'போதுமான வேலைகள் இல்லாததால் இந்தியா அதன் மக்கள்தொகை பலன்களை இழக்கிறது'

இதையெல்லாம் புரிந்து கொள்ள, மும்பையில் உள்ள இந்தியப் பொருளாதார கண்காணிப்பு மையத்தின் (CMIE - சி.எம்.ஐ.இ.) நிர்வாக இயக்குனரான, பிரபல பொருளாதார நிபுணர் மகேஷ் வியாஸிடம் பேசினோம்.

திருத்தப்பட்ட பகுதிகள்:

1.3 பில்லியன் மக்கள்தொகையில், தீவிரமாக வேலை தேடும் மக்கள், வேலை தேடும் நபர்களின் விகிதம் என்ன?

இந்தியாவில் உள்ள 1.3 பில்லியன் மக்களில், தொழிலாளர் சந்தைகளின் பின்னணியில் இருப்பது, ஒரு பில்லியன் மட்டுமே. இவர்கள் 15 வயது அல்லது அதற்கு மேற்பட்டவர்கள். 15 வயதிற்குட்பட்டவர்களை நாம் தொழிலாளர் சந்தைகளில் இருப்பதாக எண்ணவில்லை, [அது] சுமார் ஒரு பில்லியன் மக்கள். இந்த பில்லியனில் பெரும் பகுதியினர் லாபத்திற்காகவோ அல்லது கூலிக்காகவோ வேலை செய்வதில்லை. எனவே வேலை தேடுவதற்காக தொழிலாளர் சந்தைக்கு வருபவர்களின் எண்ணிக்கை –வேறு ஒருவரிடம் கூலிக்கு வேலை செய்ய, மேலும் சுயதொழில் செய்பவர்கள் லாபத்திற்காக வேலை செய்பவர்கள்– உங்கள் உழைப்பு சக்தியாக மாறும். இந்தியாவில் அந்த தொழிலாளர் திறனில், சுமார் 430-450 மில்லியன் அருகில் உள்ளது. எனவே, 15 வயதுக்கு மேற்பட்ட ஒரு பில்லியன் மக்களில், சுமார் 44-45% பேர் கூலி அல்லது லாபத்திற்காக வேலை செய்ய முன்வருகின்றனர்.

வீட்டில் வேலை செய்பவர்கள், தங்களை, தங்கள் வீட்டை, குடும்பத்தை, தங்கள் குழந்தைகளை, முதியோர்களை மட்டும் கவனித்துக் கொள்பவர்கள், தொழிலாளர் திறனின் ஒரு பகுதியாக இல்லை. கூலி அல்லது லாபத்திற்காக வேலைக்குச் செல்ல விரும்புபவர்கள் மட்டுமே தொழிலாளர் சக்தியின் ஒரு பகுதியாகக் கணக்கிடப்படுகிறார்கள், அதாவது 430-440 மில்லியன்.

இவர்களில் 30-40 மில்லியன் பேருக்கு வேலை கிடைக்கவில்லை. இதனால், நாடு சுமார் 400 மில்லியன் மக்களுக்கு மட்டுமே வேலை வழங்க முடியும். அந்த நாட்டில் வேலை பார்ப்பவர்களின் எண்ணிக்கை. நீங்கள் குறிப்பிட்ட ஜூன் மாத எண்களில், அந்த எண்ணிக்கை 390 மில்லியனாக கணிசமாகக் குறைந்துள்ளது. 15 வயதுக்கு மேற்பட்ட 100 கோடி மக்களில் 430-440 மில்லியன் மக்கள் உள்ளனர், 400 மில்லியன் மக்கள் வேலையில் உள்ளனர் மற்றும் 35 மில்லியன் பேர் வேலையில்லாமல் உள்ளனர்.

15 வயது மற்றும் அதற்கு மேற்பட்ட வயதுடையவர்களில் 44% பேர் வேலைக்காக தங்களைத் தாங்களே முன்வைக்கின்றனர். அப்படியென்றால் இந்த 44% பேரைச் சார்ந்து இன்னும் 60% பேர் இருக்கிறார்களா?

ஆம், அப்படித்தான்.

