சேமிப்பு இல்லை, வேலைகள் குறைவு: புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களுக்கு இரண்டாம் அலை ஏன் கடினமாக உள்ளது

கோவிட் -19 இன் இரண்டாவது அலைகளை கட்டுப்படுத்த, 2021 ஆம் ஆண்டின் ஊரடங்கில் இருந்து வேலை கிடைப்பது கடுமையாக பாதிக்கப்பட்டுள்ளன. மே மாதத்தில், இரட்டை இலக்க வேலையின்மை புள்ளிவிவரங்களைக் காட்டியுள்ளது என்று சிந்தனைக் குழுவான, இந்திய பொருளாதார கண்காணிக்கும் மைய (சி.எம்.ஐ.இ) தலைமை நிர்வாக அதிகாரி மகேஷ் வியாஸ் தெரிவித்தார். "இந்திய மக்கள் தொகையில் 97% க்கும் அதிகமானவர்களின் வருமானத்தைப் பொறுத்தவரை, அவர்கள் இருந்த இடத்துடன் ஒப்பிடும்போது, ஏழ்மையானவர்கள்" என்று அவர் கூறினார். முறைசாரா துறையில் அதன் விளைவு, 2020 ஆம் ஆண்டில் முதல் ஊரடங்கு தாக்கத்தில் இருந்து அரிதாகவே மீண்டு வந்தது, பலவீனப்படுத்துகிறது.

பாஸ்வான் தனது மனைவி மற்றும் நோய்வாய்ப்பட்ட மூன்று வயது மகனுடன் வீடு திரும்பினார், அகில இந்திய மருத்துவ அறிவியல் நிறுவனத்தில் சிகிச்சை பெற்ற அவர்கள், பாதியில் அதை நிறுத்த வேண்டியிருந்தது. அவர்கள் ரயில் பயணத்திற்காக குடும்பத்தினர் மற்றும் நண்பர்களிடம் இருந்து கடன் வாங்க வேண்டியிருந்தது.

பாஸ்வானைப் போலவே, குருகிராமில் பணிபுரிந்து வரும் கான்பூரைச் சேர்ந்த 35 வயதான விதவை ரபியாவும் (அவர், ஒரு பெயரைப் பயன்படுத்துகிறார்), பிரச்சனைகளுடன் வாழ்க்கையை சந்திக்க சிரமப்படுகிறார். ஏப்ரல் 2021 ஊரடங்கின் போது பணிகள் நிறுத்தப்பட்டபோது, ​​மோட்டார் சைக்கிள் பாகங்கள் தயாரிக்கும் மையத்தில், அவர் ரூ .7,000 சம்பாதித்து வந்தார். அந்த மையத்தில் இயந்திர பாகங்களை சுத்தம் செய்ய வேண்டிய அவசியம் இருந்தால் மட்டுமே, அவருக்கு இப்போது வேலை கிடைக்கிறது.

வேலையை தவிர, புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் மற்றொரு தீவிர யதார்த்தத்தை எதிர்கொள்கின்றனர், அது - பசி. ஏறக்குறைய மூன்று ஆண்டுகளுக்கு முன்பு உத்தரப்பிரதேசத்தில் இருந்து தேசிய தலைநகர் பிராந்தியம் (என்.சி.ஆர்) டெல்லிக்கு சென்றதில் இருந்து மானிய விலையில் உணவு தானியங்களை அணுகலாம் என்றால், ரபியாவின் ரேஷன் கார்டு செயல்பாட்டில் இல்லை. "எனக்கு குடும்ப ஆதரவு இல்லை, என் குழந்தைகளுக்கு உணவளிக்க, ரேஷன்கார்டு தேவை. அதைப் பெறுவது கடினமாகி வருகிறது," என்று அவர் கூறினார்.

