இணைப்பில் இல்லை: டிஜிட்டல் இந்தியா பெண்களை எப்படி விட்டுச் செல்கிறது

அமர்வின் முடிவில் வாடிக்கையாளர் வீட்டில் பணம் இல்லை என்பதும், ரியா தனது ஃபோனில் பணம் செலுத்தும் செயலியை கொண்டிருக்கவில்லை என்பதும் தெரிந்த பிறகு பிரச்சனை ஏற்பட்டது. "10 நாட்களுக்குப் பிறகு பணத்தைத் திரும்பப் பெறுவதைத் தவிர எனக்கு வேறு வழியில்லை" என்று ரியா, இந்தியா ஸ்பெண்டிடம் கூறினார்.

டெல்லியைச் சேர்ந்த பட்டதாரியான ரியா, தனது மொபைல்போனில் வங்கிச் சேவைகளைப் பெறத் தயங்கினார், ஏனெனில் தனது வயதிற்குட்பட்டவர்களுக்கு இந்த சேவைகளைப் பற்றி தெரியாது என்றும், அத்தகைய பயன்பாடுகளைப் பயன்படுத்துவது தனக்கு வசதியாக இல்லை என்றும் கூறினார். 2020 ஆம் ஆண்டில் அர்பன் நிறுவனத்தில் சேவை வழங்குநராக சேர்ந்தபோதுதான், அவர் தனது முதலாவது ஸ்மார்ட்போனை வாங்கினார். அவரது கணவருக்கும் சொந்தமாக ஸ்மார்ட்ஃபோன் இல்லை, அதை எப்படிப் பயன்படுத்துவது என்பதை விட்டுவிட்டார், எனவே அவர் தனது மொபைல்போனில் பணம் செலுத்தும் செயலியை அமைக்க உதவுமாறு, நம்பகமான வாடிக்கையாளரிடம் கேட்க வேண்டியிருந்தது.

தகவல், சுகாதாரம், கல்வி மற்றும் இ-காமர்ஸ், நிதிச் சேவைகள் மற்றும் வருமானத்தை உருவாக்கும் வாய்ப்புகளுக்கான மொபைல் மற்றும் இணையத்தை அணுகுவதன் முக்கியத்துவத்தை, கோவிட்-19 தொற்றுநோய் வலுப்படுத்தியது. ஆனால், டிஜிட்டல் சேர்க்கையை ஊக்குவிக்கும் உலகளாவிய அமைப்பான ஜி.எஸ்.எம்.ஏ-வின் மொபைல் பாலின இடைவெளி அறிக்கை- 2022, இந்த தொற்றுநோய் "அப்பட்டமான டிஜிட்டல் பிளவை உயர்த்தி காட்டுகிறது", அங்கு மொபைல் இணைய அணுகல் இல்லாதவர்கள் "இன்னும் பின்தங்கியிருக்கும் அபாயத்தில் உள்ளனர்" என்றது.

இந்தியாவில் பாதிக்கும் மேற்பட்ட பெண்கள் (53.9%) மொபைல் போன்களை வைத்திருக்கிறார்கள், ஆனால் இவர்களில் 22.5% பேர் மட்டுமே நிதி பரிவர்த்தனைகளுக்கு அவற்றைப் பயன்படுத்துவதாக, தேசிய குடும்ப சுகாதார கணக்கெடுப்பு (NFHS-5) தெரிவித்துள்ளது.

பெண்களின் மொபைல்போன் பயன்பாடு குறைவாக இருப்பதால், "இயற்கையாகவே இணைய பயன்பாட்டில் பாலின இடைவெளி இருக்கும்", என்று, பொருளாதாரத்தில் பெண்கள் மற்றும் பெண்களை முன்னேற்ற என்ன வேலைகள் (IWWAGE) என்ற முன்முயற்சி அமைப்பை சேர்ந்த பொருளாதார நிபுணர் சோனா மித்ரா கூறினார். தேசிய குடும்ப சுகாதார கணக்கெடுப்பு-5 தரவுகளின்படி, மூன்றில் ஒரு பங்கு இந்தியப் பெண்கள் இணையத்தைப் பயன்படுத்துகின்றனர்.

