‘வேலையிழந்த அமைப்புசாரா தொழிலாளர்கள், புலம்பெயர்ந்தோருக்கு மத்திய அரசு எதுவும் வழங்கவில்லை’

பெங்களூரு: ஊரடங்கால் 2020 ஏப்ரலில் 12 கோடிக்கும் அதிகமான வேலைவாய்ப்புகள் இழக்கப்பட்டுள்ளன, அதே மாதத்திற்கான வேலையின்மை விகிதம் 23.5% ஆக உயர்ந்துள்ளது, இது மார்ச் 2020 இல் இருந்ததைவிட மூன்று மடங்கு அதிகமாகும். இந்தியாவின் பொருளாதார வளர்ச்சி இந்த ஆண்டு “எதிர்மறை பகுதியாக” இருக்கும் என எதிர்பார்க்கப்படும் நிலையில், 44 லட்சத்திற்கும் அதிகமான மக்கள், அவர்களில் பலர் புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள், சிறப்பு ரயில்களில் வீடு திரும்பியுள்ளதாக, இந்திய ரிசர்வ் வங்கியின் தகவல் தெரிவிக்கிறது.

லட்சக்கணக்கான புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் தங்கள் வீடுகளை சென்றடைய, மாநிலங்கள் மற்றும் நகரங்களில் நடந்து செல்ல வேண்டியிருக்கிறது, இது "கொள்கை வகுப்பாளர்கள் அவர்களை புறக்கணிப்பதையே" காட்டுவதாக, மனித மேம்பாட்டு நிறுவனத்தில் வேலைவாய்ப்பு ஆய்வுகள் மைய இயக்குனர் ரவி ஸ்ரீவாஸ்தவா கூறுகிறார். "அவர்களுக்கான சில உரிமைகள், எரிச்சலூட்டும் அல்லது எங்கும் குடிமக்களாக கருதப்படுகின்றன" என்றார்.

ஆத்ம நிர்பர் பாரத் தொகுப்பின் ஒரு பகுதியாக, ரூ.20 லட்சம் கோடி (266 பில்லியன் டாலர்) நிதி ஊக்கத்தை மத்திய அரசு அறிவித்த போதும், “2020-21 ஆம் ஆண்டின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 0.7-0.8% க்கும் அதிகமாக இல்லை [மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி], இது சிறியது ”, என்று அவர் மேலும் கூறுகிறார். இது மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 10% என்று அரசு கூறியுள்ளது, ஆனால் அதில் பெரும்பகுதி ஏற்கனவே செலுத்தப்பட்டது. "முறைசாரா தொழிலாளர்கள் மற்றும் புலம் பெயர்ந்தவர்கள் இழந்த வேலைகளுக்கு ஈடாக எதுவும் வழங்கப்படவில்லை" என்று ஸ்ரீவஸ்தவா கூறினார். அவரும் பிற பொருளாதார வல்லுனர்களும் ஒவ்வொரு வீட்டிற்கும் மாதத்திற்கு ரூ.6,000 அவசர வருவாய் பரிமாற்றத்தை வழங்க வேண்டுமென்று பரிந்துரைத்துள்ளனர்.

ஸ்ரீவஸ்தவா முன்னாள் பொருளாதார பேராசிரியராகவும், டெல்லியில் உள்ள ஜவஹர்லால் நேரு பல்கலைக்கழகத்தில் பிராந்திய மேம்பாட்டு ஆய்வு மையத்தின் தலைவராகவும், ஒழுங்கமைக்கப்படாத துறையில் உள்ள நிறுவனங்களுக்கான தேசிய ஆணையத்தின் (என்.சி.இ.யு.எஸ்) முழுநேர உறுப்பினராகவும் உள்ளார். பல்கலைக்கழக மானியக்குழு, மனிதவள மேம்பாட்டு அமைச்சகம் மற்றும் முன்பிருந்த திட்டக்குழு உறுப்பினராகவும், பொறுப்புகளிலும் இருந்துள்ளார். சர்வதேச தொழிலாளர் அமைப்பு (ஐ.எல்.ஓ), ஐக்கிய நாடுகளின் மேம்பாட்டுத் திட்டம், ஆசிய அபிவிருத்தி வங்கி, யுனிசெஃப் போன்றவற்றுடன் ஆலோசனை மற்றும் ஆலோசனை பொறுப்புகளிய அவர் வழங்கி இருக்கிறார்.

