இந்தியா ஏன் நிலக்கரியை கட்டுக்குள் கொண்டுவர உறுதியளிக்கவில்லை

இந்தியா ஏன் இந்த மாற்றத்தை நாடியது, சிலர் ஏன் இதை விமர்சிக்கிறார்கள்?

இந்தியாவிற்கான, உலக வள நிறுவனத்தில் காலநிலைக்கான இயக்குனர் உல்கா கெல்கருடன் பேசுகிறோம். இவர், காலநிலை மாற்றத்தின் தாக்கங்கள் மற்றும் கொள்கைகளில் இரண்டு தசாப்தங்களுக்கும் மேலான அனுபவமுள்ள ஒரு பொருளாதார நிபுணர் ஆவார். அவர் இந்தியாவிற்கான குறைந்த கார்பன் மேம்பாட்டு பாதைகளின் பொருளாதார தாக்கங்களை மாதிரியாகக் காட்டுகிறார் மற்றும் இந்திய நகரங்கள் மற்றும் மாநிலங்களில் காலநிலை நடவடிக்கையை ஆதரிக்கிறார்.

கேல்கர், இந்தியாவிற்கான முக்கிய நடவடிக்கைகள் மற்றும் காலநிலை நிதி போன்ற முக்கிய பிரச்சினைகளில் பலன்கள் குறித்தும் விவாதித்தார்.

திருத்தப்பட்ட பகுதிகள்:

நிலக்கரி பயன்பாட்டை படிப்படியாக அகற்றுவதற்கு பதிலாக, 'படிப்படியாக குறைக்க' வேண்டும் என்ற இந்தியாவின் வலியுறுத்தலின் பின்னணி என்ன?

வளர்ந்த நாடுகளுக்கும், வளரும் நாடுகளுக்கும் இடையே உள்ள வேறுபாடுகளை அவர்கள் ஒரு கருத்தை முன்வைக்க முயன்றனர் என்று நினைக்கிறேன். இந்தியா மட்டுமல்ல, சீனா, தென்னாப்பிரிக்கா, நைஜீரியா ஆகிய நாடுகளும் தங்கள் இறுதிக் கருத்துகளில் இதே கருத்தைத் தெரிவித்தன. இந்தியா போன்ற வளரும் நாட்டிற்கு நிலக்கரி வெளியேற்றம் எளிதானது அல்ல, ஆனால் மேற்கத்திய ஊடகங்கள் அதை வேறுவிதமாக தெரிவிக்கும்.

கடைசி நேரத்தில் மாற்றம் கோரியதால் இந்தியா வெப்பத்தை எதிர்கொள்கிறதா?

இந்த மாநாட்டில், தணிப்பு, தழுவல், நிதி, [மற்றும்] இழப்பு மற்றும் சேதத்தின் (L&D) முக்கியத்துவத்தை ஒப்புக் கொள்வது ஆகியவற்றில் இருந்து எதிர்பார்ப்புகள் இருந்தன. தற்போதைய தழுவல், நிதி, இப்போது இரட்டிப்பாக்கப்பட்டுள்ளது, ஆனால் அசல் தொகை முதலில் சிறியதாக இருந்தது. வளர்ந்த நாடுகள் தங்களுக்கு வழங்க வேண்டிய காலநிலை நிதியை வழங்கவில்லை. இழப்பு மற்றும் சேதத்திற்கான தீர்வானது, ஒரு குறிப்பிட்ட வசதியில் இருந்து தொடர் உரையாடல்கள் வரை நீர்த்துப்போகப்பட்டது. பாதிக்கப்படக்கூடிய நாடுகள் கடுமையான சமரசம் என்று கருதுகின்றன, ஆனால் முதல் முறையாக, இழப்பு மற்றும் சேதம், முக்கிய ஒப்பந்தத்தில் அதன் சரியான இடத்தைப் பிடித்துள்ளது என்பதை அவர்கள் அங்கீகரிக்கின்றனர். தணிக்கையில், இந்த கடைசி நிமிட தலையீடு வரவில்லை என்றால் [வார்த்தையை மாற்ற], மற்ற சமரசங்கள் இன்னும் இருந்திருக்கும். மற்ற அனைத்தும் சரியாக இருந்தது என்பதல்ல.

