‘இயந்திரமயமாக்கல், நவீன கழிவுநீர் அமைப்புகள் இன்றி தூய்மை இந்தியா திட்டம் என்பதெல்லாம் ஒரு மாயை’

புதுடெல்லி: அது, புதுடெல்லியின் கிழக்கு படேல் நகரில் ஒரு அடுக்குமாடி அலுவலகத்திற்கு வெளியே, ஆவணங்கள் மற்றும் கோப்புகளுடன் இரைச்சலுக்கு மத்தியில், மேசைக்கு பின்னால் பி.ஆர்.அம்பேத்கரின் உருவப்படத்தின் கீழ், சஃபாய் கர்மாச்சாரி அந்தோலன் அமைப்பின் (துப்புரவுத் தொழிலாளர்கள் இயக்கம் அல்லது எஸ்.கே.ஏ.) தனது 20 வலுவான அணி உறுப்பினர்களுக்கு அறிவுறுத்தல்களை வழங்கிக் கொண்டிருந்தார். தொடர் தொலைபேசி அழைப்புகள் மற்றும் அவரது உதவியை நாடும் மக்களை சந்திக்கும் பரபரப்பில், தமது மேசை விளிம்பில் கண்ணாடி கோப்பையில் இருந்த தேநீர் அருந்துவதற்கு கூட அவருக்கு நேரமில்லை.

கழிவுகளை கையால் அள்ளும் துப்புரவுத் தொழிலாளியின் -- சுமார் 180,000 இந்தியர்களை விவரிக்கப் பயன்படுத்தப்படும் இந்த சொல் (சமூக பொருளாதார மற்றும் சாதி கணக்கெடுப்பு 2011 தரவுகள் படி), கிட்டத்தட்ட அனைத்து தலித் மக்களும், உலர் கழிப்பறை கழிவுகளை கைகளால் தான் அள்ளுகிறார்கள் -- மகனான வில்சன் மற்றும் அவரது எஸ்.கே.ஏ அமைப்பு, 26 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு சட்டத்தால் தடைசெய்யப்பட்ட ஆனால் இன்னமும் நடைமுறையில் தொடர்வதை எதிர்த்து போராடுகிறார்கள்.

கழிவுநீர் சுத்திகரிப்பு மற்றும் நவீன கழிவுநீர் அமைப்புகளை இயந்திரமயமாக்கல் மற்றும் உள்ளூர்மயமாக்கப்பட்ட தீர்வுகள் இல்லாமல், தூய்மை இந்தியா (ஸ்வச் பாரத்) திட்டம் “ஒரு மாயை” என்று, இந்தியா ஸ்பெண்டிற்கு அளித்த நேர்காணலில் வில்சன் தெரிவித்தார். சாக்கடை சுத்தம் செய்பவர்கள் ஒருபோதும் கணக்கிடப்படவில்லை: அவர்களில் 817 பேர், 2019 வரையிலான 26 ஆண்டுகளில் இறந்துள்ளனர்.

அக்டோபர் 2, 2019 அன்று, பிரதமர் நரேந்திர மோடி, "கிராமப்புற இந்தியாவும் அதன் கிராமங்களும் தங்களை 'திறந்தவெளி மலம் கழித்தல் இல்லாதவை' (ODF) என்று அறிவித்துள்ளன” என்பதை கூறினார். தூய்மை இந்தியா திட்டம் ( ஸ்வச் பாரத் மிஷன் அல்லது எஸ்.பி.எம்) தொடங்கப்பட்ட ஐந்து ஆண்டுகளுக்கு பிறகு இந்த அறிவிப்பு வருகிறது. 11 கோடி கழிப்பறைகள் கட்டப்பட்டிருந்தாலும், இந்தியாவில் திறந்த வெளி மலம் கழித்தல் இல்லை என்ற கூற்று உண்மை அல்ல என்று, பிரதமரின் அறிவிப்பு வெளியான அதே நாளில் பேக்ட்செக்கர்.இன் (FactChecker.in) கட்டுரை வெளியிட்டது.