அந்த சதவீதம் அல்லது விகிதம் பெரும்பாலும் அப்படியே இருக்கிறதா?

ஆமாம், இந்தியாவில் அப்படித்தான் இருக்கிறது. பிரச்சனை என்னவென்றால், சார்பு விகிதம் உண்மையில் அதிகரித்து வருகிறது. மேலும், [சார்ந்தவர்களின் விகிதம்] 60% க்கும் அதிகமாக உள்ளது, ஏனெனில் 15 வயதுக்கு குறைவானவர்கள் அனைவரும் சார்ந்திருப்பவர்கள்.

நீங்கள் சொன்னது போல் தெரிகிறது தொழிலாளர் திறன் அல்லது வேலைக்காக தங்களை முன்வைத்தவர்களின் எண்ணிக்கை, இப்போது சில ஆண்டுகளாக 430-440 மில்லியன்- என பலமாக உள்ளது.

அது சரி. இந்த எண்ணிக்கை பெரிதாக வளரவில்லை. தொழிலாளர் சந்தையில் 15 வயதுக்கு மேற்பட்டவர்களின் விகிதாச்சாரத்தைப் பார்த்தால், அந்த விகிதம் குறைந்து வருகிறது. இது 44-45% ஆக இருந்தது; அது இப்போது 39% ஆக குறைந்துள்ளது. விகிதம் மிகவும் முக்கியமானது. 15 வயதுக்கு மேற்பட்டவர்கள் பணிக்காக தங்களை முன்வைக்கும் விகிதம் தொழிலாளர் பங்கேற்பு விகிதம் எனப்படும். அந்த பங்கேற்பு விகிதம் குறைந்துள்ளது.

430-440 மில்லியன் என்ற வரம்பில் தொழிலாளர் திறன் எவ்வளவு காலம் உள்ளது?

இதை 2016 முதல் [CMIE] கண்காணித்து வருகிறது. அன்றிலிருந்து இந்த வரம்பில் உள்ளது.

அதிகரித்து வரும் மக்கள்தொகை மற்றும் அதிக எண்ணிக்கையிலான மக்கள் பணியமர்த்தக்கூடிய வயது பிரிவில் நுழைந்தாலும், தொழிலாளர் திறனின் அளவு தோராயமாக ஒரே மாதிரியாக இருந்தால் [2016 முதல்], அது எதைக் குறிக்கிறது?

தொழிலாளர் சந்தைக்கு வரக்கூடியவர்களின் எண்ணிக்கைக்கு ஏற்றவாறு இந்தியா போதுமான வேலைகளை உருவாக்கவில்லை என்பதை இது சுட்டிக்காட்டுகிறது. இதனால், நாம் நமது மக்கள்தொகை பலன்களை இழக்கிறோம். இந்தியா இந்த அழகான சாளரத்தில் [காலம்] உள்ளது, அங்கு நாங்கள் வேலை செய்யக்கூடிய பல இளைஞர்கள் மற்றும் பெண்களை வழங்குகிறோம். இவர்களுக்கு வேலை கிடைத்தால், இந்தியா அதிக வருமானம் ஈட்டினால், அவர்களது குடும்பங்களுக்கு வருமானமும் சேமிப்பும் கிடைக்கும். ஆனால் நீங்கள் அவர்களுக்கு வேலை வழங்கவில்லை என்றால், அவர்களுக்கு வருமானம் கிடைக்காது, அவர்களின் எதிர்காலத்திற்கான சேமிப்பையும் பெற முடியாது.

430 மில்லியனில், ஏறத்தாழ 30 முதல் 40 மில்லியன் பேர் வேலையில்லாமல் இருப்பதாக நீங்கள் சொன்னீர்கள், அதாவது அவர்கள் தீவிரமாக வேலை தேடுகிறார்கள் ஆனால் அவர்களைக் கண்டுபிடிக்கவில்லையா? ஆனால், 2016ல் இருந்து, மொத்த தொழிலாளர் எண்ணிக்கை 430 மில்லியனாகவே உள்ளது என்றும் கூறுகிறீர்கள். வேலை சந்தையில் மக்கள் தங்களைத் தாங்களே முன்வைக்காததால் இந்த நிலையான எண்ணிக்கையை நாம் காண்கிறோமா? அவர்கள் இருந்திருந்தால், வேலையில்லாதவர்களின் எண்ணிக்கை இன்னும் அதிகமாக இருந்திருக்குமே?