மேலும், இணையத்தின் பயன்பாடு தற்போதுள்ள ஏற்றத்தாழ்வுகளை வலுப்படுத்துகிறது. 12 வயதுக்கு மேற்பட்ட கல்வியறிவு பெற்ற பெண்களில் 72% க்கும் அதிகமானோர் இணையத்தைப் பயன்படுத்துகின்றனர், 8% பெண்களே 5ம் வகுப்பு வரை படித்துள்ளனர். வயதானவர்களை விட இளம் பெண்கள் இணையத்தைப் பயன்படுத்துவதற்கான வாய்ப்புகள் அதிகம், மேலும் அதிக வசதி படைத்தவர்கள், வசதி குறைந்த எண்ணிக்கையில் உள்ளவர்களை விட இணையத்தைப் பயன்படுத்தியிருக்கலாம் என்று, தேசிய குடும்ப சுகாதாரக் கணக்கெடுப்பு-5 கண்டறிந்துள்ளது.

வாய்ப்புகள் பறிக்கப்பட்டன

இந்தியாவின் டிஜிட்டல் பாலின இடைவெளி அப்பட்டமாக உள்ளது - அது வெளிப்படையாக தெரிகிறது.

ஆசிய வளர்ச்சி வங்கி மற்றும் சமூக வலைப்பின்னல் தளமான LinkedIn இன் 2022 அறிக்கையின்படி, டிஜிட்டல் திறன்கள் தேவைப்படும் தொழிலாளர் சந்தையில் பெண்கள் வாய்ப்புகளை இழக்கிறார்கள் என்பதை தவிர்க்க முடியாமல் இடைவெளி குறிக்கிறது. கோவிட்-19 தொற்றுநோய், தொலைவில் இருந்து வேலை செய்வதை மிகவும் பொதுவானதாக ஆக்கியுள்ளது என்று, ஃப்ரீலான்சிங் பிளாட்ஃபார்ம் அப்வொர்க் நடத்திய ஆய்வில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.

இந்தியப் பெண்களால் தற்போதுள்ள இடைவெளியைக் குறைக்க முடியாவிட்டால், அது அவர்களின் தொழில்முனைவுக்கான வாய்ப்புகளைத் தொடர்ந்து பாதிக்கும், பெண்கள் நடத்தும் வணிகங்களை குறைந்த தொழில்நுட்பம் மற்றும் குறைந்த வருவாய் ஈட்டும் துறைகளான உணவு மற்றும் கைவினைப்பொருட்கள் வளர்ச்சிக்கான சில வாய்ப்புகளையே தரும்.

ஆன்லைன் மற்றும் தொலைதூர வேலைகள் பெண்கள் தங்கள் வீட்டிலிருந்து வேலை செய்வதற்கான சுதந்திரத்தை வழங்குகின்றன, இரு நாடுகளிலும் உள்ள பெண்களுடனான கலந்துரையாடல்களின் அடிப்படையில் "Now we are independent: Female online freelancers in India and Sri Lanka" என்ற தலைப்பில் இந்த மாநாட்டு கட்டுரை கண்டறிந்துள்ளது.

தொற்றுநோய் வந்தபோது இந்தியாவில் பெண்களின் வேலைவாய்ப்பு ஏற்கனவே வீழ்ச்சியடைந்து இருந்தது. 2017 மற்றும் 2020 க்கு இடையில் 21 மில்லியன் பெண்கள் தொழிலாளர் வரைபடத்தில் இருந்து விழுந்துள்ளனர் என்று தனியார் ஆராய்ச்சி நிறுவனமான சென்டர் ஃபார் மானிட்டரிங் இந்தியன் எகானமி (CMIE) தெரிவித்துள்ளது.

[இந்தியாவின் பெண் தொழிலாளர் பங்கேற்பு குறைந்து வரும் இந்தியா ஸ்பெண்டின் முதல் தொடரை இங்கே காண்க.]

தொற்றுநோய் பெண்களின் வேலைவாய்ப்பை விகிதாசாரமாக பாதித்தது. சதவீத அடிப்படையில், ஆண்களை விட அதிகமான பெண்கள் வேலை இழந்துள்ளனர். 2020 ஆம் ஆண்டின் இறுதியில், இந்தியா முழுவதும் தொழிலாளர் எண்ணிக்கை பெண்களுக்கு 13% ஆகவும், ஆண்களுக்கு 2% ஆகவும் சுருங்கிவிட்டது என்று சென்டர் ஃபார் மானிட்டரிங் இந்தியன் எகானமி (CMIE) தரவு கண்டறிந்துள்ளது.