இந்த நேர்காணலில், இடம்பெயர்வு குறித்த கொள்கையில் கவனம் இல்லாதது, கோவிட்-19 ஊரடங்கால் பொருளாதாரத்திற்கு ஏற்படும் சவால்கள் மற்றும் தொழிலாளர்கள் மற்றும் மாநிலங்களின் பொருளாதாரங்களில் ஏற்படும் பாதிப்புகள் குறித்து அவர் பேசுகிறார்.

திருத்தப்பட்ட பகுதிகள்:

முன் எப்போதும் இல்லாதவகையில் தலைகீழான இடம்பெயர்வு மற்றும் தொழிலாளர்கள் வீட்டிற்கு செல்ல போக்குவரத்தை கண்டறிய முடியாத சூழ்நிலையை இந்தியா கண்டிருக்கிறது. உள்நாட்டு இடம்பெயர்வு ஏன் ஒரு முக்கியமான கொள்கை சிக்கலாக இருக்கவில்லை?

இதற்கு பல காரணங்கள் உள்ளன. இந்தியாவில் தொழிலாளர் இடம் பெயர்வு குறைவாக இருப்பதாக நம்புகின்ற ஒரு மரபுவழி உள்ளது. மக்கள்தொகை கணக்கெடுப்பு மக்கள்தொகை இடம் பெயர்வு பற்றிய தரவுகளை வழங்குகிறது மற்றும் 2001 வரை, இடம்பெயர்வு விகிதங்கள் அதிகரித்ததாக தெரியவில்லை. ஆனால் அவை 2001 மற்றும் 2011 க்கு இடையில் கணிசமாக உயர்ந்துள்ளன.

தொழிலாளர் இடம் பெயர்வு குறைவாக மதிப்பிடப்பட்ட மற்றும் படிக்கப்படாத பாடமாக இருந்து வருகிறது. எவ்வாறு ஆயினும், தொழிலாளர் சுழற்சி அதிகரித்து வருவதும், முறைசாரா [வேலைகளில்] உடன் நெருங்கிய தொடர்பு இருப்பதும் தெளிவாகத் தெரிகிறது. ஆனால் குறுகிய கால வெளியேற்றத்தை அளவிட முயற்சிக்கும் என்.எஸ்.எஸ். [தேசிய மாதிரி ஆய்வு] குறிப்பிடத்தக்க குறைவான மதிப்பீடுகளையும் அளித்துள்ளது.

இருப்பினும், மிக முக்கியமான காரணம், புலம்பெயர்ந்து குடியேறியவர்கள் பொருளாதாரத்தின் அடிப்பகுதியில் வேலை செய்கிறார்கள். அவர்களுக்கு சில உரிமைகள் உள்ளன, அவை எரிச்சலூட்டும் அல்லது எங்கும் குடிமக்களாக கருதப்படுகின்றன. எனவே கொள்கை வகுப்பாளர்கள் அவற்றைப் புறக்கணிக்கிறார்கள்.

ஒழுங்கமைக்கப்படாத துறை நிறுவனங்களுக்கான தேசிய ஆணையம் (NCEUS) தனது [ஆகஸ்ட் 2007] அறிக்கையில், அவர்களின் பிரச்சினைகளை மையமாகக் கொண்டு நிறைய இடத்தை ஒதுக்கியுள்ளது. மிகச்சமீபத்தில் [ஜனவரி 2017 இல்], நகர்ப்புற வீட்டுவசதி மற்றும் வறுமை ஒழிப்பு அமைச்சகத்தால் அமைக்கப்பட்ட இடம்பெயர்வு தொடர்பான செயற்குழு, ஒரு விரிவான அறிக்கையை அளித்தது, ஆனால் அதன் பரிந்துரைகளும் செயல்படுத்தப்படவில்லை.

புலம்பெயர்வுக்கான சில மூல நிலைகள், விவசாயத்தை சார்ந்தவை. மகாத்மா காந்தி தேசிய ஊரக வேலை உத்தரவாத திட்டத்திற்காக (எம்.ஜி.என்.ஆர்.இ.ஜி.ஏ), நிதி ஊக்க தொகுப்பில் ரூ.40,000 கோடி அதிகரித்துள்ளது மற்றும் ஊதியம் 11% அதிகரித்து ஒருநாளைக்கு ரூ.221 ஆக உள்ளது. பிரதம மந்திரி கரிப் கல்யாண் யோஜனா (பி.எம்.ஜி.கே.ஒய்) மற்றும் மாநிலங்களுக்கான கடன் வரம்பை அதிகரித்தது போன்ற நடவடிக்கைகளையும் அரசு அறிவித்துள்ளது. இதுபற்றி உங்கள் மதிப்பீடு என்ன?