அது சரி, வேலையில்லாதவர்களின் எண்ணிக்கை இன்னும் அதிகமாக இருந்திருக்கும். [ஒட்டுமொத்த தொழிலாளர் திறன்] நிலையாக இருந்ததற்குக் காரணம், மக்கள் மனச்சோர்வடைவதே ஆகும். அவர்கள் தொழிலாளர் சந்தைகளுக்கு வருகிறார்கள், அவர்களுக்கு போதுமான வேலை கிடைக்கவில்லை, அதிக நேரம் அங்கேயே சுற்றித் திரிய முடியாது, இறுதியாக அவர்கள் வேலை தேடவில்லை என்று கூறுகிறார்கள். குறிப்பாக பெண்கள் விஷயத்தில் இது நடக்கிறது. வேலை கிடைப்பது மிகவும் கடினம், தொழிலாளர் சந்தையில் சேவைகளை வழங்குவது கூட மதிப்புக்குரியது அல்ல என்று அவர்கள் நினைக்கிறார்கள்.

வேலை சந்தையில் இருக்கும் இந்த 30-40 மில்லியன் வேலையில்லாதவர்கள் அல்லது நீங்கள் குறிப்பிட்ட காரணங்களுக்காக தொழிலாளர் சந்தையில் இருந்து விலகி இருப்பவர்களின் பிரச்சனையை தீர்க்க என்ன கொள்கை வகுக்கப்பட வேண்டும்?

கொள்கையானது மக்கள்தொகையின் அனுகூல பிரச்சினையை தீர்க்க வேண்டும். இந்தியாவுக்குக் கிடைத்துள்ள வாய்ப்பை, அது நாட்டின் மக்களின் நலனுக்காகப் பயன்படுத்தப்பட வேண்டிய ஒரு பெரிய தொழிலாளர் சக்தியை உருவாக்குகிறது என்ற கொள்கையைக் கையாள வேண்டும். அதுதான் மிக முக்கியமான விஷயம். ஏனென்றால், பல தலைமுறைகளின் வாழ்நாளில், ஒருமுறையாவது இந்தச் சாளரத்தைப் பெறுவீர்கள், இந்த [பெரிய எண்ணிக்கையிலான] உழைக்கும் வயதினரை நீங்கள் கொண்டிருக்கும்போது. கொள்கை அதை மட்டுமே தீர்க்க வேண்டும்.

கொள்கை என்பது வேலைவாய்ப்பை மட்டுமே குறிக்க வேண்டியதில்லை. கொள்கையானது நல்ல தரமான வேலைகள், நல்ல ஊதியங்கள், நிலையான வேலைகள் ஆகியவற்றை உறுதி செய்வதை நோக்கமாகக் கொண்டிருக்க வேண்டும், இது சிறந்த எதிர்காலத்திற்கான சேமிப்பை உருவாக்குகிறது. உதாரணமாக, நீங்கள் ஒரு வண்டியை தெருவில் தள்ளுவதன் மூலம் அல்லது சில ஒற்றைப்படை பொருட்களை கடத்திச் செல்வதன் மூலம், வேலைகளைப் பெறலாம். ஆனால் அவை நாம் விரும்பும் வேலைகள் அல்ல, அல்லது அந்தக் கொள்கையை நோக்கமாகக் கொண்டிருக்க வேண்டும்.

அதிக வேலைகள் எங்கிருந்து கிடைக்கும் என்று பார்ப்போம். மத்திய அரசு, அதன் சொந்த அனுமதியின்படி, 800,000 காலியிடங்களைக் கொண்டுள்ளது. ஒவ்வொரு மாநில அரசிலும் கல்வி, சுகாதாரம் மற்றும் சட்ட அமலாக்கம் உட்பட காலியான பதவிகள் உள்ளன. அங்கும் பல மில்லியன் வேலைகள் இருக்கலாம் என்று பல புள்ளி விவரங்கள் தெரிவிக்கின்றன. இந்த 20 முதல் 30 மில்லியன் வேலையின்மை இடைவெளியை நிரப்ப அரசின் திறன் என்ன?