ஆனால் இந்த ஆண்டின் தொடக்கத்தில், காலமுறை தொழிலாளர் திறன் கணக்கெடுப்பின்படி, பெண்களின் தொழிலாளர் பங்கேற்பு நான்கு ஆண்டுகளில் மிக உயர்ந்த அளவில் 32.5% ஆக இருந்தது. ஆனால் இது, நமது முந்தைய கட்டுரை பகுப்பாய்வு செய்வது போல, கிராமப்புற பெண்களின் உழைப்புத் திறன் அதிகரிப்பு மற்றும் பொருளாதார நெருக்கடி பெண்களை மிகக் குறைந்த ஊதியத்தில் வேலைக்குச் செல்லும் நிலைக்கு இட்டுச் சென்றது. 

இந்தக் கட்டுரை, இந்தியாவின் தொழிலாளர் படையில் உள்ள பெண்களுக்கான தொற்றுநோய்க்குப் பிந்தைய யதார்த்தத்தை ஆராய்வதற்கான எங்களின் தற்போதைய வேலை செய்யும் பெண்கள் 3.0 (Women At Work 3.0) தொடர் கதைகளின் ஒரு பகுதியாகும். இந்தத் தொடரின் முதல் நான்கு கட்டுரைகளை இங்கே, இங்கே, இங்கே மற்றும் இங்கே படியுங்கள்.

டிஜிட்டல் இந்தியா, இந்திய பெண்களுக்கு தொலைவில் உள்ளது என்பதே உண்மை

இந்தியாவின் டிஜிட்டல் பாலின இடைவெளி முதன்மையாக மூன்று காரணிகளின் விளைவாகும். முதலாவது கிராமப்புற-நகர்ப்புறப் பிரிவினை; இந்தியாவில் நகர்ப்புறங்களில் வசிப்பவர்களை விட கிராமப்புறங்களில் உள்ள பெண்கள் மொபைல் போன்களை வைத்திருப்பது குறைவு என்று, பொருளாதார ஆராய்ச்சி குழுவான நிகோர் அசோசியேட்ஸின் மிதாலி நிகோர் கூறினார்.

நகர்ப்புறப் பெண்களிடையே கூட, டிஜிட்டல் முறையிலான பணம் செலுத்துதல், டிஜிட்டல் தழுவலுக்கு ஒரு அடிப்படை படி, உதாரணமாக, அமைப்புசாரா பெண் தொழிலாளர்களை விட ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட பெண்களிடையே மிகவும் பொதுவானது என்று அவர் கூறினார். "தரவு மற்றும் சேவைகளின் விலை அமைப்புசாரா நகர்ப்புறத் தொழிலாளர்களிடையே பரவலான பயன்பாட்டைக் கட்டுப்படுத்துகிறது" என்றார்.

இரண்டாவது, வருமான அடிப்படையிலான பிளவு. தரவை அணுகுவது குறைந்த வருமானம் கொண்ட குடும்பங்களுக்கு அவர்களின் மாத வருமானத்தில் 3% வரை செலவாகும் என்று நிகோர் கூறினார்.

மூன்றாவதாக, சமூக நெறிமுறைகள். திருமணத்திற்கு முந்தைய பெண்களின் நற்பெயருக்கு ஆபத்து மற்றும் திருமணத்திற்குப் பிறகு கவனிப்புப் பொறுப்புகளுக்கு இடையூறாக மொபைல்போன்கள் பார்க்கப்படும் ஒரு சமூகத்தில், "பெண்களின் ஆன்லைன் செயல்பாடு பெரும்பாலும் ஆண் உறவினர்களால் நிர்வகிக்கப்படுகிறது" என்று நிகோர் கூறினார்.

ரியா விளக்கினார்: "நான் எனது சேமிப்பில் இருந்து எனது ஸ்மார்ட்போனை வாங்கினேன், எனது வருமானத்தில் இருந்து டேட்டா சேவைகளுக்கு பணம் செலுத்துகிறேன். நகர்ப்புற நிறுவனம் [இது சேவைகளை ஏற்க அல்லது நிராகரிக்க அனுமதிக்கிறது] இந்த செலவினங்களுக்காக எனக்கு பணத்தைத் திருப்பித் தரவில்லை - அல்லது அவர்கள் தங்கள் சொந்த பயன்பாட்டின் அடிப்படை அம்சங்களைத் தாண்டி எந்தப் பயிற்சியையும் வழங்கவில்லை" என்றார்.

