8 ஆண்டுகளில், பாலியல் துன்புறுத்தல் சட்டத்துடன் மோசமான இணக்கம்

கடந்த 1993 ஆம் ஆண்டில், பாலியல் துன்புறுத்தல் குற்றச்சாட்டுக்காக முன்னாள் ஊடக ஆசிரியரும், பாராளுமன்ற உறுப்பினருமான எம்.ஜே. அக்பர் தாக்கல் செய்த அவதூறு வழக்கில், பிப்ரவரி 17 அன்று டெல்லி நீதிமன்றம் பத்திரிகையாளர் பிரியா ரமணியை விடுவித்தது. [பிரியா ரமணி மற்றும் அவரது வழக்கறிஞர் ரெபேக்கா ஜானுடனான எங்கள் நேர்காணலை இங்கே படியுங்கள்].

"பெண்ணுக்கு தனது விருப்பத்தை எந்த மேடையில் வைக்க உரிமை உண்டு, பல தசாப்தங்களுக்குப் பிறகும் கூட" என்று நீதிபதி ரவீந்திர குமார் பாண்டே தனது தீர்ப்பில், ரமணியை அவதூறு வழக்கில் இருந்து விடுவித்தார்.

கடந்த 1993 ஆம் ஆண்டில், தனது துன்புறுத்தலுக்கு தீர்வு காண அவருக்கு எந்த வழியும் இல்லை என்றும் நீதிபதி குறிப்பிட்டார், ஏனெனில் இந்தியா பணியிடத்தில் பாலியல் துன்புறுத்தல்களைத் தடுக்க விசாக வழிகாட்டுதல்களை வகுத்தது, மேலும் 1997 ஆம் ஆண்டில்தான், புகார் அளிக்க ஏதுவாக பெண்களுக்கு ஒரு மன்றத்தை வழங்கியது. வழிகாட்டுதல்கள், 16 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, பணியிடத்தில் பெண்களை பாலியல் துன்புறுத்தல் (தடுப்பு, தடை மற்றும் குறைத்தல்) சட்டம்- 2013 இல் உருவாக்கியது, இது பொதுவாக பாலியல் துன்புறுத்தல் தடுப்பு (போஷ்) சட்டம் என்று அழைக்கப்படுகிறது. எவ்வாறாயினும், இது இயற்றப்பட்டு எட்டு வருடங்கள் கடந்தும், இந்தச் சட்டமும் அதன் குழுக்களும் எவ்வளவு திறம்பட செயல்படுகின்றன என்பது குறித்த எந்த தகவலையும் அரசு இன்னும் வெளியிடவில்லை.

அவதூறு வழக்கில் ரமணி விடுவிக்கப்பட்டிருப்பது, பாலியல் துன்புறுத்தல்களைப் புகாரளிக்க முயற்சிக்கும் பெண்களுக்கு கிடைத்த வெற்றியாகும், ஆனால் அது விதிமுறை அல்ல. பெரும்பாலும், பெண்கள் சட்டத்தை அணுக முடியாது. சட்டத்தை அணுகக்கூடியவர்கள் பல நிறுவன மற்றும் கலாச்சார சவால்களை எதிர்கொள்கின்றனர். முறைசாரா துறை தொழிலாளர்கள் போன்ற லட்சக்கணக்கான பெண்கள் பெரும்பாலும் நிறுவன ரீதியாக பாலியல் துன்புறுத்தல் தடுப்பு (PoSH) சட்டத்தை அணுகுவதில் இருந்து விலக்கப்படுகிறார்கள். மேலும், எந்தவொரு அரசு அமைப்பும் சட்டத்தை அமல்படுத்துவதைக் கண்காணிக்கவில்லை.

இதற்கிடையில், சுயாதீன ஆராய்ச்சியானது குறைந்த ஒட்டுமொத்த இணக்கத்தையே கண்டறிந்துள்ளது. 655 மாவட்டங்களில் பெரும்பான்மையான (56%) பணியிட பாலியல் துன்புறுத்தல்களைக் கவனிக்க உள்ளூர் குழுக்களின் செயல்பாடுகள் குறித்த தரவுகளை வழங்குவதற்கான கோரிக்கைகளுக்கு, இது பதிலளிக்கவில்லை, மேலும் 2015 இல் கணக்கெடுக்கப்பட்ட 31% நிறுவனங்கள் சட்டத்திற்கு இணங்கவில்லை.