வில்சனின் தந்தையும், மூத்த சகோதரரும், பெங்களூருவில் இருந்து சில மணி நேரங்களில் செல்லக்கூடிய கர்நாடகாவின் கோலார் தங்க வயல் பகுதியில் கையால் கழிவுகள் அள்ளும் பணியில் ஈடுபட்டு வருகின்றனர். தூய்மை இந்தியா திட்டம், புதிய கழிப்பறைகளை கட்டுவது மட்டுமின்றி, கையால் கழிவுகளை அகற்றுவோருக்கு - அவர்களில் 160,000 பெண்கள் - மறுவாழ்வு அளிப்பதன் மூலம் தொடங்கப்பட வேண்டும் என்றார்.

கடந்த 2016இல், "இந்தியாவில் கையால் கழிவுகளை அகற்றும் இழிவான அடிமைத்தனத்தை ஒழிக்க, அடிமட்ட அளவில் இயக்கம் வழிநடத்தியதற்காக, அவருக்கு ரமோன் மாக்சேசே

வழங்கப்பட்டது. “மனித கவுரவத்தை மீட்டெடுப்பது தலித்துகளின் இயல்பான பிறப்புரிமை” என்றார்.

கழிவுகளை கையாள் அள்ளுபவர்களுக்கு ஏன் இழப்பீடு மற்றும் மறுவாழ்வு அளிக்கப்பட வேண்டும், தூய்மை இந்தியா திட்டம் வெளியே எப்படி கழிப்பறைகளை கட்டி இருக்க வேண்டும், தொழில்நுட்பம் எவ்வாறு கையால் கழிவு அகற்றுவதை முடிவுக்குக் கொண்டுவர வேண்டும் என்பதை, நேர்காணலில் வில்சன் விளக்கி இருக்கிறார். திருத்தப்பட்ட பகுதிகள்:

தூய்மை இந்தியா திட்டம் மூலம் மேம்பட்ட கழிப்பறை அணுகலுக்கு வித்திட்டதற்காக, கேட்ஸ் அறக்கட்டளையின் கோல்கீப்பர்ஸ் குளோபல் கோல்ஸ் விருதை பிரதமர் நரேந்திர மோடிக்கு வழங்கப்பட்ட நிலையில், அக்டோபர் 2014 இல் தொடங்கப்பட்டதில் இருந்து இத்திட்டம் எந்த அளவிற்கு நிர்வகிக்கப்பட்டுள்ளது என்று நீங்கள் நினைக்கிறீர்கள்? திட்டத்தை எவ்வாறு மதிப்பிடுவது?

அறக்கட்டளையால் பிரதமருக்கு வழங்கப்பட்ட விருது குறித்து எனக்கு எந்த கருத்தும் இல்லை. ஆனால் திறந்த வெளியில் மலம் கழிப்பது ஒரு குற்றமாக கருதப்படும் என்ற ஒரு புதிய சித்தாந்தம் ஊக்குவிக்கப்படுகிறது. பல்வேறு காரணங்களுக்காக திறந்த வெளியில் மலம் கழிப்பது நல்லதல்ல என்பதை நான் ஒப்புக்கொள்கிறேன், உலகளளாவிய பார்வையும் இதுதான். ஆனால் 2011 மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி இந்தியாவில் 18 லட்சம் பேர் வீடு இல்லாதவர்கள் என்றும், இன்னும் பசி இறப்புகள் இருப்பதாகவும் நீங்கள் கருதினால் [2018 உலகளாவிய பசி குறியீட்டில் இந்தியா 103வது இடத்தில் உள்ளது], அத்தகைய நாடு சாதிக்க வேண்டும் என்பதற்காக மட்டும் அத்தகைய அறிவிப்பை வெளியிட முடியாது; நிலையான மேம்பாட்டு இலக்குகள் அல்லது வேறு ஏதேனும் ஒரு நிறுவனத்தின் [இலக்குகளை பூர்த்தி செய்தல்] இருக்க வேண்டும். நீங்கள் திறவெளி மலம் கழித்தல்-ஓ.டி.எப்.(ODF) இல்லை என்று அறிவிக்க விரும்புகிறீர்கள், அதே நேரத்தில் குடிமக்கள் கொல்லப்படுகிறார்கள். இதை ஏற்க முடியாது.