636 பெண்களில் 82% பேர் தங்கள் சொந்த வணிகங்களைச் சொந்தமாக வைத்து நிர்வகிக்கிறார்கள், டிஜிட்டல் கல்வியறிவு பெறவில்லை. அஸ்ஸாம், உத்தரப் பிரதேசம், ஜார்க்கண்ட், பீகார், மத்தியப் பிரதேசம் மற்றும் ஹரியானாவைச் சேர்ந்த 10,000 கிராமப்புற மற்றும் நகர்ப்புற பெண்களிடம் 2021 ஆம் ஆண்டு டிஜிட்டல் எம்பவர்மென்ட் ஃபவுண்டேஷன் (DEF) நடத்திய ஆய்வில் கண்டறியப்பட்டுள்ளது. இது, டிஜிட்டல் கல்வியறிவை ஊக்குவிக்கும் டெல்லியை சேர்ந்த அமைப்பாகும். ஆய்வில், அவர்களில் 80% பேர் PayTM, Google Pay அல்லது BHIM போன்ற கட்டண முறையைப் பயன்படுத்தியதில்லை என்று கூறியுள்ளனர்.

"இருப்பினும், டிஜிட்டல் ஊடுருவல் மற்றும் அந்த முறைக்கு மாறுவது அதிகரித்து வருகிறது, அதனுடன், ஸ்மார்ட்போன்களின் பயன்பாடும் அதிகரித்து வருகிறது" என்று, ஜஸ்ட் ஜாப்ஸ் நெட்வொர்க்கின் தலைவரும் நிர்வாக இயக்குநருமான சபீனா திவான் கூறினார், இந்த அமைப்பானது வேலைவாய்ப்பு தீர்வுகளில் கவனம் செலுத்தும் உலகளாவிய ஆராய்ச்சி நிறுவனமாகும்.

இந்தியாவில், GSMA ஆல் வெளியிடப்பட்ட மொபைல் பாலின இடைவெளி 2022 அறிக்கையின்படி, ஆண்களுக்கான ஸ்மார்ட்போன் உரிமை 2019 இல் 36%, 2020 இல் 41% இலிருந்து 2021 இல் 49% ஆக அதிகரித்துள்ளது. இருப்பினும், பெண்களின் ஸ்மார்ட்போன் பயன்பாடு இன்னும் ஆண்களை எட்டவில்லை: ஸ்மார்ட்போன் உரிமை 2019 இல் 14%, 2020 இல் 25% மற்றும் 2021 இல் 26%. வயது வந்த பெண்களில் 30% மட்டுமே 2020 இல் மொபைல் இணையத்தைப் பயன்படுத்தினர், இது அடுத்த ஆண்டில் மாறவில்லை. மொபைல் இன்டர்நெட்டைப் பயன்படுத்தும் ஆண்களின் எண்ணிக்கை 2020ஆம் ஆண்டில், 45 சதவீதத்தில் இருந்து 2021ல் 51 சதவீதமாக அதிகரித்துள்ளது என்று அறிக்கை கூறுகிறது.

கலப்பின வேலை ஒரு திருப்புமுனையாக இருந்திருக்க வேண்டும், ஆனால் அது இல்லை

பத்மஸ்ரீ விருது பெற்ற புல்காரி கலைஞரான 65 வயதான லஜ்வந்தி கவுர், இன்னும் தனது படைப்புகளை வடிவமைக்க பேனா மற்றும் காகிதத்தைப் பயன்படுத்துகிறார். டிசைனிங்கில் இருந்து பணம் செலுத்துவது வரை, மொபைல் போன் மூலம் அனைத்தையும் செய்ய முடியும் என்பதை அவர் அறிந்திருக்கிறார், ஆனால் "மை கிளாஸ் 5 பதி ஹன். இஸ்கோ கைசே இஸ்டெமல் கருங்கி [நான் ஐந்தாம் வகுப்பு வரை மட்டுமே படித்துள்ளேன், அதை எப்படிப் பயன்படுத்துவது]?" என்றார்.