பிரதம மந்திரி கரிப் கல்யாண் யோஜனா திட்டத்தின் கீழ் அரசால் வழங்கப்படும் நேரடி நிதி ஊக்கமும், முக்கியமாக கிராமப்புற வீடுகளுக்கு தீர்வாக தரப்படும் தொகுப்பும், நெருக்கடியின் அளவுடன் ஒப்பிட்டால் மிகவும் சிறியது. வீடுகளில் பெரும் பகுதியினர் இதுவரை இப்பலன்களை பெறவில்லை அல்லது பெற முடியவில்லை என்பது இப்போது அறியப்படுகிறது.

வேலை உத்தரவாத திட்டத்தில் ஒதுக்கீடு அதிகரிக்கப்பட்டுள்ளது, இது ஒரு நல்ல விஷயம் என்றாலும், திட்டங்களின் விதிகள் தளர்த்தப்படவில்லை மற்றும் ஒரு வீட்டுக்கு 100 நாட்கள் மட்டுமே வேலை செய்யும் உச்சவரம்பு இன்னும் செயல்பட்டு வருகிறது. ஊதிய உயர்வு மிகவும் மிதமானது மற்றும் நீண்ட காலமாக இருந்து வந்துள்ளது.

மாநிலங்களுக்கான ஒதுக்கீடு மற்றொரு பிரச்சினை. ஆமாம், அவர்களின் கடன் வரம்புகள் அதிகரிக்கப்பட்டுள்ளன, ஆனால் நிபந்தனைகள் இணைக்கப்பட்டுள்ளதோடு, மத்திய அரசால் தர வேண்டிய நிலுவைகள் குறித்து மாநிலங்கள் இன்னும் கவலை கொண்டுள்ளன. மத்திய அரசு ஒரு பொறுப்பைக் கொண்ட மாநிலங்களுக்கும்கூட நிதியுதவி மற்றும் செயல்படுத்தும் சுமைகளை தருகிறது என்பதையும் நான் உணர்கிறேன். எடுத்துக்காட்டாக, மாநிலங்களுக்கு இடையிலான புலம்பெயர்வு மற்றும் மாநிலங்களுக்கு இடையேயான தனிமைப்படுத்தல் மத்திய அரசுக்கானது ஆகும். ஆனால் இதன் சுமை மாநிலங்கள் ஏற்க வேண்டுமென்று கேட்டுக் கொள்ளப்பட்டுள்ளன.

விவசாயமற்ற வேலைகளை உருவாக்க முயற்சிப்பதன் மூலம் விவசாயத்தில் இருந்து வெளியேற மக்களை அரசு ஊக்குவிப்பதாக தெரிகிறது. ஆனால் தொற்றுநோயால் ஏற்படும் அச்சம், மக்களை விவசாயம் மற்றும் அது தொடர்புடைய நடவடிக்கைகளுக்குத் தள்ளும். கிராமப்புறங்களில் இந்த நெருக்கடியின் போது விவசாயத்துறை என்ன பங்கு வகிக்கும், குறிப்பாக புலம்பெயர்ந்தோர் பலரும் விவசாயத் தொழிலாளர்கள் மற்றும் நிலமற்ற விவசாயிகளாக இருக்கலாம் என்ற நிலையில், உங்கள் மதிப்பீடு என்ன?

விவசாயத்தில் இருந்து வெளியேற மக்களை அரசு ஊக்குவிப்பதாக நான் நினைக்கவில்லை, ஆனால் கட்டமைப்பு சிக்கல்கள் மற்றும் கொள்கை புறக்கணிப்பு ஆகியவை தொழிலாளர்கள் மற்றும் விவசாயிகள் இருவருக்கும் விவசாயத்தை வாழ்வதை குறைத்து வருகின்றன, மேலும் வேளாண்மை மற்றும் வேளாண்மை அல்லாத [துறைகளில்] ஒரு தொழிலாளிக்கும், மதிப்பு சேர்க்கப்பட்டவற்றுக்கு இடையேயான இடைவெளி அதிகரித்து வருகிறது. இது இப்போது தொழிலாளர்கள் வெளியேறவும் விவசாயத்தில் தொழிலாளர்கள் குறைந்து வருவதற்கும் வழிவகுத்துள்ளது.

தற்போதைய நெருக்கடியைப் பொருத்தவரை, விவசாயம் கடுமையாக பாதிக்கப்பட்டுள்ளது. விலை மற்றும் சந்தைப்படுத்தல் பிரச்சினைகள் இன்னும் மிக முக்கியமானவை. இருப்பினும், மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் சுமார் 13% இருக்கும் விவசாயம், மற்ற துறைகளை விட சற்றே சிறப்பாக மேம்படுத்த முடிந்தது.