"நிச்சயமாக, பெண்களின் உண்மைகளுக்கு எதிராக ஒரு பெரிய புஷ்பேக் உள்ளது" என்று ரமணி, இந்தியாஸ்பெண்டிடம் தெரிவித்தார்.

பல பெண்கள் சட்டத்தில் இருந்து விலக்கல்

போஷ் சட்டத்தின்படி, 10 க்கும் மேற்பட்ட ஊழியர்களைக் கொண்ட எந்தவொரு நிறுவனமும் ஒரு மூத்த பெண் ஊழியர், குறைந்தது இரண்டு ஊழியர்கள் மற்றும் பாலியல் துன்புறுத்தல் தொடர்பான பிரச்சினைகளை அறிந்த ஒரு அரசு சாரா அமைப்பைச் சேர்ந்த உறுப்பினர் உள்ளிட்ட உள் புகார்கள் குழுவை அமைக்க வேண்டும் என்று கூறுகிறது. ஒவ்வொரு மாவட்டமும் 10 க்கும் குறைவான ஊழியர்களைக் கொண்ட நிறுவனங்களிடம் இருந்தும், முறைசாரா தொழிலாளர்களிடம் இருந்தும், வீட்டுத் தொழிலாளர்கள், தெரு விற்பனையாளர்கள், கட்டுமானத் தொழிலாளர்கள், நெசவுகளில் ஈடுபட்டுள்ள வீட்டுத் தொழிலாளர்கள், அங்கீகாரம் பெற்ற சமூக சுகாதார ஆர்வலர்கள் போன்றவர்களிடம் இருந்தும் புகார்களைப் பெற உள்ளூர் புகார் குழுவை உருவாக்க வேண்டும். (ஆஷாக்கள்) மற்றும் சமூக சுகாதார ஊழியர்கள். இந்தியாவின் உழைக்கும் பெண்களில் 95% (195 மில்லியன்) முறைசாரா துறையில் உள்ளனர்.

சட்டத்தின் கீழ், எந்தவொரு பெண்ணும் பாலியல் துன்புறுத்தல் சம்பவம் நடந்த மூன்று முதல் ஆறு மாதங்களுக்குள் உள் அல்லது உள்ளூர் புகார்கள் குழுவுக்கு எழுத்துப்பூர்வ புகார் அளிக்கலாம். "சமரசத்தின் மூலம்" பெண் மற்றும் பதிலளித்தவருக்கு இடையே பிரச்சினை தீர்க்கப்படலாம் அல்லது புகார் குழுக்கள் விசாரணையைத் தொடங்கலாம் மற்றும் கண்டுபிடிப்புகளின் அடிப்படையில் தகுந்த நடவடிக்கைகளை பரிந்துரைக்கலாம்.

பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகள் மேம்பாட்டு அமைச்சகத்தின் பாலியல் துன்புறுத்தல் மின்னணு-பெட்டி (ஷீபாக்ஸ்) மூலம் பெண்கள் புகார் அளிக்கலாம், அனைத்து பெண் தொழிலாளர்களுக்கும் ஆன்லைன் புகார் தளமான இது, நவம்பர் 2017 இல் தொடங்கப்பட்டது. இந்த தளத்தின் மூலம் அளிக்கப்படும் புகார்கள் உள் அல்லது உள்ளூர் புகார்கள் குழுவுக்கு அனுப்பப்படும்.

இந்தியாவில் இணையத்தைப் பயன்படுத்தும் பெண்களின் எண்ணிக்கை குறைவாக இருப்பதால், இந்தியாவின் பெரும்பான்மையான பெண் தொழிலாளர்கள் இந்த நிவாரண முறைகளை, குறிப்பாக ஷீபாக்ஸை அணுகுவது கடினம். பெண்களின் இணையதள பயன்பாடு மாநிலங்களில் பரவலாக வேறுபடுகிறது, சிக்கிமில் 77% பெண்களுடன் ஒப்பிட்டால், பீகாரில் 21% பெண்களே இணையத்தைப் பயன்படுத்தியதாக இந்தியாவின் சமீபத்திய தேசிய குடும்ப சுகாதார கணக்கெடுப்பின் தரவுகள் தெரிவிக்கின்றன.

