என்பதால், வரைவு ஈபிஆர் விதிகள் மாநில பட்டியலின் கீழ் வரும் விஷயத்தை ஆக்கிரமிப்பதாக, ஜி.ஏ.ஐ.ஏ.(GAIA) இன் ஷா கூறினார். "மாநில அரசின் விருப்பத்தின்படி முழுமையாக இருக்கும் ஒரு திட்டத்தை செயல்படுத்த மற்றும் கண்காணிக்க மத்திய அதிகாரத்தை உருவாக்குவது பொருத்தமற்றது," என்று அவர் குறிப்பிட்டார்.

நகர்ப்புற மேம்பாட்டுத் துறைகளுடன் (UDD) மாநில அளவில் தொகுப்புகள் உருவாக்கப்படலாம், மேலும் மத்திய அளவில் கண்காணிக்கப்படலாம் என்று சம்பியல் பரிந்துரைத்தார். "நகர்ப்புற மேம்பாட்டுத் துறைகளுக்கு திட்டங்கள் மூலம் நகரங்கள் தொகுப்பினை அணுக முடியும்," என்று சம்பியல் இந்தியா ஸ்பெண்டிடம் தெரிவித்தார். "இது நிர்வாக ஒப்புதல்களைக் குறைக்கும் மற்றும் செயல்படுத்தலின் செயல்திறனை மேம்படுத்தும்" என்றார்.

வரைவு என்பது முறைசாரா கழிவு மேலாண்மை துறையை முறைப்படுத்துவதைக் குறிக்கிறது. உதாரணமாக, நகர்ப்புற உள்ளாட்சி அமைப்புகள் கழிவுப்பொருட்களைப் பதிவு செய்வதை இது அறிவுறுத்துகிறது “ஆனால் இதைச் செய்வதற்கு எப்படி, எந்த மாதிரியான முறைகள் பின்பற்றப்படும் என்பதை தெளிவுபடுத்த வேண்டும்” என்று சாம்பியல் கூறினார்.

உற்பத்தியாளர்களின் பொறுப்பு அமைப்பு (PRO) மாதிரி: இந்த மாதிரியின் கீழ், பிளாஸ்டிக் உற்பத்தியாளர்கள் பிளாஸ்டிக் கழிவுகளை சேகரித்து செயலாக்குவதற்கான முழு செயல்பாட்டு பொறுப்பை ஏற்க வேண்டியதில்லை. அதற்கு பதிலாக அவர்கள், உற்பத்தியாளர் பொறுப்பு அமைப்பு (PRO) அல்லது ஏற்கனவே உள்ள நிறுவனத்திற்கு ஒப்பந்தச்சேவையை உருவாக்கலாம். உறுப்பு நிறுவனங்களின் ஈபிஆர் பொறுப்புகளை அவர்கள் சார்பாக செய்ய ஈபிஆர் விதிகளில் உற்பத்தியாளர் பொறுப்பு அமைப்புகள் பதிவு செய்யப்படும். "இருப்பினும், பிளாஸ்டிக் பேக்கேஜிங் மறு செயலாக்கம் / ஏற்றுமதி செய்வதற்கான இறுதி ஆதாரங்களை வழங்குவதற்கான இறுதி பொறுப்பு உற்பத்தியாளரிடமே உள்ளது" என்று வரைவு ஈபிஆர் விதிகள் கூறுகின்றன.

வழிகாட்டும் கொள்கை என்னவென்றால், “பிளாஸ்டிக் உற்பத்தியாளர்கள் / இறக்குமதியாளர்கள் / பிராண்ட் உரிமையாளர்கள் தங்கள் சொந்தமாகவோ அல்லது புரோ மூலமாகவோ சமமான அளவு பிளாஸ்டிக் சேகரிக்கப்பட்டு செயலாக்கப்படுவதை உறுதி செய்ய வேண்டும்” என்று வரைவு கூறுகிறது.

ஈபிஆர் விதிகளுக்குள் உற்பத்தியாளர் பொறுப்பு அமைப்புகளின் தெளிவான வரையறை மற்றும் பங்கை கோடிட்டுக் காட்டுவதில் வரைவு தவறிவிட்டது என்று, இந்திய மாசு கட்டுப்பாட்டு சங்கத்தின் (ஐபிசிஏ) நிறுவனர் மற்றும் இயக்குனர் ஆஷிஷ் ஜெயின் இந்தியா ஸ்பெண்டிடம் தெரிவித்தார்; வரைவு ஈபிஆர் விதிகளுக்காக மத்திய மாசு கட்டுப்பாட்டு வாரியத்தால் அமைக்கப்பட்ட குழுவில், ஜெயின் உறுப்பினராக இருந்தார்.