பத்மஸ்ரீ விருது பெற்ற லஜ்வந்தி கவுர், புதுடெல்லியில் உள்ள டில்லி ஹாட்டில் உள்ள தனது கடையில் புடவையில் வேலைப்பாட்டினை மேற்கொள்கிறார். வயோதிகம் காரணமாக, கவுர் நாடு முழுவதும் உள்ள கண்காட்சிகளில் பயணம் செய்து தனது பொருட்களை விற்பது கடினம் என்கிறார். ஆனால் இடைத்தரகர்கள் தனது லாபத்தின் பெரும்பகுதியை எடுத்துக் கொள்வார்கள் என்ற நிலையில், ஆன்லைன் தளங்களைப் பயன்படுத்துவதிலும் அவர் சிரமப்படுகிறார்.

கவுர் ஒரு ஆசிரியை மற்றும் டெல்லியில் உள்ள தனது கடைக்கு எம்ப்ராய்டரி செய்யப்பட்ட ஆடைகளை, அவரது மாணவர்களிடமிருந்து பெறுகிறார், அவர்கள் அனைவரும் எந்த டிஜிட்டல் சாதனத்தின் உதவியும் இல்லாமல் கைவினைப்பொருளைக் கற்றுக் கொள்கிறார்கள். அவருடைய விற்பனை, டெல்லி ஸ்டோர் அல்லது கண்காட்சிகளில் இருந்து செய்யப்படுகிறது, அதற்கு அவர் பயணம் செய்ய வேண்டும் - அவருக்கு வயதாகும்போது இந்த பணி அவளுக்கு கடினமாகி வருகிறது. இடைத்தரகர்கள் தனது தொழிலாளர்களைச் சுரண்டி தனது லாபத்தின் பெரும்பகுதியைப் பாக்கெட்டில் அடைத்துவிடுவார்கள் என்று அஞ்சுவதால், அவர் ஆன்லைனில் தனது வணிகத்தை விரிவுபடுத்துவதை எதிர்க்கிறார்.

கைவினைப் பொருட்களை விற்கும் அமேசான் மற்றும் எட்ஸி போன்ற ஆன்லைன் தளங்கள், பெண்களுக்கு நன்மைகளை வழங்குகின்றன, ஆனால் அவர்களின் கொள்கைகள் எப்போதும் வெளிப்படையாக இருக்காது என்று திவான் கூறினார். "ஈ-காமர்ஸ் சில பெண்களுக்கு வருமானத்தை ஈட்டுவதற்கான நெகிழ்வுத்தன்மையை வழங்குகிறது, அதே நேரத்தில் அவர்களின் வீட்டுப் பொறுப்புகளையும் கவனிக்கிறது. இது அவர்கள் பரந்த சந்தையை அடையவும் முடியும். ஆனால், பல போட்டியாளர்கள் இருக்கும்போது இந்தப் பெண்கள் தங்கள் குறிப்பிட்ட கடை அல்லது தயாரிப்புகளுக்கு எப்படி போக்குவரத்தை மேற்கொள்வார்கள்? மற்றும் சுரண்டல் இல்லாமல்?" என்று அவர் கேள்வி எழுப்பினாள்.

நிகோரின் கூற்றுப்படி, பெண்களின் வணிகங்கள் உணவு மற்றும் ஆடைகள் போன்ற குறைந்த-தொழில்நுட்பத் துறைகளில் மட்டுமே உள்ளன, மேலும் அவர்கள் சுயஉதவி குழுக்கள் அல்லது தேசிய ஊரக வாழ்வாதார இயக்கம் (NRLM) மூலம் நிதியுதவி பெறுவதற்கான வாய்ப்புகள் அதிகம்.

டிஜிட்டல் கல்வியறிவுடன் ஃபோன்கள் அல்லது மடிக்கணினிகள் தேவைப்படும் கலப்பின வேலை, பெண்களுக்கு, போக்கினை மாற்றும் சக்தியாக இருந்திருக்கும். "சமூக விதிமுறைகளின் பார்வையில், கலப்பின வேலை பெண்களுக்கு மிகவும் பொருத்தமானது. நீங்கள் அவர்களை வீட்டை விட்டு வெளியே செல்ல அனுமதிக்க முடியாவிட்டால், அவர்கள் இன்னும் ஒரு வேலையைக் கண்டுபிடித்து ஏதாவது ஒரு பகுதியாக இருக்க முடியும். இருப்பினும், இதுபோன்ற சூழ்நிலையில், அவர்களின் டிஜிட்டல் திறன்கள் மேம்பட்டதாக இருந்தால், அவர்களால் அந்த வேலைகளை எடுக்க முடியாது" என்று நிகோர் கூறினார்.

