நீர்மின் திட்டங்களுக்கு இந்தியா ஆதரவளிப்பதை நிறுத்த வேண்டும் என சுற்றுச்சூழல் ஆர்வலர்கள் ஏன் விரும்புகின்றனர்

இந்த வேண்டுகோளில், சுத்தமானது மற்றும் நிலையானது என்ற நம்பிக்கையில், நீர்மின் திட்டங்களை ஊக்குவித்து வரும் நாடான இந்தியாவில் இருந்து 26 சுற்றுச்சூழல் குழுக்களும் அடங்கும். சுற்றுச்சூழல் வல்லுநர்கள் கடந்த பத்தாண்டுகளில் நடத்தப்பட்ட ஆய்வுகளை (இங்கு மற்றும் இங்கு) சுட்டிக்காட்டுகின்றனர், அவை நீர்மின் அணைகள் மீத்தேன், கார்பன் டை ஆக்சைடை விட 28-34 மடங்கு அதிக ஆற்றல் கொண்ட பசுமை இல்ல வாயுவை, அதிக அளவில் வெளியிடுகின்றன என்பதைக் காட்டுகிறது.

கடந்த 2019 ஆம் ஆண்டில், இந்தியா பெரிய நீர்மின் நிலையங்களை "புதுப்பிக்கத்தக்க ஆற்றல்" வளங்களாக அறிவித்தது (முன்பு, 25 மெகாவாட்டிற்கும் குறைவான திட்டங்கள் மட்டுமே புதுப்பிக்கத்தக்க எரிசக்தி ஆதாரங்களாகக் கருதப்பட்டன) இதன் மூலம் டெவலப்பர்களுக்கு எளிதாக கடன் திருப்பிச் செலுத்தும் விதிமுறைகள் மற்றும் சாலைகள் மற்றும் வெள்ளம், ராணுவம் போன்ற தொடர்புடைய உள்கட்டமைப்புகளுக்கு நிதியுதவி வழங்குகிறது. ஆகஸ்ட் 2021 இல், சுற்றுச்சூழல் அமைச்சகம் இமயமலைப் பகுதியில் பல்வேறு காரணங்களால் நிறுத்தப்பட்ட ஏழு நீர்மின் நிலையங்களின் கட்டுமானத்தை மீண்டும் தொடங்க பரிந்துரைத்தது.

எவ்வாறாயினும், நீர்மின் அணைகள் மாசுபடுத்துகிறது மற்றும் இயற்கை பேரழிவுகளை துரிதப்படுத்துகிறது என்று நிபுணர்கள் சுட்டிக்காட்டியுள்ளனர். "நிலக்கரிக்கு மாற்றாக சுத்தமான, பசுமையான, நிலையான நீர்மின்சாரம் என்ற எண்ணத்தில் உண்மை இல்லை" என்று, மேல்முறையீட்டில் கையொப்பமிட்டவர்களில் ஒருவரான அணைகள், நதிகள் மற்றும் மக்கள் (SANDRP) பற்றிய தெற்காசியா வலையமைப்பின் ஹிமான்ஷு தக்கர் கூறினார்.

கடந்த 2013 ஆம் ஆண்டு, 5,000 பேர் கொல்லப்பட்டதாகக் கருதப்படும் உத்தரகாண்டின் கேதார்நாத் பகுதியில் ஏற்பட்ட வெள்ளம் குறித்து, உச்ச நீதிமன்றத்தால் நியமிக்கப்பட்ட குழு, இந்த "பேரழிவு" பகுதியில் நீர்மின்சார மேம்பாடு குறித்து முறையான சுற்றுச்சூழல் ஆய்வுகளைக் கேட்டது. இந்த அணைகள், இயற்கை பேரழிவுகளால் ஏற்படும் சேதத்தை கணிசமாக அதிகரிக்கின்றன என்று, அது வாதிட்டது.