புலம் பெயர்ந்த தொழிலாளர்களிடம் இந்தியாஸ்பெண்ட் பேசியதில், அவர்களில் பலரும் ரேஷன் கார்டுகளை வைத்திருக்கவில்லை - அவர்களின் அட்டைகள் அவர்களது குடும்பங்களுடன் தங்கள் கிராமங்களில் அல்லது சொந்த ஊர்களில் இருந்தன. "கிராமத்தில் தங்கியிருக்கும் எனது பெற்றோரிடமே, எனது ரேஷன் அட்டையை விட்டுவிட்டேன்" என்று ஃபரிதாபாத்தில் பணிபுரியும் மத்திய பிரதேசத்தின் டிக்காம்கிராவைச் சேர்ந்த கொத்தனால் கோபார்டன் ஆதிவாசி கூறினார். "நாங்கள் மாலையில் வேலையை முடிக்கும்போது, ஊரடங்கு காரணமாக உலர்ந்த உணவுகளை வாடி வதங்கிய நிலையில் வாங்க வேண்டும்" என்றார். அவரது ஒப்பந்தக்காரர் அவருக்கு மூன்று நாட்கள் வேலை செய்ய மட்டுமே வாய்ப்பு தருவதாக, அவர் கூறினார்.

இந்தியாவில் உள்ள ஒவ்வொரு மாநிலமும் மினி- ஊரடங்கை அறிவித்துள்ளது அல்லது நாட்டில் தொற்றுநோய்களின் அதிகரிப்பைத் தடுக்க, அவற்றை நீட்டித்துள்ளன. கடந்த ஆண்டு நாடு தழுவிய ஊரடங்குடன் ஒப்பிடும்போது, புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களுக்கு தற்போதைய ஊரடங்கு கடுமையானவை என்று டெல்லி-என்.சி.ஆரில் உள்ள தொழிலாளர்கள், இந்தியாஸ்பெண்டிடம் தெரிவித்தனர் - 2020 ஆம் ஆண்டில் வேலையில்லாத மாதங்களில் அவர்களுக்கு சிறிதளவோ அல்லது சேமிப்பு இல்லாமல் போய்விட்டன; ஆனால், இப்போது வேலைகளும் குறைவு மற்றும் வாழ்க்கை செலவுகளும் ராக்கெட் வேகத்தில் அதிகரித்துள்ளன.

தொற்றுநோயால் தேசிய அளவிலான குறைந்தபட்ச ஊதியமான ரூ.375 ஐ விட குறைவாக பெறும் இந்தியர்களின் எண்ணிக்கை 230 மில்லியன் அதிகரித்துள்ளது. நாடு முழுவதும் இருப்பைக் கொண்ட ஸ்ட்ராண்டட் வொர்க்கர்ஸ் ஆக்சன் நெட்வொர்க் (SWAN), மார்ச் 2020 முதல் சிக்கித் தவிக்கும் புலம்பெயர்ந்தோருக்கு ஆதரவாக ஒரு ஹெல்ப்லைனை இயக்கி வருகிறது. ஹெல்ப்லைம் எண்ணை அழைத்த சுமார் 5,000 தொழிலாளர்களில் கிட்டத்தட்ட 58% பேர், தரவு கிடைத்தவர்கள், தங்கள் குடும்பங்களுக்கு இரண்டு நாட்களுக்கு குறைவான உணவே எஞ்சியிருந்ததாக கூறினர்; ஸ்ட்ராண்டட் வொர்க்கர்ஸ் ஆக்சன் நெட்வொர்க் பகுப்பாய்வின்படி, பாதிக்கும் மேற்பட்டவர்கள் தங்கள் பாக்கெட்டில் ரூ .100 க்கும் குறைவாக இருப்பதாகக் கூறினர்.

கோவிட் -19 வழக்குகள் மற்றும் இறப்புகளில் சாதனை எண்ணிக்கையை இந்தியா பதிவு செய்துள்ள நிலையில், புலம்பெயர்ந்தோரின் நெருக்கடியும் தொடர்கிறது. நாடு முழுவதும், இக்கதை ஒரே மாதிரியாக இருக்கிறது - தொழிலாளர்கள் தங்கள் சொந்த மாநிலங்களுக்குத் திரும்புவதற்கு சிரமப்படுகிறார்கள், அவர்கள் பணிபுரியும் நகரங்களில் போதுமான மற்றும் பெரும்பாலும் அடிப்படை உணவு அத்தியாவசியங்களை அணுக இயலவில்லை மற்றும் வருமான வீழ்ச்சியைச் சமாளிப்பது சவாலாக உள்ளதாக, ஆர்வலர்கள் மற்றும் ஆராய்ச்சியாளர்கள் இந்தியா ஸ்பெண்டிடம் தெரிவித்தனர்.