பணம் செலுத்துதல், சரக்கு மேலாண்மை மற்றும் சந்தைப்படுத்துதல் ஆகியன டிஜிட்டல் முறைக்கு மாறுவதால், புதிய வேலைகளும் உருவாக்கப்பட்டன. இருப்பினும், பெண்கள் இந்த வேலைகளை எடுப்பதில் தாமதமாக உள்ளனர். "பவர்பாயிண்ட் விளக்கக்காட்சிகளை உருவாக்க முடியாத டெல்லியில் உள்ள பல்கலைக்கழகங்களைச் சேர்ந்த மாணவர்களை நாங்கள் சந்தித்துள்ளோம், அப்படியென்றால் கிராமப்புறங்களில் நிலைமையை சற்று கற்பனை செய்ய பாருங்கள்" என்று நிகோர் கூறினார்.

வேலையின் எதிர்காலம்

வளர்ந்த நாடுகளில், குறைந்த திறன் கொண்ட எழுத்தர், சேவை மற்றும் விற்பனை வேலைகளில் உள்ள பெண் தொழிலாளர்கள், ஆட்டோமேஷன் என்ற ஏற்பாட்டின் மூலம் மாற்றப்படும் அபாயத்தில் உள்ளனர் என்று, சர்வதேச நாணய நிதியத்தின் 2018 பாலினம், தொழில்நுட்பம் மற்றும் பணியின் எதிர்கால அறிக்கை தெரிவிக்கிறது.

மேலும், IWWAGE இன் மித்ராவின் கூற்றுப்படி, ஆட்டோமேஷனின் பயன்பாடு அதிகரிப்பது ஒரு புதிய வகை வேலைகளை உருவாக்கும். இந்த புதிய வேலைகள் திறன் மிகுந்ததாக இருக்கும். இந்த வேலைகளைப் பெறுவதற்கு பெண்களை இலக்காகக் கொண்ட சரியான திறன் மேம்பாட்டுத் திட்டங்கள் இருக்க வேண்டும் என்று மித்ரா மேலும் கூறினார்.

"எல்லா பெண்களும் இல்லையென்றால், குறைந்தபட்சம் 30 வயதிற்குட்பட்டவர்களாவது டிஜிட்டல் பூர்வீகமாக மாற வேண்டும். அவர்கள் எதிர்கொள்ளும் கடுமையான வறுமையின் காரணமாக அவர்கள் சொந்தமாக புதிய திறன்களைப் பெறுவது கடினம்" என்று நிகோர் கூறினார்.

இந்தியாவில் பெண்கள், 299 நிமிடங்கள் அல்லது ஒரு நாளைக்கு கிட்டத்தட்ட ஐந்து மணிநேரம் ஊதியம் இல்லாத வீட்டு வேலைகளில் செலவிடுகிறார்கள் -இது, 97 நிமிடங்களில் மூன்று மடங்கு அதிகமாக அல்லது ஆண்களால் ஒன்றரை மணிநேரத்திற்கு மேல் - என்று 2019 ஆம் ஆண்டின் டைம்- யூஸ் கணக்கெடுப்பைக் கண்டறிந்துள்ளது. இதனால் பெண்களுக்கு சொந்தமாக கற்பதற்கும், வீட்டிற்கு வெளியே கூலி வேலை செய்வதற்கும் சிறிது நேரமே இல்லை.

டிஜிட்டல் கல்வியறிவு, வறுமை மற்றும் பசியை ஒழிப்பது போல் கொள்கை வகுப்பாளர்களின் முன்னுரிமைகளில் ஒன்றாக மாற வேண்டும் என்று நிகோர் வலியுறுத்தினார்.

ஆனால் டிஜிட்டல் கல்வியறிவுக்கு, அடிப்படை கல்வியறிவும் இருக்க வேண்டும். பெண்களை விட, ஆண்களின் கல்வியறிவு விகிதம் அதிகமாக உள்ளது: 2011 ஆம் ஆண்டில், மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி, 65% பெண்களுடன் ஒப்பிடுகையில், 82% இந்திய ஆண்கள் கல்வியறிவு பெற்றுள்ளனர்.