இந்த வரைவில், பல ஏஜென்சிகளை சுருக்கமாக குறிப்பிட ‘PRO’ எனப்படும் உற்பத்தியாளர் பொறுப்பு அமைப்பு (புரோ) என்று பயன்படுத்துவதால் எந்த நிறுவனம் என்பது தெளிவாகத் தெரியவில்லை என்று ஜெயின் கூறினார். உதாரணமாக, சில சந்தர்ப்பங்களில், வரைவு ஈபிஆர் விதிகள் பிராண்ட் உரிமையாளர்கள் மற்றும் தயாரிப்பாளர்களின் குழுவை குறிக்க ‘புரோ’ என்று பயன்படுத்துகின்றன; மற்ற சந்தர்ப்பங்களில், புரோ என்ற பதம் மறுசுழற்சி செய்பவர்களுக்குப் பயன்படுத்தப்படுகிறது, இன்னும் சில இடங்களில், கழிவு மேலாண்மை நிறுவனங்களை குறிக்க புரோ என்ற வார்த்தை பயன்படுத்தப்படுகிறது."புரோ என்பது யார், அதன் பங்கு என்ன என்பது தெளிவாகத் தெரியாவிட்டால், இவ்வகை மாதிரியானது எவ்வாறு செயல்படுத்தப்படும்?" என்றார் அவர்.

இந்த புரோ என்பது நகர்ப்புற உள்ளாட்சி அமைப்புகளுடன் (இது, தற்போதுள்ள அமைப்பில் கழிவு மேலாண்மைக்கு முதன்மையாக பொறுப்பானது) இணைந்து செயல்படுமா அல்லது அவை ஒரு சுதந்திர வழியை உருவாக்குமா என்பதையும் வரைவு தெளிவுபடுத்தவில்லை என்று, சம்பியல் கூறினார்.

"நகர்ப்புற உள்ளாட்சி அமைப்புகள் [பிளாஸ்டிக் கழிவுகளை] சேகரித்து, வரிசைப்படுத்தி, பிரிக்க வேண்டுமென்றால், உற்பத்தியாளர் பொறுப்பு அமைப்பு (புரோ) என்ன பங்கு வகிக்கும்?" என்று அவர் கேட்டார். "அவை தற்போதுள்ள கழிவு மேலாண்மை வழிமுறைகளில் சேர்க்குமா அல்லது நகர்ப்புற உள்ளாட்சி அமைப்புகள் மற்றும் நிறுவனங்களுடன் இணைந்து பிளாஸ்டிக் நிர்வகிக்குமா?இவை எதுவும் [வரைவு ஈபிஆர் விதிகளில்] குறிப்பிடப்படவில்லை. வழிகாட்டுதல்கள் இதை விவரங்களுடன் தெளிவுபடுத்த வேண்டும்” என்றார்.

புரோ செயல்பாட்டு மாதிரி என்பது நெகிழ்வானதாக இருக்க வேண்டும் என்று ஐபிசிஏவின் ஜெயின் கூறினார். "அவை முறைசாரா அமைப்புகள் மற்றும் நகர்ப்புற உள்ளாட்சி அமைப்புகளுடன் இணைந்து உற்பத்தியாளர்கள் / இறக்குமதியாளர்கள் / பிராண்ட் உரிமையாளர்கள் சார்பாக பணியாற்ற முடியும், அவை பிளாஸ்டிக் கழிவுகளை மூலத்தில் இருந்து சேகரித்து பிரித்து, அங்கீகரிக்கப்பட்ட மறுசுழற்சி மற்றும் இணை செயலிகளுக்கு அனுப்பும் நோக்கத்துடன் செயல்படுகின்றன," என்று அவர் கூறினார்.

சம்பியலின் கருத்து, இணை அமைப்புகளுக்கு ஆதரவாக இல்லை. "ஒரு ஒருங்கிணைந்த அணுகுமுறையாக, நகர்ப்புற உள்ளாட்சி அமைப்புகள் கழிவு மேலாண்மை சேவைகளின் மையத்தை உருவாக்குவதால், நகரங்கள் பிளாஸ்டிக் கழிவு நிர்வாகத்தில் சிறப்பாக செயல்படுவதற்கு மிகவும் பயனுள்ளதாக இருக்கும்," என்று அவர் கூறினார். "இல்லாவிட்டால், இந்த [பிளாஸ்டிக் கழிவு மேலாண்மை முயற்சிகள்] பொதியை கடந்து செல்வதற்கு ஒத்ததாக இருக்கும்" என்றார்.