இந்தியா ஏற்கனவே 2070 ஆம் ஆண்டிற்கான நிகர-பூஜ்ஜிய காலக்கெடுவைக் கொண்டுள்ளது மற்றும் 2030 ஆம் ஆண்டிற்கான இலக்குகளைக் கொண்டுள்ளது. 2030 ஆம் ஆண்டின் புதுப்பிக்கத்தக்க ஆற்றல் (RE) இலக்குகள், நாடு அதன் மின் உற்பத்தியில் 55% ஐ , புதுப்பிக்கத்தக்க ஆற்றல் மூலம் சந்திக்கும். இந்தியா ஏற்கனவே புதைபடிவ எரிபொருளை வெளியேற்றும் திசையில் நகர்ந்து கொண்டிருப்பதால், அது ஏன் உடன்பாட்டை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை?

வளர்ந்த நாடுகளுக்கும், வளரும் நாடுகளுக்கும் உள்ள வித்தியாசத்தை நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். வளர்ந்த நாடுகள் தங்கள் மக்களின் ஆற்றல் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்யத் தேவையான மின்சார விநியோகத்தை [உள்கட்டமைப்பு] ஏற்கனவே அமைத்துள்ளன. புதைபடிவ எரிபொருட்களில் இருந்து வரும் மின்சார விநியோகத்தின் ஒரு பகுதியை புதுப்பிக்கத்தக்க ஆற்றலுக்கு மாற்ற வேண்டும், ஆனால் அவர்களின் மக்களது ஆற்றல் தேவைகள் ஏற்கனவே பூர்த்தி செய்யப்பட்டு வருகின்றன.

வளரும் நாடுகளுக்கு, நமது ஆற்றல் தேவைகள் இன்னும் பூர்த்தி செய்யப்படவில்லை, அவை வளர்ந்து வருகின்றன. எனவே 500 ஜிகாவாட் புதுப்பிக்கத்த ஆற்றல் [திறன்] போன்ற சுத்தமான ஆற்றல் உள்கட்டமைப்பை நாம் உருவாக்கினாலும், தற்போதுள்ள புதைபடிவ எரிபொருள் ஆற்றல் திறனை படிப்படியாக குறைக்கவோ அல்லது மாற்றவோ முடியாது. தற்போதுள்ள புதைபடிவ எரிபொருள் திறனின் மேல், புதுப்பிக்கத்தக்க ஆற்றல் திறன் வளர்க்கப்பட வேண்டும். புதுப்பிக்கத்தக்க ஆற்றல் மேலும் மேலும் வளரும் போது, ​​இது மக்களின் புதிய ஆற்றல் தேவைகளை பூர்த்தி செய்யும் மற்றும் புதைபடிவ எரிபொருளான மின்சார திறனை மாற்றியமைக்க தொடங்கும். காலப்போக்கில், 20 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, தற்போது இருக்கும் நிலக்கரி எரியும் மின் உற்பத்தி நிலையங்கள் பழையதாகவும், திறனற்றதாகவும் மாறி, ஓய்வு பெற வேண்டும். எனவே இது 20-30 வருடங்கள் அல்லது அதற்கு மேல் எடுக்கும் வகையிலான மாற்றமாகும். மேலும், நமது நிகர-பூஜ்ஜிய நோக்கத்தின் ஒரு அங்கம் மட்டுமே மின் துறை. மற்றவை போக்குவரத்து மற்றும் தொழில் துறைகள். எனவே, 500 ஜிகாவாட் சுத்தமான மின்சாரம் மற்ற துறைகளிலும் தொலைநோக்கு விளைவுகளை ஏற்படுத்தும். நிலக்கரி அடிப்படையிலான மின் உற்பத்தி நிலையங்களுக்கான சர்வதேச நிதி வறண்டு வருகிறது, நிலக்கரியுடன் ஒப்பிடும்போது புதுப்பிக்கத்தக்க ஆற்றல் போட்டித்தன்மையுடன் உள்ளது. எனவே, சந்தை சக்திகளும் நிறைய விஷயங்களை கவனித்துக் கொள்ளும்.