நம்நாடு தீர்க்க வேண்டிய மிக முக்கியமான கேள்விகளில் இதுவும் ஒன்று என்று நான் நினைக்கிறேன். அரசு, நமக்கு வழங்க வேண்டிய சேவைகளை வழங்க முடியாத நிலையில் உள்ளோம். எடுத்துக்காட்டாக, பாதுகாப்பு அல்லது நீதித்துறை தொடர்பாக அரசிடம் இருந்து போதுமான சேவைகளைப் பெற முடியவில்லை. மேலும், நாம் பெறும் தண்ணீரின் தரம், கல்வி மற்றும் ஆரம்ப சுகாதார நிலையங்களின் தரம், நிறைய ஆசைகளை விட்டுச்செல்கிறது. மேலும் அந்தச் சேவைகளை வழங்குவதற்கு ஆட்களை நியமிக்க முடியாத சூழ்நிலையில் அரசு உள்ளது, ஏனெனில் அதன் நிதி மிகவும் கட்டுப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. பிரச்சனை என்னவென்றால், [அரசின்] ஓய்வூதிய பொறுப்பு அந்த மக்களுக்கு கொடுக்க முடியாத அளவுக்கு வளர்ந்துள்ளது. எனவே அரசு, அதன் சேவைகள் மற்றும் அந்த சேவைகளின் நிலைத்தன்மை ஆகியவற்றில் பெரிய சீர்திருத்தம் தேவை என்று நான் நினைக்கிறேன்.

நான் புரிந்துகொண்டபடி, இந்தியாவில் அரசு பணிபுரியும் நபர்களின் விகிதம் உலகிலேயே மிகக் குறைவாக உள்ளது. பெரும்பாலான நாடுகளில், குறிப்பாக வளர்ந்த நாடுகளில், அரசாங்கத்தில் பணியமர்த்தப்பட்டவர்களின் விகிதம் மிக அதிகமாக உள்ளது, மேலும் அந்த அரசாங்கங்கள் தங்கள் மக்களுக்கு அதிக சேவைகளை வழங்குகின்றன. அரசாங்கம் தனது குடிமக்களுக்கான அடிப்படைத் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்ய முடியாத ஒரு சூழ்நிலை இங்கு உள்ளது. எனவே, இது அதிக எண்ணிக்கையிலான காலியிடங்களைக் கொண்டுள்ளது, அதை நிரப்ப முடியாது என்பதால் அதை நிரப்ப விரும்பவில்லை. காலியிடங்கள் இருப்பதை அது ஒப்புக்கொள்கிறது, ஆனால் இவற்றை நிரப்புவதற்கான கட்டணத்தை அது எவ்வாறு செலுத்தும் என்பதைக் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. பட்ஜெட் போடப்பட்டதால் ஒரு வருடத்திற்கு அது தொகையை வழங்கலாம், ஆனால் ஓய்வூதியத்திற்கான தொகையை கட்ட முடியாது.

நாட்டில், ஆறில் ஒரு ஆசிரியர் பணியிடமும், ஐந்தில் ஒரு காவல்துறை பணியிடமும் காலியாக உள்ளன. ஆயினும்கூட, மத்திய அல்லது மாநில அளவில் இருந்தாலும், இந்தியாவில் அளவுக்கு அதிகமான அரசுப் பணியாளர்கள் இருப்பதாக ஒரு பொதுவான கருத்து உள்ளது. ஆனால் நீங்கள் இப்போது கூறுவது அதற்கு நேர்மாறானது.

ஆம், அரசு ஊழியர்களை அதிகமாகக் கொண்டிருக்கவில்லை, மேலும் தன்னிடம் உள்ள ஊழியர்களையும் குறைவாகப் பயன்படுத்துகிறது. இதற்கு இரு முனைகளிலும் திருத்தம் தேவை. விண்ணப்பம் இல்லாத, திறமையின்றி பணிபுரியும் ஏராளமான அரசு ஊழியர்கள் உள்ளனர். அவர்களின் பணியை சீரமைக்க வேண்டிய அவசியம் உள்ளது. திறமையற்ற நபர்கள் இருப்பதாக நான் நினைக்கவில்லை, ஆனால் திறமையற்ற அமைப்புகள் நெறிப்படுத்தப்பட வேண்டும், மேலும் அரசாங்கம் அதிக நபர்களை வேலைக்கு அமர்த்த வேண்டும்.