இந்தியாவில் 4,407 பெரிய அணைகள் உள்ளன, சீனா (23,841) மற்றும் அமெரிக்காவிற்கு (9,263) அடுத்தபடியாக, உலகில் மூன்றாவது அதிக எண்ணிக்கையிலான அணைகள், 46 ஜிகாவாட் நிறுவப்பட்ட நீர்-மின்சாரத் திறன் கொண்டது. இது மகாராஷ்டிராவின் தினசரி உச்ச மின் தேவையை விட இரண்டு மடங்கு போதுமானதாக இருக்கும். இதில் பெரும்பகுதி (112 ஜிகாவாட் அல்லது 78%) வட இமயமலை மாநிலங்களில் உள்ளன. மேலும், நவம்பர் 2020 நிலவரப்படி, 38 பெரிய நீர்மின் திட்டங்கள் கட்டுமானத்தில் உள்ளன.

இந்தியா, வரும் 2030 ஆம் ஆண்டுக்குள் 450 ஜிகாவாட் புதுப்பிக்கத்தக்க ஆற்றல் திறனை நிறுவும் லட்சியத்தை நிர்ணயித்துள்ளது, இதுவரை 146 ஜிகாவாட்டை நிறுவியுள்ளது, இதில் பெரிய ஹைட்ரோ (31%), சூரிய மற்றும் காற்றாலை திறன் (69%) ஆகியவை அடங்கும்.

நீர் மின்சாரம், பசுமைக்கு மாற்று அல்ல

நீர்மின் அணைகள், மீத்தேன் வெளியேற்றத்தின் ஆதாரமாக எப்படி மாறுகிறது? ஆய்வுகளின்படி, நீர்த்தேக்கங்களின் அடியில் அழுகும் தாவரங்கள் உமிழ்வதால் உருவாக்குகின்றன. மேலும், நீர்த்தேக்கங்களில் பாயும் ஆறுகள் கணிசமான அளவு கரிமப் பொருட்களையும், வண்டலில் இருந்து வழங்குகின்றன. ஆனால் விவசாய நடவடிக்கைகளில் இருந்து, நைட்ரஜன் மற்றும் பாஸ்பரஸ் போன்ற ஊட்டச்சத்துக்கள், உரங்கள் மற்றும் மனித கழிவுகள், ஆல்கா வளர்ச்சியை தூண்டுகிறது மற்றும் நுண்ணுயிரிகளை உடைத்து, மீத்தேனாக மாற்றுவதற்கு அதிக பொருட்களை வழங்குகிறது. இயற்கையான ஏரிகளை விட நீர்த்தேக்கங்கள், நீர் மட்டங்களில் அதிக ஏற்ற இறக்கத்தை அனுபவிப்பதாகவும், வளிமண்டலத்தில் வெளியிடப்படும் மீத்தேன் அளவை அதிகரிக்கிறது என்றும் ஆராய்ச்சி காட்டுகிறது.

சுற்றுச்சூழலுக்கு உகந்த தேர்வாக, நீர்மின் திட்டங்களுக்கான இந்தியாவின் அழுத்தம் தருவது தவறானது என்று, மந்தன் அத்யாயன் கேந்திரா என்ற ஆராய்ச்சி அமைப்பின் ஆய்வாளர் ஸ்ரீபாத் தர்மதிகாரி கூறினார். "ஆனால், அனல்மின் நிலையத்தின் கொள்ளளவுக்கு விகிதாசாரமாக உமிழ்வு இருக்கும் நிலக்கரியைப் போலல்லாமல், நீர்மின் அணைகளில், மீத்தேன் உமிழ்வு, ஆலைகளுக்கு இடையில் வேறுபடுகிறது. இமயமலையில், அணைகளால் ஏராளமான சுற்றுச்சூழல் சீர்கேடுகள் ஏற்பட்டுள்ளதால், உமிழ்வு அதிகமாக இருக்கும் என்ற சந்தேகம் உள்ளது.