பிளாஸ்டிக்: இத்தகைய மாதிரியின் கீழ், ஒரு பிளாஸ்டிக் உற்பத்தியாளர் தனது சொந்த பிளாஸ்டிக் கழிவுகளை மறுசுழற்சி செய்ய தேவையில்லை. அதற்கு பதிலாக, உற்பத்தியாளர் பிளாஸ்டிக் வரத்துகளை “முறையாக அங்கீகாரம் பெற்ற செயல்பாடுகள் (மறுசுழற்சி செய்பவர்கள், கழிவில் இருந்து ஆற்றல் தயாரிக்கும் ஆலைகள், சிமென்ட்டிற்கு இணை தயாரிப்புகள், சாலையில் பிளாஸ்டிக்கை பயன்படுத்தும் பயனர்கள்) அல்லது ஏற்றுமதியாளர்கள்” ஆகியோரிடம் இருந்து பிளாஸ்டிக் வாங்குவதை முன்மொழிகிறது. கழிவு ”மீட்கப்பட்டு மறுசுழற்சி செய்யப்பட்டு அவற்றின் கழிவு மேலாண்மை கடமையை நிறைவேற்றுவதாக வரைவு கூறுகிறது.

முறையாக அங்கீகாரம் பெற்ற செயல்பாடுகளில் இருந்து உற்பத்தியாளர்கள் “மறுசுழற்சி அல்லது மீட்டெடுப்பதற்கான ஆதாரங்களைப் பெற கட்டாயப்படுத்தப்படுகிறார்கள்” என்று வரைவு கூறுகிறது. பிளாஸ்டிக் உற்பத்தியாளர்கள் - தங்களை அல்லது புரோக்களால் - மற்றும் செயல்பாடுகள் / ஏற்றுமதியாளர்கள் ஒரு நிதி பரிவர்த்தனைக்கான பிளாஸ்டிக் வரத்துகளை ஒரு விலையிலும் மற்ற விதிமுறைகளுக்கு இடையில் பேச்சுவார்த்தை மூலம் பரிமாறிக்கொள்ளலாம்.

"எனவே அங்கீகாரம் பெற்ற செயல்பாடுகள் ஒவ்வொரு டன் பேக்கேஜிங் கழிவுகளுக்கும் கூடுதல் நிதியுதவியைப் பெறுகின்றன, மேலும் அவை மீண்டும் செயலாக்குகின்றன, அத்துடன் கூடுதலாக பெறுவதற்கான ஊக்கத்தைக் கொண்டுள்ளன, இதனால் மீட்பு விகிதங்கள் [பிளாஸ்டிக் கழிவுகளை] அதிகரிக்கும்" என்று வரைவு கூறுகிறது.

பிளாஸ்டிக் கடன் மாதிரி பிளாஸ்டிக் உற்பத்தியை ஊக்கப்படுத்தாது என்று ஜி.ஏ.ஐ.ஏ.-வின் ஷா கூறினார். "அதற்கு பதிலாக, சில நிறுவனங்கள் சுற்றுச்சூழலில் இருந்து பிளாஸ்டிக் பிரித்தெடுப்பதற்கும் அவற்றை சந்தையில் விற்கக்கூடிய வரவுகளாக மாற்றுவதற்கும் அனுமதிப்பதன் மூலம் மோசமான மாசுபடுத்திகளின் தாக்கத்தை ஈடுசெய்வதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது" என்ற அவர், "கருத்தியல் ரீதியாக, பிளாஸ்டிக் வரத்து மாதிரி என்பது, தோல்வியுற்ற கார்பன் வரத்து வழிமுறைகளில் இருந்து பெறப்படுகிறது" என்றார்.

கடல் மற்றும் காடுகள் போன்ற இயற்கை சுற்றுச்சூழல் அமைப்புகளில் இருந்து பிளாஸ்டிக்கை அகற்றுவது அல்லது பிளாஸ்டிக் மறுசுழற்சி அதிகரிப்பது போன்ற செயல்களுக்காக ஈடுசெய்யப்பட்ட வரத்துகளை பொதுவாக வழங்கலாம். "இந்த வரவுகளை பின்னர் தங்களது தோற்றத்தை, வளர்க்க விரும்பும் நிறுவனங்களுக்கு விற்கும்" என்று ஷா கூறினார். "எடுத்துக்காட்டாக, மறுசுழற்சி செய்யப்பட்ட பிளாஸ்டிக் எதுவும் உண்மையில் நிறுவனத்தின் பாட்டில்களில் சேர்க்காவிட்டாலும் கூட, அதிகரித்த பிளாஸ்டிக் மறுசுழற்சி வரத்துகளை வாங்கினால், அதன் பாட்டில்கள்" 50% மறுசுழற்சி செய்யப்பட்ட பிளாஸ்டிக்கால் "தயாரிக்கப்படுவதாக கூற முடியும்" என்றார்.