இதை [மத்திய பிரதேசத்தில் இரண்டு தலித் குழந்தைகள் இறந்ததை] நாம் கண்டிக்க வேண்டும். நம்முடையது ஒரு ஜனநாயக நாடு, எந்தவொரு திட்டத்தையும் செயல்படுத்த சில விதிமுறைகளையும் நடைமுறைகளையும் பின்பற்ற வேண்டும்.

குடிநீர் மற்றும் சுகாதாரத்துறை செயலாளர் பரமேஸ்வரன் ஐயர், 2018 ஆம் ஆண்டு நேர்காணலில் எங்களிடம் கூறினார்: “மத்திய அரசு மனிதக்கழிவுகளுடன் ஒரு மனிதனின் நேரடி ஈடுபாட்டை முற்றிலுமாக அகற்றும் தொழில்நுட்பத்தை ஊக்குவிக்கிறது. இரட்டை குழி தொழில்நுட்பத்தால் [தூய்மை இந்தியா திட்டம் ஊக்குவிக்கிறது] உருவாக்கப்பட்ட கழிப்பறையானது, உரம் 100% பாதுகாப்பானது மற்றும் கழிப்பறை குழியை யாரும் எவரும் அகற்றலாம்”. இதை நீங்கள் ஒப்புக்கொள்கிறீர்களா? கையால் கழிவை அகற்றுவதிய முடிவுக்கு கொண்டு வருவதை திட்டம் செயல்படுகிறதா?

நாட்டில் இருப்பதில் சுமார் 85% இரட்டை குழி அல்ல என்பதையும் அவர் அறிவார் [தூய்மை இந்தியா திட்டத்தில் பரிந்துரைக்கப்பட்ட இரட்டை குழி கழிவறை வகை]. இது ஒரு இரட்டை குழியாக இருந்தாலும், இந்திய காலநிலை நிலைமைகளில், அது சரியாக வேலை செய்யப்போவதில்லை.மேலும் பரமேஸ்வரன் ஐயர், ஒரு [இரட்டை குழிக்குள்] கழிப்பறையில் நுழைந்து கழிவை அகற்றிய விஷயம் [மகாராஷ்டிராவின் டவுண்டில், மே 17, 2018 அன்று] 100% நாடகம் என்பது, அவருக்கும் அது தெரியும். அவர் செப்டிக் டேங்க் அல்லது கழிவுநீரில் இறங்க விரும்பினால், டெல்லியில் எங்காவது ஒன்றில் இறங்கச் சொல்லுங்கள். நிலைமைகள் மிகவும் மோசமாக உள்ளன, மனிதர்கள் போய் திரும்பி வர முடியாது.

நீங்கள் ஒரு ஆய்வகத்தை உருவாக்க முடியாது, அது மொத்த நாட்டிற்கும் ஒரு மாதிரி என்பதைக் காட்ட முடியாது. நம்மை போன்ற ஒரு பெரிய நாட்டில் [குழிகளை] உடல் ரீதியாக சுத்தம் செய்யும் போது ஆய்வகங்கள் மற்றும் ஆர்ப்பாட்டங்கள் வேறுபட்டவை.