மார்ச் 2021 இல் மக்களவையில் அளித்த பதிலில், புதிய மற்றும் புதுப்பிக்கத்தக்க எரிசக்தித் துறை அமைச்சர் ஆர்.கே.சிங், நிலக்கரியில் இருந்து தூய்மையான ஆற்றலுக்கு மாறுவதற்கு, அரசாங்கம் எடுத்த நடவடிக்கைகளில் ஒன்று நீர்மின் அணைகளை, புதுப்பிக்கத்தக்க எரிசக்தி ஆதாரங்களாக அறிவிப்பது என்று கூறினார்.

"2000 ஆம் ஆண்டில், உலக வங்கியால் நிறுவப்பட்ட உலகளாவிய பங்குதாரர் அமைப்பான அணைகளுக்கான உலக ஆணையம், உலகெங்கிலும் உள்ள பெரிய அணைகளின் செயல்திறனை முதலில் ஆய்வு செய்தது" என்று தக்கர் கூறினார். "அணைகள் சுற்றுச்சூழலுக்கு உகந்தவை அல்ல என்றும் அவற்றுடன் தொடர்புடைய நிதி, சுற்றுச்சூழல் மற்றும் மனித செலவுகள் உள்ளன என்றும் அமைப்பு முடிவு செய்தது" என்றார்.

புவி வெப்பமடைதலுக்கு பங்களிப்பதில் மீத்தேன் வெளியேற்றம் கார்பன் டை ஆக்சைடுக்கு அடுத்ததாக இருந்தாலும், அதன் வெப்பமயமாதல் விளைவு கார்பன்-டை-ஆக்சைடை விட 28-34 மடங்கு அதிகமாகும் என்று, ஆகஸ்ட் 2021 இல் தெரிவித்தோம். மேலும், நீர்த்தேக்கங்களில் இருந்து பசுமை இல்ல வாயு உமிழ்வுகள் முன்னர் மதிப்பிடப்பட்டதை விட 29% அதிகமாக உள்ளது, மேலும் "மீத்தேன் வாயுவை நீக்குவதற்கு முன்னர் கணக்கிடப்படாத உமிழ்வுகளின் அதிகரிப்பு, மீத்தேன் ஒரு அணை வழியாகச் சென்று கீழ்நோக்கி குமிழிகளாக வெளியேறுகின்றன", என்று அமெரிக்காவின் வாஷிங்டன் ஸ்டேட் யுனிவர்சிட்டி மற்றும் கனடாவின் மாண்ட்ரீலில் உள்ள கியூபெக் பல்கலைக்கழக விஞ்ஞானிகள் நடத்திய ஆய்வு கூறுகிறது.

சமூக-பொருளாதார தாக்கங்கள்

பிப்ரவரி 2021 இல் உத்தரகாண்டில் சாமோலி பேரழிவின் போது, ​​பெரிய பனிப்பாறைத் துண்டுகள் மேல் இமயமலையில் உள்ள ரோந்தி சிகரத்திலிருந்து 1,800 மீட்டர் தொலைவில் விழுந்து மலையிலிருந்து கீழே விழுந்தன. இது பின்னர் பாறை மற்றும் வண்டலுடன் கலந்து, சாலைகள், பாலங்கள் மற்றும் நீர்மின் அணைகளை அழித்த ஒரு பெரிய குப்பை ஓட்டம் ஏற்பட்டது. இந்த அனர்த்தத்தில் சுமார் 200 பேர் உயிரிழந்துள்ளனர்.

"சுத்தம்' என்றால் என்ன என்பது பற்றிய நமது புரிதல், அணைகள் புகையை வெளியிடுவதில்லை என்ற மிகக் குறைந்த மற்றும் குறுகிய எண்ணத்தில் இருந்து வருகிறது" என்றார் மந்தன் அத்யாயன் கேந்திரத்தின் தர்மாதிகாரி. "ஆனால் பெரிய அணைகள் காடழிப்பு, பல்லுயிர் இழப்பு மற்றும் பெரும்பாலும் புறக்கணிக்கப்படும் சமூகங்களின் இடப்பெயர்வு போன்ற மிகப் பெரிய சமூக மற்றும் சுற்றுச்சூழல் சேதத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளன."