அடுத்த 18 மாதங்களில் ஒரு மில்லியன் காலிப் பணியிடங்களை நிரப்புவதற்கான இலக்கை அரசாங்கம் சமீபத்தில் அறிவித்துள்ளது, மேலும் இராணுவ ஆட்சேர்ப்புத் திட்டம் அல்லது அக்னிவீரையும் அறிவித்தது. பெருவேலைகள் கொள்கைக் கண்ணோட்டத்தில் இந்த அறிவிப்புகளைப் பற்றி நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்?

அடுத்த ஒன்றரை ஆண்டுகளில் ஒரு மில்லியன் அரசு வேலைகள் வழங்கப்படும் என்பது தொடர்பான பிரதமர் அலுவலகத்தின் அறிவிப்பில் வியப்பதற்கு ஒன்றுமில்லை. இது ஒரு பெரிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும், ஏனெனில் இவை இன்று கிடைக்கும் சிறந்த தரமான வேலைகள். அரசில் தரமான வேலை என்பது பலரின் கனவு நனவாகும். அது நிஜமாக நடந்தால், ஓய்வூதியத்தில் உள்ள மலிவு விலையை அவர்கள் எவ்வாறு தீர்க்கப் போகிறார்கள் என்று எனக்குத் தெரியவில்லை என்றால், அது மிகப் பெரிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும். அரசாங்கம் இதை வரிசைப்படுத்துவதும், சரியாகச் சிந்திப்பதும் முக்கியமானதாக இருக்கும், ஆனால் தொழிலாளர் சந்தைகள் மற்றும் வேலைகளைப் பொறுத்த வரையில், இது மிகப்பெரிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்தப் போகிறது.

அக்னிவீரரைப் பற்றி, ஆயுதப் படைகளுக்கு அதனால் ஏற்படும் தாக்கம் குறித்து நான் கருத்து தெரிவிக்கும் நிலையில் இல்லை. ஆயுதப்படையில் இருப்பவர்கள் அல்லது நிபுணர்கள் மட்டுமே அது குறித்து கருத்து தெரிவிக்க முடியும். அதனால் எனக்குத் தெரியாததால் அதைச் செய்வதைத் தவிர்க்கிறேன். ஆனால் நான் ஒன்றைச் சொல்ல முடியும், இது நாட்டின் பல பகுதிகளில் உள்ள பலரின் நம்பிக்கையைத் தகர்த்துவிட்டது, அவர்கள் ஆயுதப்படையில் பணிக்குத் தயாராகிக் கொண்டிருந்தனர், ஆனால் பணியமர்த்தல் பகுதிக்கு வந்தபோது, ​​​​கடைசி நேரத்தில், விதிகள் மாற்றப்பட்டது, மற்றும் பலர் குறுகியதாக உணர்ந்தனர். எனவே இங்கே கற்று கொள்ள வேண்டிய ஒரு முக்கியமான பாடம், இதுபோன்ற ஆச்சரியங்களை எதிர்மறையாக வீசக்கூடாது என்று நினைக்கிறேன். அதுதான் ஒரே புள்ளி. ஆயுதப் படையில் சேருவதற்கு மக்கள் மிகவும் கடினமாக உழைத்து, அவர்கள் அதைப் பெறப் போவதில்லை என்று நினைப்பது ஒரு நல்ல விஷயம் என்று நான் நினைக்கவில்லை.

20 முதல் 30 மில்லியன் மக்கள் வேலையில்லாமல் உள்ளனர், உதாரணமாக இராணுவ ஆட்சேர்ப்பு மூலம் கிடைக்கும் அரசு வேலைகளின் எண்ணிக்கை போதுமானதாகத் தெரியவில்லை - ஏற்கனவே வேலையில் இருப்பவர்கள் இந்த வேலைகளை விரும்பவில்லை என்றாலும் அவர்கள் செய்வார்கள் என்று தெரிகிறது.