எனவே, நீங்கள் [அரசு ] ஒரு திட்டத்தை முடிக்க ஒப்புக்கொண்டதாலும், திட்டங்களைச் செயல்படுத்தும் முறையை மாற்ற முடியாது என்பதை எட்ட, மக்கள் திறந்த வெளியில் மலம் கழிப்பதைத் தடுக்க விசில்களைப் பயன்படுத்துகிறீர்கள், அல்லது மக்களை மதுக்கடைகளுக்கு பின்னால் வைப்பதாக அச்சுறுத்துகிறார்கள். இப்போது நாம் [சமூகம்] மக்களைக் கொல்லும் ஒரு கட்டத்தை எட்டியுள்ளோம். இதை ஏற்க முடியாது. எந்தவொரு ஜனநாயக சமூகத்திலும் இது சிக்கலானது. மக்கள் வெளியில் மலம் கழித்தால், அதற்கான ஒரு தேவை இருப்பதாகத் தெரிகிறது. அதைத் தடுக்க நாம் துப்புரவு வசதிகளை வழங்க வேண்டும். இதற்கு சிறிது நேரம் ஆகலாம், ஆனால் நீங்கள் அதை அவசரமாக செய்ய முடியாது.

தூய்மை இந்தியா திட்ட கழிப்பறைகளை நிர்மாணிப்பதைப் பார்த்தாலும், அதில் உள்ள சவால்களில் ஒன்று குழிகளை சுத்தம் செய்வதாகும். கழிவறைகளை சுத்தம் செய்வதற்கான அந்த பணிச்சுமையை தலித் சமூகங்கள் மீதே தொடர்ந்து செலுத்தப்படுகிறதா?

அதைச் சொல்லத் தேவையில்லை. இந்தியாவில், சாதி அமைப்பு இருக்கும் இடத்தில், சாதி சுகாதாரத்துடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. செப்டிக் டேங்க் அல்லது கழிவுநீரை சுத்தம் செய்யும் சமூகம் அனைவருக்கும் தெரியும். குழிகளை காலியாக்குவதற்கான இயந்திரமயமாக்கல் இல்லாமல், அரசு இவ்வளவு வேகத்தில் புதிய கழிப்பறைகளை நிர்மாணிப்பதில் முன்னேறி வருகிறது. இது ஒரு சுமை மட்டுமல்ல, அடுத்த இரண்டு அல்லது மூன்று ஆண்டுகளில் அதிக இறப்புகளுக்கு வழிவகுக்கும். தலித்துகளை கொல்ல நாம் பணத்தை முதலீடு செய்துள்ளோம் என்று தெரிகிறது. இந்த பிரச்சினையை அரசு கவனிக்க வேண்டும்.

கையால் கழிவு அகற்றும் போது ஏற்பட்ட சமீபத்திய இறப்புகள் குறித்து உச்சநீதிமன்றம் செப்டம்பர் 18, 2019 அன்று தீவிர கருத்தை வெளியிட்டது; “எந்த நாடும் இறப்பதற்காக மக்களை எரிவாயு அறைகளுக்கு அனுப்பப்படுவதில்லை” என்று குறிப்பிட்டது. இந்தியாவில் 54,130 கையால் கழிவு அகற்றுவோர் இருப்பதாக, அரசு அடையாளம் கண்டுள்ளது. உங்கள் கருத்து என்ன?

உலர் கழிவறை துப்புரவாளர்களை அரசு அடையாளம் கண்டுள்ளது. செப்டிக் டேங்க் மற்றும் கழிவுநீர் துப்புரவாளர்கள் நாட்டில் ஒருபோதும் கணக்கிடப்படவில்லை. அது இன்னும் செய்யப்படவில்லை.

உச்சநீதிமன்றம் இப்போது கூறியதை தான், நாங்கள் நீண்ட காலமாக கூறி வருகிறோம். நீதிமன்றம் 2013 சட்டம் [கையால் கழிவு அள்ளும் வேலைவாய்ப்பு தடை மற்றும் அவர்களின் மறுவாழ்வு சட்டம், 2013] முதல், அரசாங்கம் எதுவும் செய்யவில்லை, பின்னர் ஒரு காலக்கெடுவை வைக்க [தொடர்ந்தது] என்று கூறலாம்.நாளை முதல் எந்த மனிதரையும் ஒரு கழிவுநீர் பாதை அல்லது செப்டிக் தொட்டியில் நுழைய அனுமதிக்க முடியாது என்பது, அரசிடம் அது கேட்டிருக்கலாம். நீதிமன்றம் அத்தகைய காலக்கெடுவை வைத்தால், அரசு அதை நோக்கி விரைந்து செயலாற்றும். அதற்கு பதிலாக நீதிமன்றம், கடத்தும் வகையில் கருத்தை வழங்கியுள்ளது.

