சீரழிந்த 2.6 கோடி ஹெக்டேர் நிலத்தை மீட்கும் இந்தியாவின் உறுதிமொழி நில மோதல்களுக்கு வித்திடலாம்

புதுடெல்லி: நிலம் பாலைவனமாக்கலை எதிர்த்து அண்மையில் நடந்த உலகளாவிய கூட்டத்தில் பேசிய பிரதமர் நரேந்திர மோடி, 2030 ஆம் ஆண்டில், 2.6 கோடி ஹெக்டேர் சீரழிந்த நிலத்தை- இது சத்தீஸ்கர் மற்றும் தமிழ்நாட்டின் பரப்பளவுக்கு சமமானது - இந்தியா மீட்கும் என்று அறிவித்தார்.

சில தினங்களுக்கு முன், நிலத்தை மீட்டெடுக்கும் பணியில், அதன் மூலம் "பணம் சம்பாதிக்கவும்" பங்கேற்க தனியார் துறைக்கு அரசு அழைப்பு விடுத்திருந்தது. நாட்டின் 32 கோடி ஹெக்டேர் பரப்பளவில், சுமார் 30% அல்லது 9 கோடி ஹெக்டேர் தரிசு நிலமாகும்; மேலும் “உடனடியாக” பொருளாதார பயன்பாட்டிற்கு கொண்டு வரப்பட வேண்டும் என்று சுற்றுச்சூழல், வனம் மற்றும் காலநிலை மாற்ற அமைச்சகத்தின் (MOEFCC) சிறப்பு செயலாளர் அனில் குமார் ஜெயின் தெரிவித்துள்ளார்.

இந்தியாவின் நிலப்பரப்பில் கிட்டத்தட்ட 30% - ராஜஸ்தான், மத்தியப் பிரதேசம் மற்றும் மகாராஷ்டிரா ஆகிய மாநிலங்களை சேர்த்தால் கிடைக்கும் பரப்பளவு - காடு அழிப்பு, அதிகப்படியான சாகுபடி, மண் அரிப்பு மற்றும் நிலங்களின் ஈரப்பதம் குறைவு ஆகியவற்றால் சீரழிந்து உள்ளது. இந்த நில இழப்பால், ஒவ்வொரு ஆண்டும் இந்தியாவின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 2.5% குறைகிறது; அதன் பயிர் விளைச்சலை பாதிப்பதோடு மட்டுமின்றி, நாட்டில் காலநிலை மாற்ற நிகழ்வுகளையும் அதிகரிக்கச் செய்கிறது; இது செப்டம்பர் 2, 2019இல் இந்தியா ஸ்பெண்ட் கட்டுரை குறிப்பிட்டது போல், இன்னும் பெரிய சீரழிவை ஏற்படுத்தும்.

இருப்பினும், இந்த இரண்டு அறிக்கைகளுமே, இந்தியாவில் நில மறுசீரமைப்பில் தனியாரை ஈடுபடுத்துவது தொடர்பான சர்ச்சையை புதுப்பித்துள்ளன, உள்ளூர் சமூகங்களை ஈடுபடுத்தாமல், வன வளங்கள் மீதான அவர்களின் கால உரிமைகளை சட்டப்பூர்வமாக அங்கீகரிக்காமல், தனியார் பங்கேற்பு என்பது, மோதலை தூண்டிவிடுவதாக இருக்கும் என்று ஆர்வலர்கள் எச்சரித்துள்ளனர். தனியாரை, காடுகளுக்கு வெளியேயும் வேளாண் துறையில் மட்டுமே அனுமதிக்க வேண்டும் என்று, சில வல்லுநர்கள் இந்தியா ஸ்பெண்டிடம் தெரிவித்தனர்; மேலும் சிலர், உள்ளூர் சமூகங்களின் ஈடுபாட்டை உறுதிப்படுத்த வேண்டியதன் அவசியத்தை வலியுறுத்தினர்.

2.6 கோடி ஹெக்டேர் (எம்.எச்.ஏ.) சீரழிந்த நிலத்தை மீட்டெடுக்க, ஒருங்கிணைந்த தேசியக்கொள்கை தேவைப்படும், மற்றும் ஒருங்கிணைந்த வள ஒதுக்கீடு தேவைப்படும் என்று நிபுணர்கள் தெரிவித்தனர்.