இல்லை, இது அதிகம் இல்லை, ஆனால் இது [இந்த அரசாங்க வேலைகளின்] பெருக்க விளைவைக் கருத்தில் கொண்டு, மிகப் பெரிய எண்ணிக்கையிலான மக்களுக்கு ஒரு பொருள் வேறுபாட்டை ஏற்படுத்துகிறது. அக்கம்பக்கத்தில் பால் விநியோகம் செய்யும் வேலை கிடைத்தால், அது உங்கள் குடும்பத்தில் பெரிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்தாது. ஆனால், ஆயுதப்படையில் உங்களுக்கு வேலை கிடைத்தால், உங்கள் குடும்பம் முழுவதற்கும், அதற்கு அப்பாலும் கூட ஒரு மாற்றத்தை ஏற்படுத்தலாம். அதுதான் அந்த [ஆயுதப் படைகளின்] வேலையின் ஆற்றல். எனவே விளையாட்டின் விதிகள் மாறும்போது ஏற்படும் சேதம் [மற்ற] வேலைகளை விட அதிகம். 18 முதல் 21 வயதுக்குட்பட்ட இளைஞர்கள் இந்த வேலைகளை எடுக்கப் போகிறவர்கள் என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள். இது மிகவும் வித்தியாசமான அடைப்புக்குறி. அவர்கள் பட்டம் பெற்று அலுவலக வேலைகளைப் பெறவில்லை. அவர்கள் ஆயுதப்படைகளில் சேருவதில் தெளிவாக கவனம் செலுத்தினார்கள்.

420-430 மில்லியனுக்கும் அதிகமான வேலையில் உள்ளவர்களின் விகிதம், ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட துறைக்கு எதிராக அமைப்புசாரா மற்றும் அரசு மற்றும் அரசு சாரா நிறுவனங்களுக்கு எதிராக என்ன?

ஒழுங்கமைக்கப்பட்டவர்கள் சுமார் 20% மற்றும் மீதமுள்ளவை ஒழுங்கமைக்கப்படவில்லை. அரசாங்கப் பங்கிற்கான எண்ணிக்கை உடனடியாகக் கிடைக்கவில்லை. ஆனால் 20% ஒழுங்கமைக்கப்பட்டிருந்தால், அரசாங்கம் அதில் குறிப்பிடத்தக்க விகிதமாகும்.

இன்றைய சூழ்நிலையில் வேலைகளைச் சேர்ப்பதில் தனியார் துறையின் பங்கு மற்றும் சாத்தியமான பங்களிப்பு என்ன?

தனியார் துறையையும் அரசுத் துறையையும் நாம் பார்க்கும் விதத்தில் வித்தியாசம் இருப்பதாக நான் நினைக்கிறேன். வேலை வழங்குவதில் தனியார் துறைக்கு எந்தப் பொறுப்பும் இல்லை. வேலைகளை வழங்குவதற்கு ஊக்கத்தொகைகள் அல்லது அதற்கு மாறாக செயல்படுத்தும் சூழல் தேவைப்படுகிறது. மறுபுறம், தனியார் துறையை முதலீடு செய்ய ஊக்குவிக்கும் சூழலை உருவாக்குவது அரசாங்கத்தின் பொறுப்பாகும், இது வேலைகளை உருவாக்க முடியும். இதனால், அரசுக்கு அதிக பொறுப்பு உள்ளது. அரசு தனது சொந்த வேலைகளை வழங்க வேண்டும் என்பது மட்டுமல்ல, அதிக வேலைகளை உருவாக்க தனியார் துறையை ஊக்குவிக்கும் சூழலை உருவாக்க வேண்டும்.