எங்களுக்கு உச்சநீதிமன்றத்தின் அனுதாபம் தேவையில்லை, ஆனால் குடிமக்களின் வாழ்க்கை, கண்ணியம் மற்றும் சுய மரியாதை ஆகியவற்றைப் பாதுகாக்க, எங்களுக்கு ஒரு கடினமான முடிவு தேவை.

கையால் கழிவு அகற்றும் சட்டம் 2013 மற்றும் 2018 தேசிய கணக்கெடுப்பில் அடையாளம் காணப்பட்ட கையால் கழிவு அகற்றுவோர் எண்ணிக்கையை விட இரண்டு மடங்கு அதிகரிப்பு உள்ளது. ஆவணங்களில் ஏன் இத்தகைய ஏற்றத்தாழ்வு இருக்கிறது? எதிர்கொள்ளும் சவால்கள் என்ன?

நாங்கள் 100 மாவட்டங்களில் கையால் கழிவு அகற்றும் முறை தொடர்கிறது என்று கூறி, 2017 ஆம் ஆண்டில் நாங்கள் நிதி ஆயோக்கை அணுகினோம். நாடு முழுவது நாங்கள் கணக்கெடுப்பு செய்ய வேண்டும் என்று, அது பரிந்துரைத்தது. ஆனால் சமூக நீதி மற்றும் அதிகாரமளித்தல் துறை அமைச்சகம், அவர்களே சுயமாக கணக்கெடுப்பு நடத்த விரும்புகிறார்கள், நிதி ஆயோக் மூலம் அல்ல. [தொழிலாளர்களை] அடையாளம் காண அமைச்சகத்தின் தேசிய சஃபாய் கரம்சாரிஸ் நிதி மற்றும் மேம்பாட்டுக் கழகத்துடன் (என்.எஸ்.கே.எஃப்.டி.சி) நாங்கள் பணியாற்றினோம். நாங்கள் தரவை வழங்கினோம், பகிரப்பட்ட தரவுக்கு அவர்கள் ஒப்புக்கொண்டனர். ஆனால் பல மாநிலங்களில் [தரவு] முரண்படுகின்றன.

இந்த [கணக்கெடுப்பு] முழு நாட்டிற்கும் அல்ல, தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மாவட்டங்களுக்கு மட்டுமானது. இறுதி மாவட்டத்திற்கு வருவதற்கு மீதமுள்ள மாவட்டங்களையும் கணக்கிட வேண்டும். இந்தியாவில் 160,000 பெண்கள், மனித கழிவுகளை அகற்றும் பணியில் ஈடுபடுகிறார்கள் என்று நாங்கள் கூறுகிறோம். நீங்கள் அங்கிருந்து தான் தூய்மை இந்தியா திட்டத்தை தொடங்கி இருக்க வேண்டும்; அதற்கு பதிலாக புதிய கழிப்பறைகளை உருவாக்குவதில் மட்டுமே கவனம் செலுத்தப்படுகிறது. தூய்மை இந்தியா திட்டத்தின் முதல் முன்னுரிமை, பல ஆண்டுகளாக தங்கள் சுதந்திரத்திற்காக காத்திருக்கும் உலர் கழிப்பறை தூய்மை செய்யும் தொழிளார்களுக்கு தரப்பட வேண்டும்.அது நடக்கவில்லை.