"தற்போதுள்ள சட்டதிட்டங்கள் ஏற்கனவே சில சலுகைகளைக் கொண்ட பெண்களுக்கு பாதுகாப்பை வழங்குகின்றன… உதாரணமாக, அவர்கள் அமைப்புசார்ந்த துறையில் பணிபுரிந்தால்," என்று, வழக்கறிஞரும், குற்றவியல் நீதி மற்றும் காவல்துறை பொறுப்புக்கூறல் திட்டத்தின் நிறுவனர் நிகிதா சோனவனே கூறினார். இருப்பினும், முறைசாரா துறையில் பெண்கள் பெரும்பாலும் வர்க்கம் மற்றும் சாதியைச் சேர்ந்த விளிம்புநிலை ஓரங்கட்டப்பட்ட சமூகங்களைச் சேர்ந்தவர்கள். அவர்கள் சட்டத்திலோ அல்லது பெண்கள் இயக்கத்திலோ இடம் காணவில்லை" என்றார்.

சில நேரங்களில் நிறுவன செயல்முறைகள் அமைப்புசார்ந்த துறையில் உள்ள பெண்களுக்கு கூட தெளிவாக இல்லை. 2019 ஆம் ஆண்டில், அப்போதைய தலைமை நீதிபதி ரஞ்சன் கோகோய் அலுவலகத்தில் பணிபுரிந்த ஒரு பெண், அவர் மீது பாலியல் புகார் அளிக்க முயன்றபோது, ​​இந்த விஷயத்தை ஆராய வேண்டியவர்களுக்கு இது ஒரு குழப்பத்தை ஏற்படுத்தியது. இந்த வழக்கு இந்தியாவின் தற்போதைய விதிகளில் ஒரு கண்மூடித்தனமான இடத்தை வெளிப்படுத்தியது - ஒரு உச்சநீதிமன்ற ஊழியர் தனது சக ஊழியர்கள் மற்றும் மூத்தவர்களுக்கு (நீதிபதிகள் உட்பட) பாலியல் துன்புறுத்தல் குறித்து புகார் அளிக்க முடியும் என்றாலும், தலைமை நீதிபதிக்கு எதிராக ஒருவர் பாலியல் துன்புறுத்தல் புகார் அளிக்க எந்தவொரு வழிமுறையும் இல்லை, இந்தியாவின். தற்போதுள்ள அனைத்து சிவில் மற்றும் கிரிமினல் வழிகாட்டுதல்களும் அத்தகைய பாதிக்கப்பட்டவருக்கு ஒரு செயலாகும்.

மாவட்ட புகார் குழுக்கள் சரியாக செயல்படவில்லை

மாவட்ட உள்ளூர் புகார்கள் குழுக்கள் அர்த்தமுள்ளதாக செயல்படவில்லை என்பது, 2016 மற்றும் 2017 ஆம் ஆண்டுகளில் பாலின பிரச்சினைகளுக்காக செயல்படும் புதுடெல்லியை சேர்ந்த மார்தா ஃபாரெல் அறக்கட்டளையின் தொடர்ச்சியான தகவல் உரிமை சட்ட மனுக்களின் வாயிலாக கண்டறியப்பட்டன.

ஒவ்வொரு மாநிலத்திலும் எத்தனை உள்ளூர் குழுக்கள் மற்றும் அவற்றின் உறுப்பினர்கள், தொடர்பு விவரங்கள், குழுக்களின் நேரம் மற்றும் அவை எத்தனை வழக்குகளைப் பெற்றுத் தீர்த்தன என்று அறக்கட்டளை கேட்டிருந்தது. ஆனால் அவர்கள் சென்ற 655 மாவட்டங்களில் 56% கோரிக்கைகளுக்கு பதிலளிக்கவில்லை. 29% மட்டுமே பணியிட பாலியல் துன்புறுத்தல்களைக் கவனிக்க உள்ளூர் குழுக்கள் இருப்பதாகவும், 15% பேர் இதுவரை ஒரு குழுவை அமைக்கவில்லை என்றும் கூறியுள்ளனர்.

இந்த குழுக்கள் ஒரு பெண்ணின் தலைமையில் இருக்க வேண்டும் என்றும், ஒரு தன்னார்வ தொண்டு நிறுவனத்தைச் சேர்ந்தவர் உட்பட குறைந்தது ஐந்து உறுப்பினர்களைக் கொண்டிருக்க வேண்டும் என்றும் சட்டம் கூறினாலும், இது களத்தில் பின்பற்றப்படவில்லை என்று மார்தா ஃபாரெல் அறக்கட்டளை கண்டறிந்தது.