உள்ளூர் சமூக உரிமைகளைப் பாதுகாக்க வேண்டிய அவசியம்

வன உற்பத்தியில் முதலீடு மற்றும் வர்த்தகம் இரண்டையும் தனியார் கொண்டு வருவதால், இது இந்திய காடுகளில் மோதல்களுக்கு வழிவகுக்கும், வன சமூகங்களின் வாழ்வாதாரத்தை குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்தும் என்று, காலநிலை பிரச்சாரகரும், காடு தொடர்பான கொள்கை விவாதங்களுக்கு இலாப நோக்கற்ற அமைப்பான, உலகளாவிய வன கூட்டணியின் ஆலோசகருமான சூபர்ணா லஹிரி கூறினார். தனியார் துறையை கொண்டு வரப்படுவதால் உள்ளூர் சமூகங்கள் அழியும் என்று அவர் எச்சரித்தார்.

ஏற்கனவே, இந்த குடும்பங்களை வெளியேற்றுவதற்கான தனது உத்தரவைத் தடுத்து நிறுத்திய பின்னர், அவர்கள் பாரம்பரியமாக வசித்து வந்த வன நிலங்கள் குறித்த மாநில அரசுகளின் 20 லட்சம் வனவாழ் குடும்பங்களின் கோரிக்கைகளை நிராகரிப்பதை, ஏற்கனவே நாட்டின் உச்ச நீதிமன்றம் பரிசீலித்து வருகிறது.

தனியார் துறையினரின் ஈடுபாடானது வனப்பகுதிகளுக்கு வெளியேயும், வேளாண் வனத்துறையிலும் மட்டுமே சிறந்தது என்று, பல்லுயிர் மற்றும் சுற்றுச்சூழல் சேவை சேவைகளுக்கான மையமான தி எனர்ஜி அண்ட் ரிசோர்ஸ் இன்ஸ்டிடியூட்- டெரி (TERI) சேவை மையத்தின் மூத்த சக மற்றும் பகுதி அமைப்பாளரான பியா சேத்தி கூறினார்.

இந்தியா மீட்டெடுப்பதாக உறுதியளித்த 2.6 கோடி ஹெக்டர் சிதைந்த நிலத்தில், 2.1 கோடி ஹெக்டர் (சுமார் 81%) வன நிலம், மற்றும் 50 லட்சம் ஹெக்டர் காடுகளுக்கு வெளியே உள்ளது.

தனியாரை, வனப்பகுதிக்கு வெளியே கூடுதல் மரங்களை உருவாக்க வேளாண் வனவியல் மூலம் உதவலாம் (விவசாயிகள் மரங்களை விற்பனை செய்வதற்காக மற்ற பயிர்களுடன் மரங்களை நடும் ஒரு நடைமுறை), இது இந்தியா அதன் மறுசீரமைப்பு இலக்கை அடைய உதவுவது மட்டுமல்லாமல், காலநிலை உறுதிமொழி இலக்கை எட்டவும் உதவும். கூடுதலாக, 250-300 கோடி டன் கார்பன் தொட்டி (கார்பனை சேமித்து வைக்கும் இயற்கை நீர்த்தேக்கம்) உருவாக்க முடியும் என்றார் சேத்தி.

"வனப்பகுதிகளுக்குள், பொது-தனியார் கூட்டு- பி.பி.பி. [PPP] மாதிரியைப் பார்க்க முடியும்; அதற்கு பிறகு மக்களின் உரிமைகள் பாதிக்கப்படாமல் இருப்பதை உறுதி செய்ய நிறைய பாதுகாப்புகள் தேவைப்படும்" என்று சேத்தி கூறினார். "வன விளைபொருள்கள் போன்ற நன்மைகள் சமமாகப் பகிரப்படுகின்றன என்பதையும், அதிக பல்லுயிர் கொண்ட இயற்கை வனப்பகுதிகள் இலக்கு வைக்கப்படவில்லை என்பதையும் உறுதிப்படுத்த மூன்றாம் தரப்பு கண்காணிப்பு தேவைப்படும்" என்றார்.