ஆவணங்கள் அரசால் செய்யப்பட வேண்டும், மேலும், கையால் கழிவு எடுப்பதாக ஒரு மாவட்ட மாஜிஸ்திரேட்சந்தேகிக்க, ஒரு காரணம் இருக்க வேண்டும். அத்தகைய கழிப்பறைகள் குறித்த தரவை நாங்கள் வழங்கும்போது [கணக்கெடுப்புக்கான] காரணம் வழங்கப்படுகிறது. பின்னர் மாஜிஸ்திரேட் ஒரு மாவட்ட கணக்கெடுப்பை மேற்கொண்டு அடையாளம் காணப்பட்ட எண்களை அறிவிக்க வேண்டும். பெயர்கள் காணவில்லை என்றால், ஒரு சுய அறிவிப்பை ஏற்றுக்கொள்ளலாம். ஆனால் இந்த செயல்முறை ஒருபோதும் முறையாக நடக்கவில்லை.

துப்புரவுத் தொழிலாளர்கள் 419 பேர் இறந்துள்ளனர், ஆனால், இரண்டு பேர் மட்டுமே கைது செய்யப்பட்டுள்ளனர் என்று தி வயர் தரவு தளம் தெரிவிக்கிறது. தகுந்த சட்ட விதிகளின் கீழ், நிர்வாகத்திற்காக அல்லது தொழிலாளர்களைப் பாதுகாப்பதில் முறையான வழிகாட்டுதல்களைப் பின்பற்றாமல் கட்டணம் வசூலிப்பதில் ஏன் சிக்கல் உள்ளது?

கைது செய்யப்படாத காரணத்திற்கு, அரசு பதிலளிக்க வேண்டும். பெரும்பாலான வழக்குகளில், அரசு பொறுப்பேற்கவில்லை. நேரடியாக தொழிலாளர்களை நாங்கள் வேலைக்கு அமர்த்தவில்லை என்று அவர்கள் கூறுகிறார்கள். ஒரு ஒப்பந்தக்காரர் அல்லது யாராலும் எந்த வகையிலும் மனித கழிவை அகற்றுதல், சுமத்தல், அள்ளுதல் போன்ற பணிக்கு [தொழிலாளர்களை வேலைக்கு அமர்த்துவது] தண்டனைக்குரிய குற்றமாகும் என்று சட்டம் கூறுகிறது.

எனவே இது தண்டனைக்குரியது என்றால், அரசு உடனடியாக வழக்கு பதிவு செய்திருக்க வேண்டும். நாங்கள் அழுத்தம் கொடுக்கும்போது, அவர்கள் ஒரு சில சம்பவங்களுக்கு வழக்குத் தாக்கல் செய்கிறார்கள். ஆனால் சில நாட்களுக்குப் பிறகு அவர்கள் விடுவிக்கிறார்கள். ஒரு எஃப்.ஐ.ஆர் தாக்கல் செய்யப்படலாம், ஆனால் குற்றப்பத்திரிகை எதுவும் தாக்கல் செய்யப்படவில்லை. இந்த பிரச்சினைகளுக்கு அரசு பதிலளிக்க வேண்டும். இதற்கு காரணம், அரசியல் விருப்பம் இல்லை.

ரயில்வேயில் 37,167 துப்புரவாளர்கள் இருப்பதாக சஃபாய் கர்மாச்சாரி அந்தோலன் தரவுகள் தெரிவிக்கின்றன. துப்புரவு வல்லுநர்கள் மற்றும் பல்வேறு ஆய்வுகள் - ரயில்வேயால் நியமிக்கப்பட்டவை உட்பட - இந்திய ரயில்களில் புதிய "பயோ(உயிரி) கழிப்பறைகள்" பயனற்றவை என்றும், வெளியேற்றப்படும் கழிவுநீர், மூல கழிவுநீரை விட சிறந்தது அல்ல என்றும் கட்டுரையில் சுட்டிக்காட்டி உள்ளோம். கையால் கழிவு அள்ளும் தொழிலாளர்களுக்கு மிகப் பெரிய முதலாளியாக ரயில்வே இருப்பதைக் கருத்தில் கொண்டு உயிரி கழிப்பறைகளை நிறுவுவது வித்தியாசமா?