சட்டம் எவ்வாறு கண்காணிக்கப்பட வேண்டும்

ஒவ்வொரு ஆண்டும், உள் மற்றும் உள்ளூர் குழுக்கள் போஷ் சட்டத்தின்படி, தாக்கல் செய்யப்பட்ட வழக்குகளின் எண்ணிக்கை மற்றும் அவை அகற்றப்படுவது குறித்த விவரங்களுடன் மாவட்ட அதிகாரியிடம் அறிக்கை தாக்கல் செய்ய வேண்டும். "இந்தச் சட்டத்தை அமல்படுத்துவதை பொருத்தமான அரசு கண்காணிக்கும் மற்றும் பணியிடத்தில் பாலியல் துன்புறுத்தல் தொடர்பான அனைத்து வழக்குகளிலும் தாக்கல் செய்யப்பட்ட மற்றும் அகற்றப்பட்ட வழக்குகளின் எண்ணிக்கையைப் பற்றிய தரவைப் பராமரிக்க வேண்டும்" என்று சட்டம் கூறுகிறது.

நிறுவனங்களின் அனைத்து ஆண்டு அறிக்கைகள் குறித்தும், மாநில அரசுக்கு சட்டத்திற்கு இணங்குவது குறித்த விவரங்களுடன் சுருக்கமாக மாவட்ட அதிகாரி அனுப்ப வேண்டும். இதனால் அவர்கள் தரவின் பதிவை பராமரிக்க முடியும் என்று பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகள் மேம்பாட்டு அமைச்சகம் தெரிவித்துள்ளது.

"பணியிடத்தில் பாலியல் துன்புறுத்தல் தொடர்பான அனைத்து வழக்குகளிலும் தாக்கல் செய்யப்பட்ட மற்றும் அகற்றப்பட்ட வழக்குகளின் எண்ணிக்கையைப் பற்றிய தரவைப் பராமரிப்பதற்கான பொறுப்பு, அவை நிறுவப்பட்டவை, சொந்தமானவை, கட்டுப்படுத்தப்படுகின்றன அல்லது முழுமையாகவோ அல்லது கணிசமாகவோ நிதியுதவி மூலம் நேரடியாகவோ அல்லது மறைமுகமாகவோ மாநிலத்தில் மாவட்டத்தால் வழங்கப்படுகின்றன. மாநில நிலைகள் சம்பந்தப்பட்ட மாநில அரசுகளிடம் உள்ளன," என்று, பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகள் மேம்பாட்டுத்துறை அமைச்சர் ஸ்மிருதி இரானி, பிப்ரவரியில் நாடாளுமன்றத்தில் தெரிவித்தார்.

என்ன தரவு கிடைக்கிறது?

எத்தனை நிறுவனங்கள் மற்றும் மாவட்டங்கள் வழிகாட்டுதல்களுக்கு இணங்குகின்றன மற்றும் குழுக்கள் உள்ளன என்பதையோ, தாக்கல் செய்யப்பட்ட புகார்களின் எண்ணிக்கை மற்றும் இந்த புகார்களின் முடிவுகள் குறித்த தகவல்களை மத்திய அல்லது மாநில அரசுகள் பகிரங்கமாக தொகுத்து வெளியிடவில்லை. வேறுபட்ட மற்றும் சிதறிய பொது ஆதாரங்களில் தரவு உள்ளது.

பாராளுமன்றத்தில் பணியிடத்தில் பாலியல் துன்புறுத்தல் குறித்து கேள்விகள் கேட்டபோதுதான், மத்திய அரசு அதுகுறித்த தகவல்களை வழங்கியுள்ளது, ஆனால் இந்த தரவு துண்டு துண்டானது மற்றும் கண்டுபிடிக்க கடினமாக உள்ளது என்பது, இந்தியாஸ்பெண்ட் விசாரணையில் கண்டறியப்பட்டது. எத்தனை மாவட்டங்கள் மற்றும் / அல்லது நிறுவனங்களில் இருந்து தரவு தொகுக்கப்படுகிறது என்பதற்கான பதில்களும் குறிப்பிடவில்லை.