இந்திய காலத்தை விலைக்கு வாங்க, 'ஃபேஸ்-டவுன்' என்ற சொல் அப்போது பயன்படுத்தப்பட்டதா?

அவர்கள் ஒரு கருத்தைக் கூறுகிறார்கள் என்று தெரிகிறது. பாரீஸ் ஒப்பந்தம் அனைத்து நாடுகளையும் நடவடிக்கை எடுக்க அழைப்பு விடுத்தாலும், வளர்ந்த நாடுகளுக்கும், விரைவாக நடவடிக்கை எடுக்கும் திறனுக்கும், வளரும் நாடுகளுக்கும் - அவற்றின் தேவைகளில் வேறுபாடு உள்ளது. எல்லா நாடுகளுக்கும் ஒரே மாதிரியான வாய்ப்புகளை பயன்படுத்த முடியாது. நீங்கள் அவர்களது மக்களின் தேவைகளை கணக்கில் எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும். [புதைபடிவ எரிபொருள்] மானியங்கள் பற்றிய கேள்விக்கு கூட, [இந்திய] சுற்றுச்சூழல் அமைச்சர் சுட்டிக் காட்டினார், எல்பிஜி மூலம் சுத்தமான சமையலுக்கு ஆதரவாக நிறைய மானியங்கள் செல்கின்றன, இல்லையெனில் நமது மக்கள் விறகுகளைப் பயன்படுத்துகிறார்கள். பெரிய நிறுவனங்கள் பெறும்போது ஒப்பிடும்போது மானியங்களைப் பயன்படுத்துவது மிகவும் வித்தியாசமானது. இந்தியா படிப்படியாக வெளியேறுவதற்குப் பதிலாக படிப்படியாகக் குறைக்க வேண்டும் என்று வலியுறுத்தியபோது, ​​நமது வளர்ச்சிப் பாதையில் நாம் ஆரம்ப நிலையில் இருக்கிறோம் என்பதைச் சுட்டிக்காட்டுவதாக இருந்தது.

இந்தியா ஏற்கனவே அறிவித்த புதிய நிலக்கரி ஆலைகளுக்கு இது என்ன அர்த்தம்?

பிரதமரால் அறிவிக்கப்பட்ட அனைத்து 2030 இலக்குகளும் (திட்டமிடப்பட்ட உமிழ்வைக் குறைப்பது போன்றவை) அவற்றால் பூர்த்தி செய்யப்பட வேண்டும், மேலும் அவை அனைத்தும் புதிய நிலக்கரி அடிப்படையிலான விரிவாக்கத்திற்கான தடைகளாக செயல்படுகின்றன.

வளர்ந்த நாடுகளிடம் இருந்து 1 டிரில்லியன் டாலர் காலநிலை நிதியை பிரதமர் கேட்டிருந்தார். இந்தியாவிற்கு இந்த நிதி மற்றும் இழப்பு, சேதத்திற்கு இழப்பீடு எவ்வளவு முக்கியம்?