காடுகளை நிர்வகிக்க தனியார் அழைக்கப்பட்டால், 2006 ஆம் ஆண்டு வன உரிமைகள் சட்டத்தின் கீழ், சமூக வனவளம் (சிஎஃப்ஆர்-CFR) உரிமைகளை முதலில் தீர்ப்பதன் மூலம், சமூகங்கள் பாதுகாக்கப்பட வேண்டும் என்று, புது டெல்லியை சேர்ந்த டெர்ரி ஆராய்ச்சி குழுவின் பல்லுயிர் மற்றும் சுற்றுச்சூழல் அமைப்பு சேவைகளுக்கான மையத்தின் சகா மற்றும் பகுதி ஒருங்கிணைப்பாளர் யோகேஷ் கோக்லே கூறினார்.

வனத்துறையுடன் இணைந்து காடுகளை அதிகரிக்க, நிர்வகிக்க கிராம சபைக்கு (கிராம சபா) சி.எஃப்.ஆர் உரிமைகள் உதவுகின்றன; வேலைவாய்ப்பு என்ற பெயரில் வனவாசிகளின் வளங்கள் மீதான உரிமைகளை மறுப்பதை எதிர்க்க வேண்டுமென்று கோக்லே கூறினார்.

உண்மையில், இதில் ஈடுபடத் தேர்ந்தெடுக்கும் எந்தவொரு தனியார் அமைப்புகளும் சீரழிந்த நிலம் மற்றும் வனப்பகுதியை மீட்டெடுப்பதில் உள்ளூர் சமூகங்களின் பங்களிப்பை உறுதி செய்ய வேண்டும். அப்போதுதான் அவர்கள் "விருப்பமான பக்கத்து நபராக" பார்க்கப்படுவார்கள் என்று தொழில்துறை சங்கமான எப்.ஐ.சி.சி.இஅ. (FICCI) இன் சுற்றுச்சூழல் குழுவின் தலைவர் முகுந்த் ரஞ்சன் கூறினார்.

தனியார் வணிகங்கள் சமூக உரிமைகளைப் பாதுகாக்கலாம் மற்றும் உள்ளூர் மக்களுடன் லாபங்களைப் பகிர்ந்துகொள்வது, பல்வேறு கட்ட மறுசீரமைப்புப் பணிகளின் மூலம் அவர்களை ஈடுபடுத்துவது, உற்பத்திச் சொத்துகளாக மாறும் மீட்கப்பட்ட நிலங்களின் உரிமையை எடுக்க ஊக்குவிப்பது போன்றவற்றால் அவர்களின் பங்களிப்பை ஊக்குவிக்க முடியும்.

இது தொடர்பாக, இந்தியா ஸ்பெண்ட் சுற்றுச்சூழல் மற்றும் வனம், காலநிலை மாற்ற அமைச்சகத்தின் (MOEFCC) சிறப்பு செயலாளர் அனில் குமார் ஜெயினிடம் இருந்து மின்னஞ்சல் மற்றும் தொலைபேசி வாயிலாக கருத்து கோரியது. அவர் பதிலளிக்கும் போது இக்கட்டுரை புதுப்பிக்கப்படும்.

ஒரு ஒத்திசைவான அணுகுமுறை

சீரழிந்த 2.6 கோடி ஹெக்டர் நிலத்தை மீட்டெடுப்பதாக அரசின் வாக்குறுதி பொருளாதார ரீதியாக முக்கியமானது மட்டுமல்லாமல், கூடுதல் கார்பன் தொட்டியை உருவாக்குவதன் மூலம் காலநிலை மாற்றத்திற்கு எதிரான உலகளாவிய போராட்டத்தை ஆதரிக்கவும் நாடு உதவும். சீரழிந்த நிலம் கார்பன் டை ஆக்சைடு (CO2) - புவி வெப்பமடைதலில் மிகப்பெரிய காரணியாக இருக்கும் பசுமை இல்ல வாயுவை (GHG) உறிஞ்சும் திறனை இழக்கிறது.

எவ்வாறாயினும், நில சீரழிவைக் கையாள்வதற்கான நாட்டின் அணுகுமுறை சிதறடிக்கப்பட்டுள்ளதாக கூறும் நிபுணர்கள், மேலும் அதிக நிதி ஒதுக்கீடு தேவை.