வேலை இல்லை, சேமிப்பும் இல்லை

"நான் வேலை பெற முயற்சிக்கிறேன், ஆனால் வேலைகள் எதுவும் இல்லை" என்று பீகாரில் இருந்து குடியேறிய ராகேஷ் (அவர் ஒரு பெயரைப் பயன்படுத்துகிறார்), 29, கூறினார், டெல்லியில் கட்டுமானத் தொழிலாளராக அவர் இருந்து வருகிறார். ஊரடங்குக்கு முன், அவர் ஒருநாளைக்கு ரூ.350 சம்பாதிப்பார். வேலை இழப்புகள் மற்றும் அவற்றை மீட்டெடுப்பதற்கான போராட்டம், இளைய தொழிலாளர்கள் மற்றும் பெண்களுக்கு அதிகம் என்று, இந்தியா ஸ்பெண்ட் ஜனவரி 2021 கட்டுரை தெரிவித்துள்ளது. வேலைவாய்ப்பு விகிதங்கள் மீட்கப்பட்டாலும், வேலைவாய்ப்பு தரம் மோசமடைந்தது, தனிநபர்கள் விவசாயம், கட்டுமானம் மற்றும் சிறிய அளவிலான வர்த்தகம் ஆகியவற்றில் குறைந்த பாதுகாப்பான சுய வேலைவாய்ப்புக்கு நகர்ந்தனர் என்று அறிக்கை குறிப்பிட்டது.

ராகேஷ், தனது நான்கு குடும்பங்களுக்கு ஒரு மாதத்திற்கு ரூ .3,200 க்கு, ஒரு அறையை வாடகைக்கு எடுத்திருக்கிறார். தன்னார்வ தொண்டு நிறுவனங்கள் அவருக்கு உணவுப் பொருட்களை வாங்க உதவுகின்றன. ஆனால் நிலைமை நியாயமானதல்ல. "கடந்த ஆண்டு தேசிய அளவிலான ஊரங்கின் போது நான் திரும்பிச் செல்லவில்லை, ஏனெனில் எனக்கு கொஞ்சம் சேமிப்பு இருந்தது. இந்த முறை நான் வீட்டிற்கு திரும்பிச் செல்ல விரும்பும் போது, ​​ரயில் டிக்கெட் வாங்குவதற்கு கூட என்னிடம் பணம் இல்லை" என்றார்.

"புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் கடந்த ஆண்டை விட, இந்த முறை ஊரடங்கின் போது, தங்களைத் தாங்களே தற்காத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று விடப்பட்டுள்ளனர்," என்று, பான்-இந்தியா புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர் ஒற்றுமை வலையமைப்பின் (MWSN - எம்.டபிள்யூ.எஸ்.என்) ஆர்வலர் ஸ்ரேயா கோஷ், இந்தியாஸ்பெண்டிடம் தெரிவித்தார். கடந்த ஆண்டு ரயில்கள் மற்றும் நிவாரண நடவடிக்கைகள் இருந்ததைப் போல் அல்லாமல், இம்முறை தொழிலாளர்கள் தங்கள் ஆதரவை உறுதி செய்ய உச்சநீதிமன்ற உத்தரவுகளை மீறி, தொழிலாளர்கள் தாங்களாகவே விடப்படுவதாகத் தெரிகிறது.

"கடந்த முறை புலம் பெயர்ந்த தொழிலாளர்களுக்கு ஷ்ராமிக் சிறப்பு ரயில்கள் இருந்தன, ஆனால் இந்த முறை அப்படி எதுவும் இல்லை," என்று, கேரளாவை சேர்ந்த இலாப நோக்கற்ற அமைப்பான, இடம்பெயர்வு மற்றும் உள்ளடக்கிய மேம்பாட்டு மையத்தின் (CMID - சிஎம்ஐடி) நிர்வாக இயக்குனர் பெனாய் பீட்டர் கூறினார். பல புலம்பெயர்ந்தோர் தங்கள் குடும்பத்தினருடன் சொந்த ஊருக்கு திரும்பிச் சென்றனர், ஆனால் நோய் குறித்த பயம் மற்றும் நிவாரண நடவடிக்கைகள் இல்லாததால் தனியாக மட்டுமே திரும்பி வந்தனர்.