ஷீபாக்ஸுக்கு 612 புகார்கள் வந்தன - மத்திய அரசிடம் இருந்து 196, மாநில அரசுகளிடம் இருந்து 103 மற்றும் தனியார் அமைப்புகளிடம் இருந்து 313 புகார்கள் என்று, 2019 ஜூலை மாதத்தில் மாநிலங்களவையில் அரசு அளித்த பதிலில் கூறப்பட்டுள்ளது. ஆனால் ஆண்டுக்கு ஆண்டு புகார்களைக் கண்டறிய எந்த முறையும் இல்லை. உதாரணமாக, கடந்த பிப்ரவரியில் பாராளுமன்றத்திற்கு அரசு அளித்த மற்றொரு பதிலில், நவம்பர் 2017 முதல் பிப்ரவரி 2020 வரை தாக்கல் செய்யப்பட்ட 539 புகார்களில் 70% நிலுவையில் உள்ளதாக குறிப்பிட்டுள்ளது.

இந்திய அரசால் அமைக்கப்பட்ட தன்னாட்சி அமைப்பான தேசிய மகளிர் ஆணையம் (NCW - என்.சி.டபிள்யூ), பணியிடத்தில் பெண்களுக்கு எதிரான பாலியல் துன்புறுத்தல் பற்றிய புகார்களையும் பெறுகிறது. 2018-19 ஆம் ஆண்டில், தேசிய மகளிர் ஆணையம் பணியிடத்தில் பாலியல் துன்புறுத்தல் தொடர்பான 88 புகார்களைப் பெற்றது.

பாலியல் துன்புறுத்தல் குறித்த குற்றப்பதிவு தரவுகள்

போஷ் சட்டத்தின் கீழ், பெண்ணுக்கோ அல்லது குற்றம் சாட்டப்பட்டவருக்கோ சட்டப்பூர்வ பிரதிநிதித்துவம் இல்லை, நீதிமன்றங்கள் விசாரணையில் ஈடுபடவில்லை அல்லது எந்தவொரு குற்றத்தையும் அறிந்து கொள்ளவில்லை. ஆனால் பெண்கள் தனித்தனியாக போலீஸ் வழக்குகளை பதிவு செய்யலாம்.

கடந்த 2019 ஆம் ஆண்டில், "வேலை அல்லது அலுவலக வளாகங்களில் பெண்களை அவமதித்த" 505 வழக்குகளை தேசிய குற்றப்பதிவு பணியகம் (என்.சி.ஆர்.பி) பதிவு செய்தது, இது 2017 ல் இருந்து 5% அதிகரிப்பு மற்றும் 2014 இல் 57 வழக்குகளில் இருந்து கிட்டத்தட்ட 800% அதிகரிப்பாகும்.

காவல்துறையில் பாலியல் துன்புறுத்தல் குறித்த தரவின்மை

கடந்த 2013 மற்றும் 2014 ஆம் ஆண்டுகளில் இந்தியாவில், பணியிடத்தில் பாலியல் துன்புறுத்தல் உள்ளிட்ட காவல்துறையினரின் பணி நிலைமைகளை ஆராய ஒரு நாடாளுமன்றக் குழு அமைக்கப்பட்ட பின்னரும், இந்த விவகாரத்தில் சிறிய தகவல்கள் இல்லை.

காவல்துறையினரின் பாலியல் துன்புறுத்தல் புகார்கள் தீர்க்கப்பட்டதா என்பது குறித்த தரவுகளை சேகரித்து சமர்ப்பிக்குமாறு அரசிடம் கேட்கப்பட்டதாக குழுவின் 2013 அறிக்கை கூறியுள்ளது. அந்த நேரத்தில், புகார்கள் நன்கு கேட்கப்படுகின்றன, ஆனால் எந்த தரவையும் வழங்கவில்லை என்று அரசு பதிலளித்தது. பாலியல் துன்புறுத்தல் பிரிவு, அவர்களால் போதுமான அளவு அமைக்க முடியவில்லை என்றும் அரசு கூறியது.

பாலியல் துன்புறுத்தல்களைச் சுற்றியுள்ள கூடுதல் தரவுகளை சேகரிக்கத் தொடங்குமாறு, அரசிடம் குழு கோரியது, ஆனால் எடுக்கப்பட்ட நடவடிக்கைகள் குறித்த அறிக்கை, தரவு சேகரிப்பு காவல்துறையினரால் தொடங்கப்பட்டது என்பதை உறுதிப்படுத்தவில்லை. பாலியல் துன்புறுத்தல்களைக் கண்டிப்பாகக் கையாள்வதற்கு அரசு மாநிலங்களுக்கு ஒரு ஆலோசனையை வழங்கியிருந்தது, ஆனால் புதிய தரவு அல்லது தகவல்களை சேகரிக்கவோ சமர்ப்பிக்கவோ கேட்கவில்லை.