மூன்று வகையான நிதியுதவி--தணிப்பு நடவடிக்கையை ஆதரிப்பதற்காக (புதுப்பிக்கத்த ஆற்றலை அளவிடுதல்), தழுவலுக்கு (எதிர்காலத்தில் காலநிலை மாற்றத்தின் தாக்கங்களைக் கையாள்வது) மற்றும் இழப்பு& சேதம் (காலநிலை மாற்றத்தின் தற்போதைய விளைவுகள்) - இந்தியாவிற்கு பொருந்தும். நமக்கு மூன்றும் தேவை. முதலாவது தனியார் நிதி மூலம் ஆதரிக்கப்படலாம், தொழில்நுட்ப கூட்டாண்மை மூலம், அதன் பெரும்பகுதி தனியார் முதலீடுகளாக இருக்கலாம். தழுவலில், சுகாதாரம், நீர் பாதுகாப்பு, விவசாய மேம்பாடு போன்ற சிக்கல்கள் தனியார் நிதிக்கு தங்களைக் கடனாகக் கொடுக்கவில்லை, ஏனெனில் அவை விரைவான வருமானத்தைத் தருவதில்லை. அவை அதிக எண்ணிக்கையில் பிரிக்கப்பட்ட பங்குதாரர்களுக்கு விநியோகிக்கப்படுகின்றன. அதனால்தான் உங்களுக்கு பொது நிதி தேவை - இருதரப்பு அல்லது பலதரப்பு உதவி.

இழப்பு & சேதத்தில் , இந்தியாவைப் பொறுத்தவரை, இதுவரை நாம் ஏதேனும் தீவிர வானிலை நிகழ்வுகளை எதிர்கொண்ட போதெல்லாம், நம்மிடம் சொந்த பட்ஜெட் ஆதாரங்களில் இருந்து அதற்கான பணத்தைச் செலுத்தியுள்ளோம். இழப்பு& சேதம் நிதியுதவி கிடைத்தாலும், இதற்காகப் போராடி வரும் மிகவும் பாதிக்கப்படக்கூடிய, குறைந்த வளர்ச்சியடைந்த நாடுகளுக்கே முன்னுரிமை வழங்கப்படும். நம்மை பொறுத்தவரை, இழப்பு & சேதத்திற்கான அழைப்பை ஆதரிப்பது மிகவும் குறியீடாகும்.

இந்த COP26 இன் பின்னணியில் இரண்டு உறுதிமொழிகள் இருந்தன. ஒன்று மீத்தேன் உமிழ்வைக் குறைப்பது, மற்றொன்று காடு அழிப்பை நிறுத்துவது மற்றும் மாற்றுவது. இந்தியாவும் கையெழுத்திடவில்லை. இதுபற்றி உங்கள் பார்வை?

கிளாஸ்கோ உடன்படிக்கையில் CO2 அல்லாத பசுமை இல்ல வாயுக்களை [மீத்தேன் போன்றவை] படிப்படியாக வெளியேற்றுவதற்கான குறிப்பும் உள்ளது. CO2 மற்றும் மீத்தேன் உமிழ்வைக் குறைக்க பல்வேறு வகையான குறுக்கீடுகள் பயன்படுத்தப்படலாம். ஐ.பி.சி.சி அறிக்கை நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் CO2 நிகர-பூஜ்ஜிய உமிழ்வுகளைப் பற்றி பேசுகிறது. CO2 அல்லாத வாயுக்களுக்கு, இது இலக்கு நிகர-பூஜ்ஜிய ஆண்டைப் பற்றி பேசாது. மீத்தேன் கவனம் பெறுவதற்கான காரணம், அது CO2 ஐ விட அதிக புவி வெப்பமடைதல் திறனைக் கொண்டுள்ளது. எண்ணெய் மற்றும் இயற்கை எரிவாயு கொண்டு செல்லப்படும் போது அதிக அளவு மீத்தேன், குழாய்களில் இருந்து கசிகிறது. கசிவுகளைத் தடுக்கலாம், அது தானே செலுத்தும் ஒன்று. அந்த உறுதிமொழியை இலக்காகக் கொண்டது-- எண்ணெய் உற்பத்தி செய்யும் நாடுகளில் மீத்தேன் வெளியேற்றத்தைக் குறைப்பதற்கான மலிவான வாய்ப்புகளைப் பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். இந்தியாவைப் பொறுத்தவரை, உமிழ்வுகள் விவசாயத்தில் இருந்தும், சிறிது கழிவுத் துறையில் இருந்தும் வருகின்றன. நமது அறிவியல் ஸ்தாபனம் விவசாயத்துறையில் வாய்ப்புகளைத் தேடிக் கொண்டிருக்கிறது. அவை, நமது இரு வருட அறிக்கையில் உள்ளன. நிச்சயமாக செய்யக்கூடிய விஷயங்கள் உள்ளன, ஆனால் உலகளாவிய மீத்தேன் உறுதிமொழிக்கு, எண்ணெய் மற்றும் எரிவாயு துறையில் மலிவான வாய்ப்புகளில் கவனம் செலுத்தப்படுகிறது.