இப்போது சந்தைப்படுத்தல் மற்றும் கடன் ஆகியவற்றில் சீர்திருத்த நடவடிக்கைகளின் தொகுப்பை, [மற்றவற்றுடன்] அரசு அறிவித்துள்ளது. இவற்றில் பெரும்பாலானவை பரிந்துரைக்கப்பட்டுள்ளன, மேலும் பல தசாப்தங்களாக செயல்படுத்தப்படுகின்றன. அவை குறுகிய காலத்தில் வியத்தகு மாற்றத்திற்கு வழிவகுக்க வாய்ப்பில்லை, மேலும் கிராமப்புறங்களில் சேர்க்கப்படக்கூடிய தொழிலாளர் சக்தியை கூடுதலாக கிரகிக்க இது வழிவகுக்காது.

அது நடைபெற, நீர்ப்பாசனம் மற்றும் பயிர் முறை குறித்து அதிக கவனம் செலுத்த வேண்டியிருக்கும். இதனால் உழைப்பை பெற சில கூடுதல் வாய்ப்புகள் உள்ளன. ஆனால் முக்கிய நோக்கம் பொதுப்பணிகளில் இருந்து வரும், வேளாண் பதப்படுத்துதல் மற்றும் விவசாயம் அல்லாத நிறுவன வளர்ச்சி போன்றவை, இது கிராமப்புறங்களை புத்துயிர் பெறச் செய்யலாம். மீண்டும் தங்குவதர்கு முடிவு செய்யக்கூடிய புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் பல திறன்களைக் கொண்டுள்ளனர், மேலும் நுண் நிறுவனங்களை அமைக்க அரசு கவனம் செலுத்தி, கடனை வழங்க வேண்டும். இதைச் செய்வதற்கு முத்ரா ஒரு நல்ல ஏற்பாடு.

அரசின் நிதி ஊக்கத்தொகை, 2008 ஆம் ஆண்டின் பொருளாதார நெருக்கடிக்கு பின்னர் வழங்கப்பட்டதை விட குறைவாக உள்ளது மற்றும் இது மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 2% -2.5% ஆகும். 12 கோடிக்கும் மேலாக வேலை இழந்தபோது, புலம்பெயர்ந்தோருக்கான அறிவிப்புகள் எவ்வளவு பயனளிக்கின்றன?

எனது சொந்த மதிப்பீடு என்னவென்றால், 2020-21 ஆம் ஆண்டின் ஊக்கத்தொகை, மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 0.7-0.8% ஐ விட அதிகமாக இல்லை, இது சிறியது. புலம்பெயர்ந்தோரைப் பொருத்தவரை, பொதுவாக நகர்ப்புற அமைப்புசாரா பொருளாதாரம் மற்றும் குறிப்பாக புலம்பெயர்ந்தோர் மிகவும் மோசமாக இலக்கு வைக்கப்பட்டனர், இருப்பினும் கிராமப்புறங்களில் உள்ள அவர்களது குடும்பங்களில் ஒரு பகுதியினர் வழங்கிய சிறு ஆதரவைப் பெற முடிந்தது. அமைப்புசாரா தொழிலாளர்கள் மற்றும் புலம்பெயர்ந்தவர்கள் இழந்த வேலைகளுக்கு எதிராக கிட்டத்தட்ட எதுவும் மத்திய அரசால் வழங்கப்படவில்லை.

ரிசர்வ் வங்கியின் கூற்றுப்படி, இந்தியாவின் பொருளாதார வளர்ச்சி “எதிர்மறை பிரதேசத்தில்” இருக்கும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது.தொழிலாளர்கள் சொந்த ஊருக்கு செல்ல விரும்புவதால் அல்லது ஏற்கனவே திரும்பி வருவதால், பொருளாதார நடவடிக்கைகளை புதுப்பிக்க இந்தியாவுக்கு என்ன வழிகள் உள்ளன? இழந்த வளர்ச்சியை மீட்டெடுக்க தொழிலாளர் சட்டங்கள் மற்றும் உரிமைகளை நீர்த்துப்போகச் செய்வது தவிர்க்க முடியாததா?