இந்தியா செய்ய வேண்டிய முதல் விஷயம், ஒருங்கிணைந்த நில பயன்பாட்டுக் கொள்கையை உருவாக்குவதுதான். தற்போது, அனைத்து நடவடிக்கைகளும் குழிகளில் எடுக்கப்படுகின்றன என்று சேத்தி கூறினார். வேளாண்மை மற்றும் காடுகளுக்கான தனித்தனி கொள்கைகள் இருக்கும்போது, தேவைப்படுவது அனைத்தையும் உள்ளடக்கிய நில பயன்பாட்டுக் கொள்கையாகும். சீரழிந்த விவசாய அல்லது வன நிலங்களை மீட்பதற்கான அனைத்து நடவடிக்கைகளும் இந்த பிரச்சினைகளை கண்காணித்து நிவர்த்தி செய்யும் கூட்டு விளைவை உறுதி செய்யும் ஒரு நோடல் துறையுடன் இணைக்கப்பட வேண்டும்.

தற்போது, இந்தியாவிடம் அத்தகைய கொள்கை இல்லை. மத்திய ஊரக வளர்ச்சி அமைச்சகம் எவ்வாறாயினும், 2013 இல் நில பயன்பாட்டுக் கொள்கையை கொண்டுவர முயன்றது, ஆனால் அதை செயல்படுத்தத் தவறிவிட்டது. வரைவின் படி, இக்கொள்கை நாட்டின் நிலத்தை பிரதான நில பயன்பாட்டின் அடிப்படையில், மண்டலங்களாகக் குறிக்கும். எடுத்துக்காட்டாக, விவசாயத்திற்கு ஒரு நில மண்டலம் பயன்படுத்தப்பட்டிருந்தால், அந்த நிலத்தை வேறு எந்த பயன்பாட்டிற்கும் திருப்புவதற்கு எதிராக காப்பீடு செய்யும், மேலும் விவசாய நிலங்களை தொழில்துறை அல்லது வேறு எந்த நடவடிக்கைகளுக்கும் அரசு கையகப்படுத்துவதைத் தடுக்கும். காடுகள் போன்ற சுற்றுச்சூழல் ரீதியாக முக்கியத்துவம் வாய்ந்த நில மண்டலங்களுக்கும் இதே நிலை இருந்தது.

"நிலம் என்பது, மாநிலம் சார்ந்தது என்பதால் அரசியல் காரணங்களால் இந்தக் கொள்கையால், அப்போதைய தீர்வை காண முடியவில்லை" என்று பெயரிட விரும்பாத, இத்துறையில் நிபுணத்துவம் வாய்ந்த ஆராய்ச்சியாளர் ஒருவர் இந்தியா ஸ்பெண்டிடம் தெரிவித்தார்.

நில சீரழிவு மற்றும் வறட்சிக்கு எதிராக பிராந்தியங்களை பாதுகாக்க, நீர் மற்றும் மண் போன்ற இயற்கை வளங்களை பாதுகாத்து அபிவிருத்தி செய்வதை நோக்கமாகக் கொண்ட, கிராம அபிவிருத்தி அமைச்சகத்தின் நில வளத்துறையின், ஒருங்கிணைந்த நீர்நிலை மேலாண்மை திட்டம் -ஐ.டபிள்யூ.எம்.பி (IWMP) ஆண்டுக்கு 50 லட்சம் ஹெக்டர் இலக்கைக் கொண்டுள்ளது. எவ்வாறாயினும், இந்த திட்டங்களுக்கு நிதி ஒதுக்கீடு செய்வது மோசமானது என்று கோக்லே கூறினார். இந்த ஆண்டு இலக்குகள் எவ்வளவு தூரம் நிறைவேற்றப்பட்டுள்ளன என்பது குறித்த தரவு எதுவும் கிடைக்கவில்லை.

ஐ.டபிள்யூ.எம்.பி 2009 இல் தொடங்கப்பட்டபோது, மோடி அரசானது, கொள்கையில் மாற்றம் செய்து, அதை 2015 ஆம் ஆண்டில் பிரதம மந்திரி கிருஷி சிஞ்சய் யோஜனாவின் (பிரதமரின் விவசாய நீர்ப்பாசன திட்டம்) ஒரு பகுதியாக மாற்றியது; அதன்பிறகு ஐ.டபிள்யூ.எம்.பி-க்கு பட்ஜெட் ஒதுக்கீடு 2018-19ல் 19% குறைந்து ரூ.1,841 கோடியாக இருந்தது, இது 2014-15ல் ரூ. 2,284 கோடியாக இருந்தது.