சந்தையில் கார்பன் கிரெடிட் வர்த்தகம் தொடர்பான விதிகளைக் கையாளும் பாரிஸ் விதி புத்தகம் இறுதி செய்யப்பட்டுள்ளது. இது இந்தியாவுக்கு எப்படி பலன் தரும்?

கார்பன் வர்த்தக விதிகள் இறுதி செய்யப்படுவதற்கு நீண்ட நேரம் காத்திருந்தது. இந்தியாவைப் பொறுத்தவரை, விதிகள் இறுதி செய்யப்பட்டதற்கான நல்ல அறிகுறியாகும். சிடிஎம் திட்டங்களின் மூலம் இந்தியா 1 மில்லியன் டன் கார்பன் வரவுகளைக் கொண்டுள்ளது, ஒருவேளை சர்வதேச சந்தைகளில் இவற்றை வர்த்தகம் செய்ய முடியும். அது முழுமையாக வேலை செய்யாவிட்டாலும், இந்தியா தனது சொந்த உள்நாட்டு கார்பன் சந்தையை உருவாக்க முடியும் மற்றும் அதை மற்ற நாடுகளில் உள்ள சந்தைகளுடன் இணைக்க முடியும். இது ஒரு பொதுவான நாணயம் உருவாக்கப்பட்டதைப் போன்றது. அனைத்து விவரங்களும் இப்போது செய்யப்பட்டுள்ளன, மேலும் பாரிஸ் ஒப்பந்தம் இப்போது செயல்படுதப்படலாம்.

அடுத்த படிகள் என்ன?

பிரதமரின் தேசிய அறிக்கை முந்தைய என்.சி.டி- ஐ புதுப்பிக்க பயன்படுத்தப்படும். கிளாஸ்கோ உடன்படிக்கையில், 2022 இல் நீண்ட கால மூலோபாயத்துடன் மீண்டும் வருமாறு நாடுகள் கேட்டுக் கொள்ளப்பட்டுள்ளன. இங்குதான் எங்களின் 2070 நிகர-பூஜ்ஜிய உறுதிப்பாட்டை பிரதிபலிக்க வேண்டும். இது தவிர, பாரீஸ் ஒப்பந்தத்தை நடைமுறைப்படுத்துவதற்கான இந்தியாவின் உச்சக் குழு, உள்நாட்டு கார்பன் சந்தைகளுக்கான விதிகளை உருவாக்குவது போன்ற சில தேவைகளை கவனித்துக் கொள்ளும். சில வழிமுறைகள் மற்றும் செயல்முறைகள் உருவாக்கப்பட வேண்டும் மற்றும் மாநிலங்கள், நகரங்கள், நிறுவனங்கள் தங்கள் சொந்த திட்டங்களை உருவாக்க முடியும்.

உங்களின் கருத்துகளை வரவேற்கிறோம். கருத்துகளை respond@indiaspend.org என்ற முகவரிக்கு அனுப்பலாம். மொழி, இலக்கணம் கருதி அவற்றை திருத்தும் உரிமை எங்களுக்கு உண்டு.Tanvi Deshpande