இந்தியாவில், ரன்-ஆஃப்-தி-ரிவர் (ROR) நீர்மின் திட்டங்கள் (வழக்கமான அணைகளைப் போலல்லாமல், பெரிய நீர்த்தேக்கங்களைக் கொண்டிருக்கவில்லை, இதனால் உடனடி சுற்றுச்சூழலில் குறைந்த அழுத்தத்தை ஏற்படுத்துகின்றன) 2000 ஆம் ஆண்டு முதல் கட்டப்பட்டது. கியோட்டோ நெறிமுறையின் கீழ் UN Clean Development Mechanism (CDM) மூலம் கிடைக்கும் தனியார் துறைக்கான மானியங்களால் இவை இயக்கப்பட்டன, இது கிரீன்ஹவுஸ் வாயுக்களைக் குறைக்க மாநிலங்களுக்கு உறுதியளிக்கும் ஒரு சர்வதேச ஒப்பந்தம், என்று ஹிம்தாரா சுற்றுச்சூழல் ஆராய்ச்சி மற்றும் செயல் குழுவின் ஆராய்ச்சியாளர் மான்ஷி ஆஷர் கூறினார்.

"இமயமலைப் பகுதியில் உள்ள பெரும்பாலான நீர்மின் நிலையங்கள், கின்னூர், சம்பா அல்லது லாஹவுல்-ஸ்பிடியின் காலநிலை பாதிக்கப்படக்கூடிய மற்றும் சுற்றுச்சூழல் ரீதியாக பலவீனமான பகுதிகளில் விழுகின்றன. இந்த ரன்-ஆஃப்-தி-ரிவர் அணை திட்டங்கள் மேற்பரப்பு மற்றும் நிலத்தடி ஆகிய இரண்டிலும் பெரிய அளவிலான கட்டுமானத்தை உள்ளடக்கியது, ஏற்கனவே பாதிக்கப்படக்கூடிய நிலப்பரப்பில் துளையிடும் இயந்திரங்கள் [பயன்படுத்தப்படுகின்றன]" என்று ஆஷர் கூறினார். "இது பல நிலைகளில் சுற்றுச்சூழல் ஆய்வில் இருந்து தப்பியது."

பெரிய அணைகளும் அவர்கள் இடம்பெயர்ந்த சமூகங்களுக்கு மறுவாழ்வு அளிக்கத் தவறிவிட்டன. பாங் அணை, 1970களில் இந்தியாவில் கட்டப்பட்ட பல பெரிய அணைகளில் ஒன்று; ஹிராகுட் அணை, சுதந்திர இந்தியாவின் முதல் பெரிய அணைத் திட்டம்; மற்றும் நர்மதா நதியின் சர்தார் சரோவர் அணைக்கட்டு அனைத்தும் இடம்பெயர்ந்தவர்களின் மறுவாழ்வு முழுமையடையாமல் இருக்கும் திட்டங்கள் என்று 2020 டிசம்பரில் நாங்கள் தெரிவித்தோம்.

பல திட்டங்களும் கைவிடப்பட்டுள்ளன அல்லது தாமதமாகியுள்ளன ஏனெனில் அவர்கள் நில மோதல்கள், காடு மற்றும் சுற்றுச்சூழல் அனுமதி பிரச்சினைகள், மறுவாழ்வு மற்றும் மீள்குடியேற்றப் பிரச்சினைகள், புவியியல் நிச்சயமற்ற தன்மைகள், நிதிக் கட்டுப்பாடு, ஆகஸ்ட் 2021 இல் மக்களவையில் சமர்ப்பிக்கப்பட்ட ஆற்றல் தொடர்பான நிலைக்குழு அறிக்கையின்படி. தற்போது நிர்மாணிக்கப்பட்டு வரும் 24 நீர்மின் திட்டங்களில் 12 முதல் 189 மாதங்கள் வரையிலான கால அவகாசம் 473% வரை அதிகமாக உள்ளதாக குழு மேலும் குறிப்பிட்டுள்ளது.