பாலியல் துன்புறுத்தல் தொடர்பாக நாடாளுமன்றத்தில் சமர்ப்பிக்கப்பட்ட ஒரே தரவு மத்திய தொழில்துறை பாதுகாப்பு படையினரிடம் இருந்து (சிஐஎஸ்எஃப்) வந்தது, இது 2012 இல் பாலியல் துன்புறுத்தல் தொடர்பான 19 புகார்களைப் தெரிவித்தது. மேலும், 2007 மற்றும் 2014 ஆம் ஆண்டுக்கு இடையில் நான்கு சி.ஐ.எஸ்.எஃப் பணியாளர்கள் பணியில் இருந்து நீக்கப்பட்டனர், இருவர் கட்டாயமாக ஓய்வு பெற்றனர். மேலும் 20 பேர், தங்களுக்கு எதிரான பாலியல் துன்புறுத்தல் குற்றச்சாட்டுகளுக்குப் பிறகு தரவரிசை அல்லது ஊதியக்குறைப்பு ஆகியவற்றை பெற்றனர்.

தரவு இல்லாத போதிலும், பாலியல் துன்புறுத்தல் தொடர்பான அனைத்து வழிகாட்டுதல்களும் "காவல்துறை அமைப்புகளில் மோசமாக செயல்படுத்தப்படுகின்றன" என்று பாராளுமன்ற குழு முடிவு செய்தது.

சிறந்த தரவு எவ்வளவு உதவக்கூடும்

தனியார் நிறுவனங்கள் பொதுவாக பட்டியலிடப்பட்டுள்ள நிறுவனங்களின் ஆண்டு அறிக்கைகள் மூலம் தரவை சேகரிக்கின்றன. உதாரணமாக, போஷ் சட்டத்தை செயல்படுத்த நிறுவனங்களுக்கு உதவும் நிறுவனமான கம்ப்ளைகாரோ, 44 நிஃப்டி நிறுவனங்களின் உள் குழுக்களுக்கு அறிவிக்கப்பட்ட வழக்குகள், 2018-19ல் 675 உடன் ஒப்பிடும்போது, ​​ 2019-20ல் 2.6% குறைந்து 657 ஆக குறைந்துள்ளது என, 2020 செப்டம்பரில் மிண்ட் இதழ் அறிவித்தது. ஆனால் இந்தத் தரவுகள் பெரிய மக்களுக்கு அணுக முடியாது.

கடந்த 2015 ஆம் ஆண்டில், 31% நிறுவனங்கள் வர்த்தக சங்கத்தின் கூட்டமைப்பான, இந்திய வர்த்தக மற்றும் தொழில்துறை கூட்டமைப்பு (FICCI) மற்றும் ஆலோசனை அமைப்பான ஏர்ன்ஸ்ட் மற்றும் யங் ஆகியவற்றின் ஆய்வில், போஷ் சட்டத்துடன் இணங்கவில்லை, அதே சமயம் இணங்காததற்கு அபராதம் விதிக்கப்படும் என்பதை 35% பேர் அறிந்திருக்கவில்லை, 40% உள் குழுவின் உறுப்பினர்களுக்கு பயிற்சி அளிக்கவில்லை.