இதற்கு மாற்றாக, ஒரு நிறுவனம் "நாங்கள் பயன்படுத்திய 100% பிளாஸ்டிக்கை சேகரிக்கப்பட்டவை" என்று கூறலாம், ஏனெனில் அதன் பிளாஸ்டிக் தடம் சமமான பிளாஸ்டிக் சேகரிப்பை குறிக்கும் ஈடான வரத்துகளை வாங்குகிறது என்றார். "பிளாஸ்டிக் ஈடான வரத்துகள் நிறுவனங்களுக்கு அவர்கள் தயாரிக்கும் அல்லது பயன்படுத்தும் பிளாஸ்டிக்கின் பொறுப்பை அவுட்சோர்ஸ் செய்வதற்கான வழியை வழங்கும்" என்று ஷா கூறினார்.

அதிக உற்பத்தி, மாற்று பொருட்கள் மீதான தடைகள்

பேக்கேஜிங்கில் வடிவமைப்பு மாற்றம் மற்றும் பேக்கேஜிங்கிற்கான மாற்று பொருட்களை ஊக்குவிப்பதன் மூலம் பிளாஸ்டிக் கழிவுகளை குறைப்பதை உறுதி செய்வதற்கான வழிமுறைகளுக்கு ஒரு பயனுள்ள ஈபிஆர் கொள்கை வலியுறுத்தப்பட வேண்டும் என்று சாம்பியல் கூறினார். அது “மறுத்தல்> குறைத்தல்> மறுபயன்பாடு> மறுசுழற்சி> மீட்பு> அப்புறப்படுத்துதல்” என்பதாக இருக்க வேண்டும்.

வழிகாட்டுதல்கள் அதிகப்படியான உற்பத்தியை நிறுத்த வேண்டும் என்பதை ஷா ஒப்புக்கொள்கிறார். "இலக்குகள் இன்னும் எரியூட்டிகள் மற்றும் சிமென்ட் ஆலைகளில் மீட்பு மற்றும் அகற்றலுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளன, அது குறைக்கப்படுவதில்லை" என்றார் அவர். "அதற்கு பதிலாக இலக்குகள் ஒருமுறை பயன்படுத்தும் பிளாஸ்டிக் உற்பத்தியைக் குறைப்பதை நோக்கமாகக் கொள்ள வேண்டும்" என்றார்.

(திரிபாதி, இந்தியா ஸ்பெண்ட் செய்திப்பணியாளர்).

உங்களின் கருத்துகளை வரவேற்கிறோம். கருத்துகளை respond@indiaspend.org. என்ற முகவரிக்கு அனுப்பலாம். மொழி, இலக்கணம் கருதி அவற்றை திருத்தும் உரிமை எங்களுக்கு உண்டு.

Bhasker Tripathi

    கடந்த எட்டு ஆண்டுகளாக மேம்பட்ட இதழியல், காலநிலை கொள்கைகள், சுற்றுச்சூழல், வேளாண்மை, எரிசக்தி மற்றும் பாலினம் போன்ற துறைகளில் எழுதி வந்து, நிபுணத்துவம் பெற்றவராக பாஸ்கர் திரிபாதி திகழ்கிறார். கிராமப்புற ஊடக தளமான கான் கனெக்‌ஷனில் தனது பணியை தொடங்கினார், நிறுவன குழு உறுப்பினரை உருவாக்க, அதில் அவர் உதவினார். நாடு முழுவதும் நில முரண்பாடுகளை வெளிப்படுத்தும் லேண்ட் கான்பிளிக்ட் வாட்ச் என்ற லாப நோக்கற்ற புள்ளிவிவரம் சார்ந்த ஊடகத்தில், கடைசியாக அவர் பணி புரிந்தார். 2014ம் ஆண்டில், இங்கிலாந்தின் பாரின் பிரஸ் அசோசியேஷன் & தாம்சன் பவுண்ட் சார்பில் வளரும் நாடுகளை சேர்ந்த சிறந்த இளம் பத்திரிகையாளராக, பாஸ்கர் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். 2019 ஆம் ஆண்டில், இந்திய மற்றும் சுவிஸ் அரசுகளின் கூட்டுத் திட்டமான ஊடக ஆய்வுகள் மற்றும் இந்திய இமயமலை காலநிலை தழுவல் திட்டத்தால், 'இளம் சுற்றுச்சூழல் பத்திரிகையாளர்' விருது அவருக்கு வழங்கப்பட்டது.