மே 20 அன்று, என்.சி.ஆரில் 221 தொழிலாளர்களில் 93% பேர் SWAN இன் ஹெல்ப்லைனை (1,260 புலம்பெயர்ந்தோர் மற்றும் குடும்பங்கள்) அழைத்தனர், மாநில அளவிலான ஊரடங்குகளால் தினசரி மற்றும் ஒப்பந்த வேலைகள் நிறுத்தப்பட்டுள்ளதாக தெரிவித்தனர்; 59% தொழிலாளர்கள் முந்தைய மாதத்திற்கான முழு ஊதியத்தையும் பெறவில்லை என்றும், வேலை நிறுத்தப்பட்டதில் இருந்து 9% மட்டுமே தங்கள் முதலாளியிடம் இருந்து எந்தவொரு பணத்தையும் பெறவில்லை என்றும் கூறியுள்ளனர்.

இந்தியாவின் தொழிலாளர் பங்களிப்பு - அதாவது, வேலை செய்யும் அல்லது வேலை தேடும் நபர்களின் எண்ணிக்கை - 2021 மார்ச் மாதத்தில் 425.8 மில்லியனுடன் ஒப்பிடும்போது ஏப்ரல் 2021 இல் 1.1 மில்லியனாக சுருங்கி 424.6 மில்லியனானது என்று, ​​மே 10 சிஎம்இஇ அறிக்கை தெரிவித்தது. "இந்த சிறிய தொழிலாளர் திறன் வேலை தேடும் போதிலும், [இந்த இரண்டு மாதங்களில்] அதிக எண்ணிக்கையிலானோர் வேலைவாய்ப்பைக் காணத் தவறிவிட்டனர்" என்று அது கூறியது. ஏப்ரல் மாதத்தில் வேலையின்மை விகிதம் 1.5 சதவீதம் அதிகரித்து 8 சதவீதமாக அதிகரித்துள்ளது என்று அந்த அறிக்கையில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.

இரண்டாவது சுற்று மேலும் முடங்குகிறது

தேசிய ஊரடங்கில் இருந்து குறைந்த வேலை கிடைத்ததால், தொழிலாளர்களின் சேமிப்பு குறைந்துவிட்டது என்று கோஷ் கூறினார். "அவர்கள் கடைசி ஊரடங்கில் இருந்து கடனைத் திருப்பிச் செலுத்தினர், அதில் வாடகைக்கு ஒரு பின்னிணைப்பும் இருந்தது" என்றார்.

முதல் அலையின் தாக்கத்தில் இருந்து மக்கள் இன்னும் மீளவில்லை என்பதால் இரண்டாவது அலையின் தாக்கம் இன்னும் தீவிரமாக இருக்கும் என்றும், நிலையான வேலைவாய்ப்பு மைய அறிஞர்கள் நம்புகின்றனர். இது கவலைக்குரிய காரணம். தொற்றுநோய் தொடர்பான பொருளாதார மந்தநிலையின் விளைவாக, 2020 ஆம் ஆண்டில் இந்திய நடுத்தர வர்க்கம் 32 மில்லியனாக சுருங்கிவிட்டதாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது என, மார்ச் 2021 இல் ஒரு பியூ ஆராய்ச்சி மைய பகுப்பாய்வு கண்டறிந்தது.