சட்டத்திற்கு இணங்கும் நிறுவனங்களுடன் கூட, வெவ்வேறு நிலைகளில் இணக்கம் இருக்கும், வணிகங்கள் போஷ் சட்டத்தை செயல்படுத்த உதவும் பெங்களூரை சேர்ந்த டிரஸ்ட்இன் நிறுவனத்தின் தலைமை நிர்வாக அதிகாரி மேகனா சீனிவாஸ் கூறினார். "9-12% நிறுவனங்கள் மட்டுமே முழுமையாக இணங்க வேண்டும்," என்று அவர் மதிப்பிட்டார். "நல்ல நோக்கங்களைக் கொண்ட நிறுவனங்களுக்கு கூட சட்டத்தை எவ்வாறு பின்பற்றுவது, குழுவில் தங்கள் ஊழியர்களுக்கு எவ்வாறு பயிற்சி அளிப்பது மற்றும் பாலியல் துன்புறுத்தல் வழக்குகளில் எவ்வாறு முடிவு செய்வது என்பது பற்றி தெரியாது. வளங்களைக் கொண்ட ஒரு பெரிய நிறுவனம் போஷ் சட்டத்தில் ஒரு பிரத்யேக நபரைக் கொண்டிருக்கலாம், ஆனால் ஒரு சிறிய நிறுவனத்திற்கு அது சாத்தியமில்லை,"என்று அவர் கூறினார். உள் குழுவில் வெளிப்புற உறுப்பினரின் தகுதிகள் கூட வேறுபடுகின்றன, ஏனெனில் உறுப்பினராவதற்கு சான்றிதழ் அல்லது அதிகாரம் இல்லை.

மேலும், வெவ்வேறு உள்ளூர் குழுக்களுக்கு நிறுவனங்கள் வெவ்வேறு வடிவங்களில் போஷ் சட்ட இணக்கம் குறித்த தகவல்களைத் தாக்கல் செய்ய வேண்டும் மற்றும் வெவ்வேறு தகவல்களைக் கேட்க வேண்டும். "தரநிலைப்படுத்தல் இல்லை", இது நிறுவனங்களுக்கு இணங்குவதை கடினமாக்குகிறது என்று சீனிவாஸ் கூறினார்.

உள்ளூர் மாவட்டக் குழுக்களால் பெறப்பட்ட மற்றும் தீர்க்கப்பட்ட பாலியல் துன்புறுத்தல் வழக்குகளின் எண்ணிக்கையை அரசு வெளியிட வேண்டும், மேலும் இந்த குழுக்கள் எவ்வளவு பயனுள்ளதாக இருந்தனவா என்பது குறித்து நாடு தழுவிய தணிக்கை நடத்த வேண்டும் என்று, ஹியூமன் ரைட்ஸ் வாட்ச் பரிந்துரைக்கிறது, இது, நியூயார்க்கை தளமாகக் கொண்ட ஒரு இலாப நோக்கற்ற நிறுவனம், 2020 ஆம் ஆண்டில் இந்தியாவில் முறைசாரா துறை பெண்கள் பாலியல் துன்புறுத்தல்களுக்கு தீர்வு காணாமல் இருப்பது குறித்து ஒரு அறிக்கையை வெளியிட்டது.

சிறந்த தரமான தரவு போக்குகளைப் பகுப்பாய்வு செய்வதற்கும், இதுபோன்ற நிகழ்வுகளுக்கான நிலையான இயக்க நடைமுறைகளைத் தெரிவிப்பதற்கும் உதவும், இது சட்டத்தை சிறப்பாக செயல்படுத்த உதவும் என்று சீனிவாஸ் கூறினார். பாலியல் துன்புறுத்தல் தொடர்பான மாவட்ட அளவிலான கொள்கைகளையும் தரவு தெரிவிக்கக்கூடும், மேலும் அதிக வளங்களை எங்கு ஒதுக்க வேண்டும் என்பதை அரசுகள் தீர்மானிக்க உதவும் என்றும் அவர் கூறினார். உதாரணமாக, ஒரு உள் குழுவை விட மாவட்டக் குழுவின் தேவை அதிகமாக இருந்தால், அதற்கு அதிக பணம் ஒதுக்கப்படலாம்.

பிரியா ரமணி வழக்கின் தீர்ப்பு எந்தவொரு தளத்திலும் பேசும் பெண்களுக்கு அதிக நியாயத்தன்மையை வழங்குவதன் மூலம் இந்தியா முழுவதும் சிற்றலை விளைவுகளை ஏற்படுத்தக்கூடும், மேலும் ஒரு பெண்ணிற்கு ஏற்பட்ட பாதிப்பு குறித்து சட்டத்தை மேலும் அறிந்து கொள்வதன் மூலமும், ஒரு பெண்ணுக்கு வழக்கு குறித்து புகார் அளிக்க கொடுக்கப்பட்ட நேரத்தை நீட்டிப்பதன் மூலமும் சாத்தியமாகும் என்று, சீனிவாஸ் மேலும் கூறினார்.

(திருத்தியவர், ஷ்ரெனிக் அவ்லானி)