"இந்திய தனியார் துறை நீர்மின் நிலையங்களை உருவாக்குவதைத் தவிர்த்தது, ஏனெனில் இது பெரிய முதலீடுகளால் பொருளாதார ரீதியாக சாத்தியமற்றது. ஆனால் பொதுத்துறை பிரிவுகள் இந்த திட்டங்களை செயல்படுத்த முன்வருகின்றன" என்று தக்கர் கூறினார். செப்டம்பர் 2021 இல், பொதுத்துறை நிறுவனமான NHPC லிமிடெட் 6,000 MW (6 GW) திறன் கொண்ட நான்கு நீர்மின் திட்டங்களை தனியார் நிறுவனங்களிடமிருந்து கையகப்படுத்த முன்வந்தது.

'மலிவான, பசுமையான விருப்பங்கள் உள்ளன'

நீர்மின் அணைகளின் முக்கிய நோக்கம், புதுப்பிக்கத்தக்க எரிசக்தி வழங்கல் இடைவிடாததால், மின் தொகுப்பை சமநிலைப்படுத்துவதாகும். "தற்போதுள்ள பல நீர்மின் அணைகள் அந்தச் செயல்பாட்டைச் செய்யவில்லை. தொகுபினை சமநிலைப்படுத்த வேண்டிய உச்ச சுமை நேரத்திற்கு பதிலாக, அவை எல்லா நேரத்திலும் இயங்குகின்றன" என்று மந்தன் அத்யாயன் கேந்திராவின் தர்மாதிகர் கூறினார். "ஹைட்ரஜன் சேமிப்பு மற்றும் பேட்டரி சேமிப்பு அமைப்புகள் போன்ற மலிவான, அதிக நம்பகமான மற்றும் சுற்றுச்சூழலுக்கு தீங்கற்ற மாற்றுகள் இருப்பதால் நமக்கு அணைகள் கூட தேவையில்லை" என்றார்.

அக்டோபரில், "வரவிருக்கும் ஆண்டுகளில் புதுப்பிக்கத்தக்க ஆற்றலின் பெரிய அளவிலான ஒருங்கிணைப்பை உள்வாங்கும்" ஆற்றல் சேமிப்பு பற்றிய விரிவான கொள்கையை உருவாக்குவதற்கான மின் அமைச்சகம், ஆலோசனைகளை வரவேற்றது. புதுப்பிக்கத்தக்க ஆற்றல் இடையிடையே உள்ளது, மேலும் தொகுப்பு ட்ரிப் ஆகலாம், எனவே காப்பு சக்தி தேவைப்படுகிறது மற்றும் சேமிக்கப்பட்ட நீர் மின்சாரம் ஒரு சாத்தியமான தீர்வாக ஊக்குவிக்கப்படுகிறது.

கடந்த 2025 ஆம் ஆண்டுக்குள், 50 ஆண்டுகளுக்கு மேல் பழையதான, இந்தியாவின் 1,115 அணைகள், பராமரிக்க அதிக செலவு மற்றும் வண்டல் படிவதாலும் செயல்படாமல் உள்ளன. இந்தியா இந்த அணைகளின் செலவு-பயன் பகுப்பாய்வை மேற்கொள்ள வேண்டும், மேலும் அவற்றின் செயல்பாட்டு மற்றும் சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பு மற்றும் அதன் கீழ்நோக்கி வசிப்பவர்களின் பாதுகாப்பு குறித்து சரியான நேரத்தில் மதிப்பாய்வு செய்ய வேண்டும் என்று, பிப்ரவரி 2021 இல் எங்கள் கட்டுரை குறிப்பிட்டது.

பெரிய நீர்மின் அணைகள் அவற்றின் சமூக-பொருளாதார மற்றும் சுற்றுச்சூழல் செலவுகளைக் கருத்தில் கொண்டு, புதுப்பிக்கத்தக்க எரிசக்தித் திட்டங்களாக ஏன் அறிவிக்கப்பட்டன என்பது குறித்து, மின் அமைச்சகத்திடம் கருத்துக் கேட்டோம். அவர்களின் பதிலைப் பெறும்போது புதுப்பிப்போம்.