"துரதிர்ஷ்டவசமாக, அதன் பாடங்கள் கற்றுக்கொள்ளப்படவில்லை," என்று, அஜிம் பிரேம்ஜி பல்கலைக்கழகத்தின் பொருளாதார நிபுணர் ராஜேந்திரன் நாராயணன், இந்தியா ஸ்பெண்டிற்கு பேட்டியளித்தபோது, ​​தேசிய ஊரடங்கு காரணமாக ஏற்பட்ட பரவலான துயரங்களை நினைவு கூர்ந்தார். வேலை செய்வதற்கான உரிமை அடிப்படையிலான அணுகுமுறைக்கு, அரசாங்கத்தின் பொறுப்புக்கூறல் முக்கியமானது, நிர்வாகத்திறன் இல்லாததால் விலகிச் செல்வது உரிமை அடிப்படையிலான அணுகுமுறையை வளர்ப்பதற்கான கூறப்பட்ட நோக்கத்துடன் முரண்படுகிறது என்றும் அவர் கூறினார்.

உலர் உணவுகளின் பிரச்சினை

"கடந்த ஆண்டு சில தன்னார்வ தொண்டு நிறுவனங்கள் மற்றும் நண்பர்களிடம் இருந்து எங்களுக்கு கொஞ்சம் பணம் மற்றும் உணவுகளும் கிடைத்தன. ஆனால் இந்த முறை அவர்களிடம் இருந்தோ அல்லது அரசிடம் இருந்தோ எனக்கு எந்த ஆதரவும் கிடைக்கவில்லை,"என்றார் பாஸ்வான். ஊரடங்கு இருந்தாலும் நிரந்தர வேலைகளை வைத்திருப்பவர்கள் இன்னும் சம்பாதிக்க முடியும், ஆனால் அவரை போன்ற தினக்கூலி ஊதியம் பெறுபவர் முடியாது என்று அவர் கூறினார்.

புலம்பெயர்ந்தவர்களுக்கான நலவாரிய குழுக்களான ஸ்வான் மற்றும் எம்.டபிள்யூ.எஸ்.என் ஆகியன, மத்திய மற்றும் மாநில அரசுகளுக்கும் கடிதம் எழுதியிருந்தன, மே 13 மற்றும் மே 24 உச்சநீதிமன்ற உத்தரவுகளின்படி, உணவுப் பாதுகாப்பின்மை பற்றிய எச்சரிக்கை மற்றும் பொது விநியோக அமைப்பு (பி.டி.எஸ்) அட்டைகள் அல்லது ரேஷன் கார்டுகள் இல்லாதவர்கள் உள்ளிட்ட புலம்பெயர்ந்தோருக்கான ரேஷன்களை உறுதிப்படுத்துமாறு, அதில் கோரியிருந்தனர். இதில், பிரமாணப் பத்திரங்களைத் தாக்கல் செய்யுமாறு நீதிமன்றம் கேட்டுக் கொண்டது, "ரேஷன் கார்டு இல்லாத புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களுக்கு உலர் உணவுப் பொருட்களை விநியோகிக்க வேண்டிய வழிமுறையை தெரிவிக்க வேண்டும்" என்றது.

எம்.டபிள்யு.எஸ்.என், 4,600 க்கும் மேற்பட்ட தொழிலாளர்கள் மற்றும் அவர்களது குடும்பத்தினரிடம் இருந்து உடனடி மற்றும் அவசர உணவுப்பொருட்களை வழங்குமாறு கோரிக்கைகளை பெற்றுள்ளது என்று, டெல்லி அரசாங்கத்திற்கு மே 24 எழுதிய கடிதத்தில் கூறப்பட்டுள்ளது. ஏறக்குறைய ஒன்றரை மாதங்களாக, புலம்பெயர்ந்தோர் நெருக்கடிக்கு தீர்வு காண "எந்த நடவடிக்கையும் எடுக்கப்படவில்லை" என்று அது மேலும் கூறியுள்ளது.

குருர்கிராமை சேர்ந்த ரபியா மற்றும் டெல்லியின் ராகேஷ் இருவரும் குறைந்தபட்ச உணவை கொண்டு நிர்வகிக்கின்றனர். "இந்த நாட்களில், நாங்கள் ஆலு புஜியா அல்லது சில உருளைக்கிழங்கு டிஷ் அல்லது பிறவற்றை சாப்பிடுகிறோம். நாங்கள் எங்கள் கைக்குழந்தையான செரெலாக் கொடுக்கப் பழகினோம், ஆனால் இப்போது அவருக்கு கொஞ்சம் பால் கொடுக்க முடிகிறது "என்று ராகேஷ் கூறினார். ரபியா வாடகைக்கு ரூ.2,000 மற்றும் உணவுக்காக ரூ .3,000 செலவிடுகிறார். அவளுக்கு செலுத்த வேண்டிய கடன்கள் உள்ளன.