நாங்கள் பேசும் பிரச்சினைகள் குறித்து அரசிடம் தெளிவான புரிதல் இல்லை.அவர்கள் நீதிமன்றம் அல்லது காவல்துறை வழக்குகளைத் தவிர்க்க விரும்புகிறார்கள், அல்லது அவர்கள் இந்தச் சட்டத்தை செயல்படுத்துகிறார்கள் என்று கூறுகிறார்கள். ஆனால் அவர்கள் அதை அதன் உண்மையான உணர்வில் செய்ய விரும்பினால், மலக்கழிவுகளை மனிதர்கள் சுத்தம் செய்யக்கூடாது. இது தொடர்பாக, அரசு ஒருபடி கூட நகரவில்லை.

ரயில்வே உச்சநீதிமன்றத்தில் ஒரு தவறான பிரமாண வாக்குமூலத்தை தாக்கல் செய்தது, தங்களிடம் ஒருநபர் கூட [கையால் கழிவு அகற்றும்] வேலை செய்யவில்லை என்று கூறியது. இந்த வழக்கு டெல்லி உயர் நீதிமன்றத்தில் இன்னும் நிலுவையில் உள்ளது. 500 கழிப்பறைகளை [ஒரு வருடத்தில் ரயில் கோச்சில்] உயிரி கழிப்பறைகளாக மாற்றுவதாக அவர்கள் கூறுகிறார்கள்.ரயில்வேயில் உள்ள பெட்டிகளின் எண்ணிக்கையை கணக்கிட்டால் இதற்கு நீண்டகாலம் பிடிக்கும்.

ரயில்வே ஏற்கனவே ஆப்ரான்களில் (நடைமேடைகளில் குப்பை மற்றும் கழிப்பறை கழிவுகளை சுத்தம் செய்வதற்காக அமைக்கப்பட்டுள்ளது) பணத்தை வீணடித்தது, பின்னர் ஒரு கட்டுப்பாட்டு வெளியேற்ற முறையிலான கழிப்பறை (கழிப்பறை கழிவுகளை வெளியேற்றுவதை அகற்ற) செயல்படுத்த முயன்றது, அதுவும் தோல்வியடைந்துள்ளது. இதற்காக, கோடிக்கணக்கில் பணம் முதலீடு செய்யப்பட்டுள்ளது. இப்போது உயிர் கழிப்பறைகளும் [அறிக்கையின்படி] பயனற்றவை. இப்போதைக்கு, கையால் கழிவுகளை அகற்றும் முறைக்கு அவர்களிடம் தீர்வு இல்லை.

கேரளாவில் உள்ள ஒரு தனியார் நிறுவனம் கடந்த ஆண்டு மேன்ஹோல் சுத்தம் செய்யும் ரோபோவை உருவாக்கியது. டெல்லி அரசும் அந்த தொழில்நுட்பத்தை பயன்படுத்த திட்டமிட்டு இருந்தது. கையால் கழிவு அகற்றும் முறையை முடிவுக்கு கொண்டு வருவதில் இத்தகைய கண்டுபிடிப்புகள் மற்றும் இயந்திரமயமாக்கலின் பங்கை எவ்வாறு மதிப்பிடுவது?

இயந்திரமயமாக்குவது என்பது சாத்தியம், ஆனால் அதை இந்திய அரசிடம் இருந்து தொடங்க வேண்டும், பின்னர் அதை மாநில அரசுகளுக்கு எடுத்துச் செல்லலாம். ஆனால் அவர்கள் அதை செய்ய விரும்பவில்லை. இங்கே, ஒரு சில தனியார் நபர்கள் அல்லது மாணவர்கள் தொழில்நுட்பத்தை உருவாக்கி வருகின்றனர். நாம் அவர்களை வரவேற்று பாராட்ட வேண்டும். 1.3 பில்லியனுக்கும் அதிகமான மக்கள் உள்ள நாட்டில், ஒரு சிறிய குழு தீர்வைக் கண்டுபிடிக்கும் என்று நினைக்கிறீர்களா? [செப்டிக் டேங்க் மற்றும் சாக்கடை] சுத்தம் செய்வது பற்றி மூளை சிந்திப்பதற்கு, சாதி அமைப்பு மற்றும் மனநிலை ஒருபோதும் அனுமதிக்காது, ஏனெனில் இது ஒரு தலித் அல்லது பட்டியலின சாதியின் பணி என்று நாம் நினைக்கிறோம்.