ஆமாம், 2021 ஆம் ஆண்டில் பொருளாதாரம் எதிர்மறையான பிரதேசத்தில் இருக்கும், மேலும் புத்துயிர் பெற நேரம் ஆகலாம். இதன் பொருள் தொழிலாளர்களுக்கான தேவையும் மெதுவாக அதிகரிக்கும் மற்றும் அதிக எண்ணிக்கையிலானோர் வேலையில்லாமல் இருப்பார்கள். எவ்வாறு ஆயினும், சில தொழில்கள் மற்றும் இடங்களுக்கு தொழிலாளர்களின் தேவைக்கும் வழங்கலுக்கும் இடையில் ஒரு தற்காலிக பொருந்தாத தன்மை இருக்கக்கூடும், அவை புலம் பெயர்ந்தவர்களையே பெரிதும் நம்பியுள்ளன.

தொழிலாளர்கள் மீது நம்பிக்கையை வளர்த்துக்கொள்வதும், விரைவில் அவர்களை மீண்டும் ஈர்ப்பதற்கான சிறந்த ஒப்பந்தத்தை அவர்களுக்கு வழங்குவதும் தொழில்துறைக்கு மிக முக்கியம். தொழிலாளர் சட்டங்களை நீர்த்துப்போகச் செய்வது எதிர் சமிக்ஞையை அனுப்பும் மற்றும் பொருளாதாரத்திற்கு தீங்கு விளைவிக்கும். மேலும், அடுத்த ஒரு ஆண்டில் புதிய முதலீடுகள் வரும் என்ற நம்பிக்கையில் தொழிலாளர் சட்டங்கள் இடைநிறுத்தப்படுகின்றன. இது ஒரு எளிதான நம்பிக்கை.

தற்போதுள்ள வணிகங்கள், இந்தியாவில் மட்டுமல்ல, உலகெங்கிலும், தாக்குப்பிடிப்பது மற்றும் புத்துயிர் தொடர்பான பிரச்சினைகளை எதிர்கொள்ளும், மேலும் அதிக தேவை மற்றும் இலாபத்தன்மை கொண்ட முக்கிய துறைகளைத் தவிர புதிய முதலீடுகளைச் செய்வதற்கான யோசனையால் அவை ஊக்கமளிக்காது. அவர்கள் அவ்வாறு செய்யும்போது கூட, தொழிலாளர் சட்டங்களை ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்திற்கு இடைநிறுத்துவது, அதாவது ஐ.எல்.ஓ-க்கான இந்தியாவின் சர்வதேச கடமைகள் மற்றும் ஐ.நா. மாநாடுகளின் கீழ் உள்ள கடமைகளை மீறுவது ஆகியன, அவர்களுக்கு அதிக வாய்ப்புள்ளதாக இருக்க வாய்ப்பில்லை.

இக்கட்டத்தில், தொழிலாளர் நம்பிக்கையை மீட்டெடுக்க தொழில்துறை செயல்பட வேண்டும், இது முதலாளிகள் மற்றும் நிர்வாக அமைப்பால் மோசமாக கைவிடப்படுவதாக உணர்கிறது. இது அவர்களுக்கு ஒரு சிறந்த ஒப்பந்தத்தை வழங்குவதன் மூலமும், தொழிலாளர்கள் மற்றும் அவர்களது குடும்பங்களின் முறைப்படி மற்றும் உடல்நலம் மற்றும் பாதுகாப்பை மேம்படுத்தக்கூடிய மாற்றங்களின் தொகுப்பில் அரசுடன் இணைந்து செயல்படுவதன் மூலமும் அதைச் செய்ய வேண்டும்.

இந்தியாவில் பெரும்பான்மையான தொழிலாளர்கள் தொழிலாளர் ஒப்பந்தங்கள் இல்லாமல் பணிபுரியும் அமைப்புசாராவர்கள். தொழில்துறை அல்லது வேலைவாய்ப்பு நடவடிக்கைகள் இல்லாத நேரத்தில், முதலாளி ஊதியத்தை ஈடுசெய்வார் என்று அரசு எதிர்பார்க்கிறது. மார்ச் 25, 2020 அன்று தொடங்கிய ஊரடங்கின் போது, அரசு உடனடியாக என்ன செய்திருக்க வேண்டும், தேவையை மேம்படுத்த இப்போது செய்யக்கூடிய முதல் மூன்று விஷயங்கள் யாவை?

வேலை இழந்த முறைசாரா கூலித் தொழிலாளர்களுக்கு ஊதியம் வழங்குமாறு முதலாளிகளுக்கு அரசு உத்தரவு பிறப்பித்தது. இது தொழிலாளர் சந்தைகளை பற்றிய புரிதலின் குறைபாட்டை காட்டி இருக்கிறது. முறைசாரா ஊதியத் தொழிலாளர்கள் தங்களது முதலாளிகளுடன் எந்த ஒப்பந்தத்தியயும் கொண்டிருக்கவில்லை, பெரும்பாலும் ஒரு மோசமான ஒப்பந்தக்காரர்களின் குழுவுடன் அல்லது ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட முதலாளிகளுடன் வேலை செய்கிறார்கள்.