50 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக நீர்நிலை திட்டங்கள் நடைமுறையில் இருக்கும்போது, ஐ.டபிள்யூ.எம்.பி. ஆனது, அதற்கு மேலே உள்ள ஒரு இடமாக இருந்தது, ஏனெனில் சீரழிந்த நிலத்தை மீட்டெடுக்க சரியான வழிமுறை இருந்தது. இது பலப்படுத்தப்பட்டு போதுமான நிதி ஒதுக்கப்பட வேண்டும் என்று, கோக்லே கூறினார்.

"வெறுமனே நிதி உதவியை வழங்குவதைத் தாண்டி, சீரழிந்த அல்லது வீணான நிலத்தை மறுவடிவமைப்பதில் தனியார் வீரர்கள் நேரடிப் பங்கை வகிக்க முடியும்" என்று எப்.சி.சி.ஐ.- இன் ராஜன் சில எடுத்துக்காட்டுகளை மேற்கோளிட்டு கூறினார். பாரம்பரிய தாவரங்கள் மற்றும் விலங்கினங்களை புதுப்பிக்க, குறைக்கப்பட்ட சுரங்க தளங்களை மீட்டெடுப்பதற்கு தனியார் துறை பொறுப்பேற்றுள்ளது; ஜார்க்கண்டின் நோமுண்டியில் உள்ள டாடா ஸ்டீல் சுரங்கங்கள், இதற்கு ஒரு உதாரணம்.

இதேபோல் தரிசு நிலங்கள், தனியாரால் தோட்டம் உட்பட பல்வேறு விவசாய நடவடிக்கைகளுக்கு பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன. உதாரணமாக, ஜே.கே. பேப்பர் 1990 ஆம் ஆண்டில் அதன் காகித ஆலை நீர்ப்பிடிப்பு பகுதியில் பாரிய பண்ணை வனவியல் மற்றும் வேளாண் வனத் தோட்டங்களைத் தொடங்கியது. இது நோய் எதிர்ப்பு, அதிக மகசூல் தரும் யூகலிப்டஸ், சுபாபுல் மற்றும் காசுவாரினா வகைகளுக்கான ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாட்டில் கணிசமாக முதலீடு செய்தது, மேலும் விவசாயிகளுக்கு மானிய விலையில் நாற்றுகள் மற்றும் குளோனல் தாவரங்களை வழங்கியது, அத்துடன் வங்கிகள் மூலம் நிதி உதவி, கூழ் மர விவசாயத்திற்கான தொழில்நுட்ப வழிகாட்டுதல், அறுவடை ஆதரவு மற்றும் வாங்க மரத்திற்கான பின் உத்தரவாதம்.

கார்ப்பரேட் சமூக பொறுப்பு நிதிகளின் அந்நியச் செலாவணி (பொது நலத்துறை நடவடிக்கைகளில் கார்ப்பரேட்டுகள் தங்கள் இலாபத்தில் சில பங்கை முதலீடு செய்ய வேண்டியது அவசியம்) உள்ளிட்ட பொது-தனியார் கூட்டாண்மைகள், பசுமை உருவாக்கம் உள்ளிட்ட பல நில மீட்பு மற்றும் பாலைவன எதிர்ப்பு நடவடிக்கைகளுக்கு மேலும் உதவக்கூடும். படுகைகள் , நீர் பாதுகாப்பு, வனவியல் திட்டங்கள் மற்றும் பலவற்றை ராஜன் கூறினார்.

(திரிபாதி, இந்தியா ஸ்பெண்ட் செய்திப் பணியாளர்).

உங்களின் கருத்துகளை வரவேற்கிறோம். கருத்துகளை respond@indiaspend.org. என்ற முகவரிக்கு அனுப்பலாம். மொழி, இலக்கணம் கருதி அவற்றை திருத்தும் உரிமை எங்களுக்கு உண்டு.