தனியார் துறை ஒரு சூழ்நிலைக்கு மட்டுமே எதிர்வினையாற்றப் போகிறது. நீண்ட கால முதலீடுகள் மற்றும் சிறந்த தரமான வேலைகளுக்கு ஏற்ற சூழல் இருந்தால், அவர்கள் அதைச் செய்வார்கள். அதற்கு ஏற்ற சூழல் இல்லை என்று அவர்கள் கண்டறிந்தால், வரி அதிகாரிகளின் பயம், அல்லது சந்தைகள் போதுமானதாக இல்லை, அல்லது வெளிப்புற சூழலில் அதிக நிச்சயமற்ற தன்மை இருக்கலாம், [அவர்கள் மாட்டார்கள்]. தனியார் துறை முதலீடு செய்வது லாபகரமாக இருப்பதை உறுதி செய்வதும், நல்ல தரமான வேலைகளில் ஆட்களை வேலைக்கு அமர்த்துவதும் அரசின் பொறுப்பாகும்.

டாடா கன்சல்டன்சி சர்வீசஸ், சமீபத்தில் 600,000 ஊழியர்களின் எண்ணிக்கையைத் தாண்டிவிட்டதாக அறிவித்தது. ஒரு தனியார் நிறுவனம் எந்த அரசு நிறுவனத்தையும் விட பெரியதாக இருக்கும் என்று யார் நினைத்திருக்க முடியும்? மறுபுறம், உற்பத்தித்திறன் மற்றும் தொழில்நுட்ப காரணங்களுக்காக வேறு எங்கும் இதுபோன்ற வேலை உருவாக்கத்தை நாம் காண வாய்ப்பில்லை, அல்லது நீங்கள் வேறுவிதமாக நினைக்கிறீர்களா?

அதை வேறு எங்கும் பிரதிபலிக்க முடியாது என்பதற்கான காரணத்தை நான் காணவில்லை. பெரிய அளவிலான பணியமர்த்தலின் நன்மையை நிறுவனங்கள் பார்க்க வேண்டும். டிசிஎஸ் மென்பொருளுக்காக அதைச் செய்ய முடிந்தால், ஒரு நிறுவனம் ஒரே கூரையின் கீழ் இவ்வளவு பேரை வேலைக்கு அமர்த்தத் தயாராக இருந்தால், இதிலிருந்து நாம் பாடம் கற்று, இளைஞர்கள், வேலை வாய்ப்புள்ள பெருமளவிலான மக்களைக் கொண்ட இந்தியாவின் வாய்ப்பைப் பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். வேறு எங்கும் அது சாத்தியமில்லை என்று நாம் ஏன் நம்ப வேண்டும் என்பதற்கான காரணத்தை நான் காணவில்லை.

ஜூன் மாதத்தில் வேலையில்லாதவர்களின் எண்ணிக்கை 10 மில்லியனுக்கும் அதிகமாக உயர்ந்துள்ளது. வரவிருக்கும் மாதங்களில், குறிப்பாக மழைக்காலத்தின் முன்கணிப்பு என்ன?

ஜூன் மாதத்தில் வேலை இழப்பு பற்றி நாம் அதிக கவனம் செலுத்தக்கூடாது, இது தற்காலிகமானது என்று நான் எழுதியுள்ளேன். பொருளாதாரத்தின் சில பகுதிகளில் மக்கள் அன்றாடக் கூலித் தொழிலாளிகளாக இருந்த வேலையை விட்டுவிட்டு, நடப்பு விதைப்புப் பருவத்தில் விவசாயத் தொழிலாளர்களாக மாறியுள்ளனர். ஆனால், மழை தாமதமானது. இதன் விளைவாக, அவர்கள் வேலையில்லாமல் இருந்தனர், அல்லது அவர்கள் தொழிலாளர் சந்தைகளை விட்டு வெளியேறினர். ஒரு சில வாரங்கள் தாமதமாக இருந்தாலும், வேலைவாய்ப்பு வரப்போகிறது என்பது அவர்களுக்குத் தெரியும். மழை தொடங்கியுள்ளதால், விவசாயத்தில் அல்லது கிராமப்புற இந்தியாவில் தொழிலாளர் பங்கேற்பு விகிதம் உயரத் தொடங்கியுள்ளது. எனவே, ஜூன் மாதத்தில் வேலை இழந்த அந்த 13 மில்லியன் மக்கள், ஜூலையில் விவசாயத் தொழிலாளர்களாக வேலைக்குத் திரும்புவார்கள்.