எவ்வாறாயினும், இந்த நெருக்கடி - சுயதொழில் செய்பவர்கள், சாதாரண தொழிலாளர்கள், முறைசாரா ஆனால் வழக்கமான கூலி தொழிலாளர்கள் என, அனைவரையும் பாதித்துள்ளது. இந்திய பொருளாதார நுகர்வோர் பிரமிடுகள் தொடர்பான வீட்டு கணக்கெடுப்பு தரவு, 80% வீடுகளின் நுகர்வு என்பது பெருமளவு சுருங்கிவிட்டதை காட்டுகிறது. இப்போது கூட, வேலைவாய்ப்பு மற்றும் வருமானங்கள் புத்துயிர் பெறுவதற்கு நீண்ட நேரம் பிடிக்கும்.

மூன்று அவசர தேவைகள் அனைவருக்கும் அவசர வருமான ஆதரவாக இருந்தன; ஆறு மாதங்களுக்கு இலவச உணவு அல்லது ரேஷன்கள்; மற்றும் புலம்பெயர்ந்தோரை தங்கள் வீடுகளுக்கு கொண்டு செல்வதற்கான மத்திய அரசின் நன்கு ஒருங்கிணைந்த மற்றும் இலவச ஏற்பாடுகள். இந்த நடவடிக்கைகள் சரியான நேரத்தில் எடுக்கப்பட்டிருந்தால், நகரங்களில் இருந்து புலம் பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் வெளியேறுவது தடுக்கப்பட்டு இருக்கலாம்.

தற்போதைய நெருக்கடிக்கு முன்பே, குறைந்தபட்ச வருமான ஆதரவு குறித்து விவாதம் நடந்துள்ளது. இது குறித்த உங்கள் கருத்துக்கள் என்ன?

இந்திய தொழிலாளர் பொருளாதார சங்கத்துடன் தொடர்புடைய பொருளாதார வல்லுநர்களின் ஒரு பெரிய குழுவின் ஒரு பகுதியாக உள்ள நாங்கள், மாதத்திற்கு ரூ.6,000 அவசர வருவாய் பரிமாற்றம் செய்யப்பட வேண்டுமென்று பரிந்துரைத்துள்ளோம். இது நிர்வாக தேசிய ஊதியத்தின் தற்போதைய நிலை. இந்த திட்டம் குறுகிய கால உலகளாவிய அடிப்படை வருமானத்திற்கு ஒத்ததாகும்.

நீண்ட காலமாக மற்றும் வாழ்க்கைச் சுழற்சி அடிப்படையிலான குறைந்தபட்ச வருமானம், சுகாதாரம் உள்ளிட்ட அத்தியாவசிய சேவை கொண்ட ஒரு உலகளாவிய சமூகப்பாதுகாப்பு தளத்தை நிறுவுவதற்கு நான் தனிப்பட்ட முறையில் வாதிட்டேன். நூறு நாள் வேலை உத்தரவாத திட்டம் மற்றும் ஒருங்கிணைந்த குழந்தைகள் மேம்பாட்டு சேவைகள் போன்ற நன்கு நிறுவப்பட்ட சமூக பாதுகாப்பு நடவடிக்கைகளில் சிலவற்றையும் இது இணைக்கும். இது ஒரு உலகளாவிய அடிப்படை வருமானத்தை விட மிகவும் நம்பிக்கைக்குரிய அணுகுமுறையாகும், இது நிதி ரீதியாக நீடிக்க முடியாதது.

தற்போதுள்ள சமூகப் பாதுகாப்பு கட்டமைப்பைக்கூட, அரசால் திட்டமிடப்பட்ட சமூகப் பாதுகாப்புக் குறியீடு, பல வழிகளில் திருப்பி விடுகிறது என்பதையும், அதை அவசரமாக மறுபரிசீலனை செய்ய வேண்டும் என்பதையும் நான் மேலும் கூறினேன். ஏனென்றால், குறியீடு மசோதா உலகளாவிய சமூக பாதுகாப்புக்கான ஒருங்கிணைந்த கட்டமைப்பை வழங்கவில்லை. அதற்கு பதிலாக, இது கட்டமைப்பை மூன்று பகுதிகளாக - பத்து அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட தொழிலாளர்கள், கட்டுமானத் தொழிலாளர்கள் மற்றும் அமைப்புசாரா துறை தொழிலாளர்கள் கொண்ட நிறுவனங்கள் என, பிரிக்கிறது. தொழிலாளர்களின் பெரும் விகிதத்தில் உள்ள கடைசி பிரிவினருக்கு எந்தவொரு உறுதியான திட்டமும் முன்வைக்கப்படவில்லை. தொற்றுநோயின் தெளிவான படிப்பினைகளில் ஒன்று, அனைத்து தொழிலாளர்களையும் உள்ளடக்கிய ஒரு உலகளாவிய சமூக பாதுகாப்பு முறையை நிறுவ வேண்டியது அவசியம் என்பதாகும்.