"அனைவருக்கும் இணையத்தைப் பயன்படுத்துவதற்கு அடிப்படைக் கல்வியும் டிஜிட்டல் கல்வியறிவும் தேவை. உதாரணமாக, படிக்கத் தெரியாத ஒரு பெண்ணுக்கு பேஸ்புக் கூட பயன்படுத்துவது கடினம். தொழில்நுட்பம் மற்றும் டிஜிட்டல் கல்வியறிவுக்கான பெண்களின் அணுகல் ஆண்களை விட மிகவும் கட்டுப்படுத்தப்பட்டுள்ளது" என்று திவான் கூறினார்.

இந்தியாவில் குறைந்த அளவிலான டிஜிட்டல் கல்வியறிவை நிவர்த்தி செய்ய, அரசாங்கம் 2015 இல் பிரதம மந்திரி டிஜிட்டல் சக்ஷர்தா அபியான் (PM-DISHA) மற்றும் 2017 இல் பிரதம மந்திரி கிராமீன் டிஜிட்டல் சக்ஷர்தா அபியான் (PMGDISHA) ஆகியவற்றை அறிமுகப்படுத்தியது. இந்தத் திட்டங்கள், நாட்டில் உள்ள ஒவ்வொரு குடும்பத்திலும் ஒரு உறுப்பினருக்கு அடிப்படை டிஜிட்டல் கல்வியறிவை வழங்குவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளன.

40 மில்லியனுக்கும் அதிகமான விண்ணப்பதாரர்கள், PM-GDISHA ஆல் சான்றிதழ் பெற்றுள்ளனர் மற்றும் 11 மில்லியன் நபர்கள் தேசிய டிஜிட்டல் எழுத்தறிவு இயக்கத்தின் கீழ் பயிற்சி பெற்றுள்ளனர். ஆனால் இந்த திட்டங்கள் பெண்களை மட்டுமே குறிவைக்கப்படவில்லை, மேலும் 2021 இல் மொபைல் இணையத்தைப் பயன்படுத்தும் ஆண் மற்றும் பெண் பயனர்களுக்கு இடையிலான இடைவெளி, 41% ஆக இருந்தது.

பெண்களிடையே டிஜிட்டல் கல்வியறிவை மேம்படுத்துவதற்கான தனியார் முயற்சிகள் IWWAGE இன் ஹக்தர்ஷக் திட்டம், பான் கார்டுக்கு விண்ணப்பிப்பது, தேசிய கிராமப்புற வாழ்வாதார இயக்கௌம் (NRLM), பிரதம மந்திரி ராஷ்ட்ரிய ஸ்வஸ்தா பீமா யோஜனா மற்றும் பிரதன் மந்திரி சுரக்ஷா பீமா யோஜனா போன்ற அரசு திட்டங்களில் சேர்வது மற்றும் உணவு மானியங்களைப் பெறுவது போன்ற பணிகளுக்கு உதவுவதற்காக 24 மாநிலங்களில் உள்ள 25,576 பெண்களுக்கு மொபைல் போனில் இணையத்தைப் பயன்படுத்துவது குறித்து, தேசிய உணவுப் பாதுகாப்புச் சட்டத்தின் (NFSA) கீழ் பயிற்சி அளித்துள்ளது. இந்த அணுகலின் மொத்த நிதி மதிப்பு சுமார் ரூ. 4000 கோடி என IWWAGE மதிப்பிடுகிறது.

பூஜா தனது தொழிலை நடத்த வாட்ஸ்அப் எவ்வாறு உதவுகிறது

ஜார்க்கண்டில் உள்ள ராஞ்சிக்கு அருகில் உள்ள கூட்டியைச் ( Khooti) சேர்ந்த பூஜா தேவி, முதன்மையான கதைக்கு எதிராக செல்கிறார். 26 வயதான அவர், அவரது கணவர் மகேஷ் குமார் மஹ்தோவைப் போலவே, அவரது கூடாரக் கடை வணிகத்தின் செயல்பாட்டில் ஈடுபட்டுள்ளார்.

கூடாரக்கடை, 2017 முதல் வாடகைக்கு கிடைக்கும் கூடாரங்கள் மற்றும் ஆர்கெஸ்ட்ரா கருவிகளை சேமித்து வருகிறது. ஆரம்பத்தில், பூஜா தனது வாடிக்கையாளர்களின் வீடுகளுக்கு தனது கூடாரக் கடை அவர்களின் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்வதை உறுதி செய்ய தனிப்பட்ட முறையில் அறிவார். ஒவ்வொரு முறையும் அவர் ஆர்டரைப் பெறும்போது, ​​​​என்ன பொருள் தேவை, எங்கு டெலிவரி செய்யப்பட வேண்டும் என்பதைத் தெரிவிக்க, அவர் நான்கு ஊழியர்களை அழைப்பார்.