2018-19 ஆம் ஆண்டில், 18,045 கையால் கழிவு அகற்றுவோர், சுய வேலைவாய்ப்பு திட்டத்தின் கீழ் தலா ரூ.40,000 ரொக்க உதவியைப் பெற்றனர். இந்த பரிமாற்றம் 2017-18 முதல் 2018-19 வரை ஒரு வருடத்தில் 13 மடங்கு அதிகரித்து 72 கோடியாக ஆனதாக, 2018 சமூக நீதி மற்றும் அதிகாரமளித்தல் அமைச்சக அறிக்கையில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது. கையால் கழிவு அகற்றுவோருக்கு மறுவாழ்வு செய்வதில் இத்தகைய பரிமாற்றங்கள் எவ்வளவு நன்மை பயக்கும்? கொள்கை மாற்றங்கள் தேவையா?

ஒரு முறை பண உதவி அளிப்பது என்பது மறுவாழ்வு அல்ல. அந்த வேலையை விட்டுவிட்டு, வேறொரு தொழிலைத் தேடும், கையால் கழிவு அள்ளும் தொழிலாளர்களுக்கான ஆதரவு இது. மறுவாழ்வு [கடன்] ரூ.1 லட்சம் முதல் ரூ.15 லட்சம் வரை இருக்க வேண்டும், இதையும் அரசு தர வேண்டும். இது தொடங்கப்படவில்லை, மறுவாழ்வுக்காக அரசு எதுவும் செய்யவில்லை என்று என்னால் கூற முடியும். 54,000 க்கும் அதிகமானவர்கள் அடையாளம் காணப்பட்டபோது, இது 18,000 க்கும் அதிகமானவர்களுக்கு [2018-19 இல்] வழங்கப்பட்டுள்ளது. ஒருமுறை பண உதவி என்பது நிவாரணம் மட்டுமே.

எனவே, மறுவாழ்வுக்கு என்ன செய்ய வேண்டும்?

ஒவ்வொரு நபருக்கும் ரூ.1 லட்சம் முதல் ரூ.15 லட்சம் வரை அரசு கொடுக்க வேண்டும். இது கடனாக இருக்கக்கூடாது, மாறாக சமூகத்திற்கு இழப்பீடாக இருக்க வேண்டும் என்று நாங்கள் கோருகிறோம்.அனைத்து சஃபாய் கர்மாச்சாரிகளும் அரசிடம் இருந்து இழப்பீடு பெற தகுதியுடையவர்கள். விரைவான இயந்திரமயமாக்கல் இருக்க வேண்டும், மற்றும் கழிவுநீர் அமைப்புகளின் நவீனமயமாக்கல் முக்கியமானது. கழிவுநீர் சுத்திகரிப்பு நிலையங்கள் ஒரு பரவலாக்கப்பட்ட முறையில் உருவாக்கப்பட வேண்டும் (உள்ளூர் சூழலின் அடிப்படையில் உள்ளூர்மயமாக்கப்பட்ட தீர்வுகளை உருவாக்குதல்) மற்றும் தனியார் மற்றும் பொது நிறுவனங்கள் கழிவுநீரை சுத்திகரிக்க ஒரு அமைப்பைக் கொண்டிருக்க வேண்டும். இதெல்லாம் இல்லாமல், வெறும் கழிப்பறைகளை நிர்மாணிப்பதால் தூய்மை இந்தியா வந்துவிடாது. நீங்கள் ஒரு மாயையை உருவாக்கி, அதை நம்பும்படி மக்களிடம் கேட்கிறீர்கள்.

(பல்லியத், இந்தியா ஸ்பெண்ட் பகுப்பாய்வாளர்).