நகர்ப்புற வேலையின்மை விகிதம் கிராமப்புறங்களை விட சராசரியாக அதிகமாக இருப்பதைக் கருத்தில் கொண்டு, நகர்ப்புற வேலைவாய்ப்பு திட்டத்தைத் தொடங்குவது பொருத்தமாக இருக்குமா?

வேலையின்மை விகிதம் நேரடியாக கல்வி அளவில் தொடர்புடையது மற்றும் அதிகம் படித்தவர்கள் மத்தியில் மிகுதியாக உள்ளது. முறைசாரா தொழிலாளர்கள் இடையே வேலையின்மைக்கான சவாலை, இந்த தொற்றுநோய் தூக்கி எறிந்துள்ளது, இதில் குறைந்த திறனுள்ள மற்றும் குறைவாக படித்தவர்கள் உள்ளனர். இச்சூழலில் நகர்ப்புற வேலைவாய்ப்பு திட்டம் பயனுள்ளதாக இருக்கும், ஆனால் அதன் வரையறைகள் கிராமப்புற திட்டங்களில் இருந்து முற்றிலும் மாறுபட்டதாக இருக்கும், இது ஆரம்பத்தில் இருந்தே திசையை மாற்றிவிட்டது. தொற்றுநோய் கட்டுப்பாடு மற்றும் நிர்வாகத்துடன் தொடர்புடைய தேவைகள், எடுத்துக்காட்டாக, அடையாளம் காணப்படலாம், மேலும் அதைச்சுற்றி பெரிய அளவிலான திட்டங்கள் உருவாக்கப்படுகின்றன. ஆனால் அத்தகைய திட்டத்தின் உள்ளடக்கத்திற்கு, கூடுதல் யோசனைகள் வழங்கப்பட வேண்டும்.

புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களை ஏற்றிச் செல்லும் ஷ்ராமிக் ரயில்களில் பெரும்பாலானவை உத்தரபிரதேசம் மற்றும் பீகார் செல்கின்றன. அந்த மாநிலங்களின் பொருளாதாரங்களில் என்ன மாதிரியான விளைவுகள் இருக்கும்? இடம்பெயர்வு முறைகள் மாறுவதை நீங்கள் எப்படி பார்க்கிறீர்கள், எவ்வளவு காலம் நீடிக்கும்?

பீகார் மற்றும் உத்தரபிரதேசத்தில் மட்டும், புலம் பெயர்ந்து குடியேறியவர்களில் பாதி பேர் உள்ளனர். அவர்களும், பிற முக்கிய மூல மாநிலங்களும் பலவீனமான வள ஆதாரத்தைக் கொண்டுள்ளன, மேலும் வேலைவாய்ப்பை உருவாக்குவது மற்றும் பொதுத் திட்டங்களை நிர்வகிப்பது பற்றிய அவர்களின் சாதனைகளை எதுவும் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாதது.

புலம்பெயர்ந்தோருக்கு சமூக பாதுகாப்பு மற்றும் வேலைவாய்ப்பு வழங்குவது குறித்து அவர்கள் சில தைரியமான அறிவிப்புகளை வெளியிட்டுள்ளனர். ஆனால் தொற்றுநோய் மற்றும் ஆழ்ந்த பொருளாதார நெருக்கடியின் நடுவில் இதை உறுதியான நடவடிக்கையாக கருதுவது எளிதானது அல்ல.

இடம்பெயர்வு முறைகள் அடிப்படை வளர்ச்சி, இடம்பெயர்வு சுற்றுகள் மற்றும் மக்கள்தொகை ஆட்சிமுறை ஆகியவற்றால் தீர்மானிக்கப்படுகின்றன. நடுத்தர காலத்தில், புலம் பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் வேறு இடங்களில் சிறந்த வேலைகளைக் காண விரும்பலாம். ஆனால் குறுகிய கால அடிப்ப்டையிலான வணிகங்களுக்கும், அவர்களுக்கு முக்கியமானது, மேலும் நகர்ப்புறங்களில் பொருளாதார நடவடிக்கைகள் மெதுவாக புத்துயிர் பெறக்கூடும். அதனால்தான் வணிகங்கள் அனைத்தையும் வெளியேற்றி இந்த தொழிலாளர்கள் இடையே நம்பிக்கையை மீண்டும் உருவாக்க வேண்டும். நிச்சயமாக, தொழிலாளர்களின் முன்னெச்சரிக்கை தன்மைக்கு தீர்வு காணப்பட வேண்டும்.