மே 2020 இல், ஏழைகளுக்கு ரூ .1.7 லட்சம் கோடி (22 பில்லியன் டாலர்) பிரதம மந்திரி கரிப் கல்யாண் யோஜனா (பி.எம்.ஜி.கே.ஒய்) நிவாரண தொகுப்பு மத்திய அரசு அறிவித்தது. இது தேசிய உணவு பாதுகாப்பு சட்டத்தின் (NFSA) கீழ் பயனாளிகளுக்கு இலவச ரேஷன்களை உள்ளடக்கியது, இது நவம்பர் வரை நீட்டிக்கப்பட்டது. ஏப்ரல் 23, 2021 அன்று, மே மற்றும் ஜூன் மாதங்களுக்கு என்.எஃப்.எஸ்.ஏ இன் கீழ் பயனாளிகளுக்கு கூடுதல் உணவு தானியங்களை ஒதுக்க மத்திய அரசு ஒப்புதல் அளித்தது.

"முதல் அலையின் போது, மத்திய அரசிடமிருந்து பிரதம மந்திரி கரிப் கல்யாண் யோஜனா வடிவத்தில் சில நிவாரண நடவடிக்கைகளைக் கண்டது, இது விதிகள், மானியங்கள் மற்றும் பணப் பரிமாற்றங்களின் கலவையாகும்" என்று, இந்தியா மிக்ரண்ட் நவ் ஆராய்ச்சி உதவியாளர் சித்ரா ராவத் கூறினார். "இரண்டாவது அலை, மறுபுறம், புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் மீதான இலக்கு தலையீடுகளைக் காணவில்லை" என்றார்.

ரேஷன் கார்டுகள் இல்லாமல் கூட உணவுப்பொருட்கள் விநியோகிக்கப்படும் என்று டெல்லி முதல்வர் அரவிந்த் கெஜ்ரிவால், மே 18 அன்று அறிவித்தார். அட்டைகள் இல்லாதவர்களுக்கு ரேஷன் விநியோகம் செய்வதற்கான வழிகாட்டுதல்களை அரசு அறிவித்த போதும், விநியோகம் எப்போது தொடங்கும் என்று அறிவிக்கவில்லை. ஆரம்ப கொள்முதல் மற்றும் ஒதுக்கீடு 200,000 பயனாளிகளுக்கு வழங்கப்படும் என்று அது கூறியுள்ளது. வழிகாட்டல் 2 மில்லியன் பயனாளிகளுக்கு ஒரு கொள்முதல் மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. 2020 ஆம் ஆண்டில், தேசிய ஊரடங்கை தொடர்ந்து கிட்டத்தட்ட 7 மில்லியன் பொதுவினியோக திட்டத்தில் அல்லாத பயனாளிகளுக்கு மாநில அரசு இலவச ரேஷன் வழங்கியது.

"அது, எவ்வாறு ஒதுக்கப்படும் என்று எங்களுக்குத் தெரியாது, இது முதலில் வந்தவர்களுக்கு முதலில் சேவை செய்யும் அடிப்படையில் தெரிகிறது" என்று எம்.டபிள்யு.எஸ்.என். கோஷ் கூறினார். டெல்லியில் மொத்தம் ரேஷன் அல்லாத அட்டை வைத்திருப்பவர்களின் எண்ணிக்கை அரசின் சொந்த மதிப்பீடுகளின்படி தெளிவாக இருப்பதால், இந்த வெளியீடு குறித்து ஒரு அச்சம் உள்ளது.

இடம்பெயர்வு தொடர்பான அரசின் கொள்கைகள் தரையில் செயல்படுத்தப்பட்டால் மட்டுமே வித்தியாசத்தை ஏற்படுத்தும், சி.எம்.ஐ.டி யின் பீட்டர் கூறினார், புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் தொடர்பான என்ஐடிஐ ஆயோக்கின் வரைவு தேசிய கொள்கை இன்னும் பொது களத்தில் இல்லை.