ஆனால், 2019 ஆம் ஆண்டில், பெண்களின் டிஜிட்டல் திறனை அதிகரிப்பதற்காக USAID ஆல் நிதியளிக்கப்பட்ட திட்டமான டி.இ.எஃப் ( DEF) இன் டிஜிட்டல் சர்தக் திட்டத்தில் அடிப்படை டிஜிட்டல் கல்வியறிவு படிப்பில் சேர்ந்தார்.

அன்றிலிருந்து, வாட்ஸ்அப், ஃபேஸ்புக் மற்றும் டெலிகிராம் மூலம் பூஜாவின் வாடிக்கையாளர் அவுட்ரீச் நிகழ்ச்சி நடத்தப்பட்டு வருகிறது. அவர் ஒரு ஆர்டரைப் பெறும்போது, ​​வாட்ஸ்அப் குழு சாட், அவரது ஊழியர்களுக்குத் தெரியப்படுத்துகிறது, மேலும் அவர்கள் கிடங்குகளில் இருந்து வாடிக்கையாளருக்கு பொருட்களை வழங்குகிறார்கள், மேலும் அவர் மேலும் வணிகத்தைத் தேடலாம்.

சிறுமிகளை அவரது பயிற்சி திட்டத்தில் சேர அனுமதிப்பதில் கிராம மக்களிடையே ஆரம்பத்தில் சில தயக்கம் இருந்தது என்று பூஜாவுக்கும் மற்றும் பலருக்கு பயிற்சி அளித்த, கூட்டியின் டி.இ.எஃப் மாவட்ட ஒருங்கிணைப்பாளர் சரிதா தேவி கூறினார்.

"கோவிட்-19 ஊரடங்கின் போது, ​​பெற்றோர்கள் தங்கள் மகள்களுக்கு படிப்பைத் தொடர தொலைபேசிகளைக் கொடுக்க வேண்டியிருந்தது, எனவே அவர்கள் அதை [மற்ற விஷயங்களுக்கு] பயன்படுத்துவார்கள்," என்று அவர், இந்தியா ஸ்பெண்டிடம் இந்தியில் பேசினார். புதிதாக டிஜிட்டல் கல்வியறிவு பெற்ற இந்த பெண்கள் இணைய அணுகல் மூலம் பயனடையக்கூடிய மற்றவர்களுக்கு பயிற்சி அளிப்பார்கள் என்பதே நம்பிக்கை என்று அவர் மேலும் கூறினார்.

பூஜாவுக்கு டிஜிட்டல் கல்வியறிவு, டிஜிட்டல் காலத்திற்கு முந்தைய காலத்தில் ஆண்டுக்கு ரூ.1-2 லட்சத்தில் இருந்து ரூ.4 லட்சமாக உயர்ந்த வருமானமாக மாற்றப்பட்டுள்ளது. தன் சேமிப்பை வைத்து சமீபத்தில் ஒரு கார் வாங்கினார்.

ராஞ்சி வரை வணிகம் விரிவடைந்துள்ளது, நெட்வொர்க் சீர்குலைந்ததைத் தொடர்ந்து பூஜாவுக்கு பிறகு அழைப்பில் சேர்ந்த சரிதாவும் வெளியேறினார். இடையூறு என்பது அவர்கள் அடிக்கடி சந்திக்கும் ஒரு பிரச்சனை. பூஜை இன்னும் பணம் செலுத்தும் ஆப்ஸை முயற்சிக்கவில்லை, ஆனால் சரிதா தான் செய்த முன்னேற்றத்தில் மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறார்.

"அவர் கூச்சப்படுபவர், எப்பொழுதும் பேசமாட்டார், ஆனால் இப்போது அவர் அதிக நம்பிக்கையுடன் இருக்கிறார்" என்று சரிதா கூறினார்.

*வேண்டுகோளின் பேரில் பெயர் மாற்றப்பட்டுள்ளது.

உங்களின் கருத்துகளை வரவேற்கிறோம். கருத்துகளை respond@indiaspend.org என்ற முகவரிக்கு அனுப்பலாம். மொழி, இலக்கணம் கருதி அவற்றை திருத்தும் உரிமை எங்களுக்கு உண்டு.