உத்தரப்பிரதேச அரசு தற்போது, மாநிலத்தில் இருந்து தொழிலாளர்களை வேலைக்கு அமர்த்த அனுமதி தேவை என்று அறிவித்துள்ளது. அனுமதி அடிப்படையில் இயக்கத்தை கட்டுப்படுத்துவது, வேலைக்கு செல்வதற்கான அடிப்படை உரிமைகளை மீறும் சூழலில் இந்த கொள்கை நடவடிக்கையை நீங்கள் எவ்வாறு கருதுகிறீர்கள்?

இந்த அறிவிப்பு நல்ல நோக்கத்துடன் செய்யப்பட்டுள்ளது, ஆனால் அரசியலமைப்பின் 19வது பிரிவு, மக்கள் எங்கு வேண்டுமானாலும் வேலை பார்ப்பதற்கான சுதந்திரத்தை உறுதி செய்கிறது. உ.பி. மற்றும் பீகார் அரசுகள் பல அறிவிப்புகளை வெளியிட்டுள்ளன, அவை பற்றி சிந்திக்க வேண்டும், அவற்றின் செயல்பாட்டு வழிமுறைகள் கவனமாகக் கருதப்பட வேண்டும். புலம்பெயர்ந்தோரின் நடமாட்டத்திற்கு தேசிய அரசால் மேற்பார்வையிடப்பட வேண்டிய ஏற்பாடுகளின் கீழ், கவனமாகக் கருதப்படும் கட்டமைப்பு தேவைப்படுகிறது.

உ.பி., பீகார் மற்றும் மேற்கு வங்கம் போன்ற மாநிலங்களும், ப்ளூ காலர் பணிபுரியும் தொழிலாளர்களை வெளிநாடுகளுக்கு, குறிப்பாக வளைகுடா மற்றும் மேற்கு ஆசியாவிற்கு அனுப்புகின்றன. உள்நாட்டில் புலம் பெயர்ந்தோருடன் ஒப்பிடும்போது, வெளிநாட்டில் இருந்து திரும்பி வருபவர்களின் தாக்கம் என்ன? பொருளாதார அதிர்வுகளால் அதிகம் பாதிக்கப்படக்கூடிய பகுதிகள் உள்ளனவா?

கடந்த பல ஆண்டுகளாக தொழிலாளர் குடியேற்றத்தின் கவனம் கேரளா மற்றும் ஆந்திரா போன்ற மாநிலங்களிலிருந்து உ.பி., பீகார் மற்றும் மேற்கு வங்காளத்திற்கு மாறியுள்ளது, அவை இப்போது வளைகுடா ஒத்துழைப்பு கவுன்சில் நாடுகளுக்கு தொழிலாளர்களை அதிக எண்ணிக்கையில் அனுப்புகின்றன. இதுவரை, வெளிநாட்டில் இருந்து இந்த பிராந்தியங்களுக்குத் திரும்பும் தொழிலாளர்கள் பற்றிய கணக்குகள் மிகக் குறைவு.

எப்படியானாலும், ஒப்பந்தங்கள் முடிவடைந்து புதுப்பிக்கப்படாததால், இந்த தொழிலாளர்கள் தங்களது சொந்த மாநிலங்களுக்குத் திரும்பத் தொடங்குவார்கள். உள்நாட்டு புலம் பெயர்ந்தவர்களை போலவே, இதுவும் சுகாதார பரிமாணம் மற்றும் பொருளாதார பரிமாணம் ஆகிய இரண்டையும் கொண்டிருக்கும், மேலும் மூல மாநிலங்கள் எதிர்கொள்ளும் பிரச்சினைகளையும், நிச்சயமாக புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் மற்றும் அவர்களது குடும்பத்தினரையும் அதிகரிக்கும்.

(பல்லியாத், இந்தியா ஸ்பெண்ட் பகுப்பாய்வாளர்).

உங்களின் கருத்துகளை வரவேற்கிறோம். கருத்துகளைrespond@indiaspend.org. என்ற முகவரிக்கு அனுப்பலாம். மொழி, இலக்கண நடை கருதி அவற்றை திருத்தும் உரிமை எங்களுக்கு உண்டு.