பி.டி.எஸ். பரவலாக்கி ஊதிய இழப்பீடு வழங்க வேண்டும்

கடந்த 2020 மே மாதத்தில், பி.டி.எஸ்ஸின் 100% தேசிய பெயர்வுத்திறனை மார்ச் 2021-க்குள் அடைவதாக மத்திய அரசு அறிவித்தது. "ஆனால் தேசிய அளவில் இடம் பெயர்வுகளின் நன்மை சிறியதாக இருக்கும். பெரும்பாலான மக்கள் தங்கள் உணவுப்பொருள்களை அவர்கள் வசிக்கும் இடத்தில்தான் விரும்புகிறார்கள், தொலைவில் அல்ல" என்று, ஜூன் 2020 இல் பொருளாதார வல்லுனரும் சமூக ஆர்வலருமான ஜீன் ட்ரெஸ் கூறினார். "புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் கூட பொதுவாக தங்கள் ரேஷன் கார்டுகளை, தங்களை விட குடும்பத்தினர் பயன்படுத்த வேண்டும் என்று வீட்டிலேயே வைத்துவிடுகிறார்கள்" என்றார்.

"இடம் பெயர்வு ஒரு பிரச்சினை" என்று கர்நாடகாவில் உள்ள ஸ்வான் தன்னார்வத் தொண்டரான சீமா முண்டோலி கூறினார். "அவர்கள் ஒரு பிடிஎஸ் கடையை அணுகும்போது, ​​அவர்களால் ரேஷன்களை அணுக முடியவில்லை". பல புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் ஆண்கள் மற்றும் அவர்களின் பெயர்கள் பெற்றோரின் அட்டைகளில் இருக்கலாம், என்று அவர் மேலும் கூறினார். விவசாயிகள், அமைப்புசாரா துறையைச் சேர்ந்த தொழிலாளர்கள், ஆட்டோ மற்றும் வண்டி ஓட்டுநர்கள் மற்றும் தெரு விற்பனையாளர்களுக்காக கர்நாடக அரசு 1,250 கோடி ரூபாய் நிவாரணத் தொகுப்பை மே மாதம் அறிவித்தது, மேலும் அமைப்புசாரா துறைக்கு உதவ இரண்டாவது திட்டத்தை பரிசீலித்து வருகிறது.

"சுகாதார நெருக்கடி தொடர்ந்து, அடுத்து வாழ்வாதார நெருக்கடியும் வரும் என்பது இப்போது உறுதியாகியுள்ளது, குறிப்பாக புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களுக்கு" என்று ராவத் கூறினார்.

உணவு உரிமைகள் பிரச்சார அமைப்பானது, உணவு தானியங்களின் பி.டி.எஸ்ஸை உடனடியாக பரவலாக்க வேண்டும் என்று கோரியது, ஒரு நபருக்கு கூடுதல் 5 கிலோ உணவு தானியங்கள், 1.5 கிலோ பருப்பு வகைகள் மற்றும் 800 கிராம் சமையல் எண்ணெய் ஆகியவற்றை பி.டி.எஸ் இன் கீழ் குறைந்தது ஆறு மாதங்களுக்கு விநியோகிக்க வேண்டும். பி.டி.எஸ் நாடு தழுவிய அளவில் பரவலாக்கப்பட வேண்டும் என்பதை, நாராயணன் ஒப்புக்கொண்டார். ஒவ்வொரு ஏழை வீட்டிற்கும் நான்கு மாதங்களுக்கு மாதத்திற்கு ரூ .7,000 ஊதிய இழப்பீடு உடனடியாக அறிவிக்கப்பட வேண்டும், என்றார்.

உங்களின் கருத்துகளை வரவேற்கிறோம். கருத்துகளை respond@indiaspend.org என்ற முகவரிக்கு அனுப்பலாம். மொழி, இலக்கணம் கருதி அவற்றை திருத்தும் உரிமை எங்களுக்கு உண்டு.