ஊரடங்கு கலவர வழக்குகளில் குற்றம்சாட்டப்பட்ட புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் குஜராத் திரும்ப அச்சம்

மும்பை: தென்மேற்கு உத்தரபிரதேசத்தில் உள்ள தனது வீட்டை விட்டு வேலைக்கு செல்வது என்பது, 21 வயது சந்தீப் ஸ்ரீவஸ்தவாவுக்கு முதல்முறையல்ல. ஆனால்,  இந்த முறை அவரது குடும்பம் பதட்டமாக உள்ளது: முந்தைய முறை அவர் வேலைக்காக புலம்பெயர்ந்தபோது, அவர் சிறையில் அடைக்கப்பட்டார்.

“அவர்கள் என்னை வீட்டில்  இருந்து விடுவிக்க தயங்குகிறார்கள். எனது பாதுகாப்பு பற்றி அவர்கள் பயப்படுகிறார்கள் ”என்று ஜலான் மாவட்டத்தில் உள்ள சவுத் கிராமத்தைச் சேர்ந்த ஸ்ரீவஸ்தவா கூறினார். தெற்கு குஜராத்தில் உள்ள தொழில்துறை மையமான ராஜ்கோட் அருகே, மே 17 அன்று புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களுக்கும் காவல்துறையினருக்கும் இடையே ஏற்பட்ட மோதலைத் தொடர்ந்து கைது செய்யப்பட்ட 25 பேரில் இவரும் ஒருவர்.

தொழிலாளர்கள் --வேலையற்றவர்கள், வீடற்றவர்கள் மற்றும் நீட்டிக்கப்பட்ட ஊரடங்கால் பட்டினி கிடந்தவர்கள் -- தங்களது வீடுகளுக்கு செல்ல கடுமையாக போராடியதால் இந்தியாவின் முக்கிய புலம்பெயர்ந்த பல இடங்களில் மோதல்கள் மூண்டன. மே மற்றும் ஜூலை மாதங்களுக்கு இடையே ஒரு முக்கிய புலம்பெயர்ந்த இடமான  குஜராத் மாநிலம் ராஜ்கோட், சூரத், அகமதாபாத் மற்றும் பாவ்நகர் உள்ளிட்ட தொழில்துறை நகரங்களில் புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களுக்கும் காவல்துறையினருக்கும் இடையே கடும் மோதல்களை சந்தித்தது. இதுபோன்ற நான்கு சம்பவங்களை சூரத் கண்டது. 

இக்காலகட்டத்தில் கைது செய்யப்பட்ட, போராட்டத்தில் ஈடுபட்ட புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களில், தற்போது 150 பேர் வரை குஜராத் முழுவதும் காவல்துறை  வழக்குகளை எதிர்கொள்கின்றனர் என்று அகமதாபாத்தை சேர்ந்த வழக்கறிஞர்கள் ஆனந்த் யாக்னிக் மற்றும் பிரதிக் ரூபாலா ஆகியோர் தெரிவித்தனர். குற்றச்சாட்டுகள் பெரும்பாலும் தொற்று நோய்கள் சட்டம் - 1897 மற்றும் பேரிடர் மேலாண்மை சட்டம்- 2005க்கு புறம்பானது தொடர்புடையவை. ஆனால் ராஜ்கோட்டில், 55 புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் மீது இந்திய தண்டனைச் சட்டம் பிரிவு 307ன் கீழ் கொலை முயற்சி போன்ற குற்றச்சாட்டுகள் சுமத்தப்பட்டன.

"சமூக நடவடிக்கை தடுப்புச் சட்டத்தின் கீழ் ஒரு புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளி இன்னும் சிறையில் உள்ளார்" என்று ரூபாலா கூறினார். மீதமுள்ளவர்களுக்கு ஜூன் மற்றும் ஜூலை மாதங்களில் ஜாமீன் கிடைத்தது. அவர்கள் நான்கு முதல் ஏழு வாரங்கள் வரை எங்காவது சிறையில் கழித்தனர்” என்றார் அவர். 

ஜாமீன் பெற்ற பின்னர், தொழிலாளர்கள் உடனடியாக தங்கள் சொந்த மாநிலங்களுக்குச் சென்றனர். ஆனால் இப்போது, ​​அவர்கள் இழந்த வாழ்வாதாரங்களை மீண்டும் உயிர்ப்பிக்க புறப்படுகையில், அவர்கள் புதிய வேலைகளைக் கண்டுபிடிப்பது மட்டுமின்றி நீதிமன்ற வழக்கின் கவலைகளையும் சமாளித்தாக வேண்டும். “எனது கிராமத்தை விட்டு வெளியேற நான் ஆர்வமாக இருக்கிறேன்,” என்றார் ஸ்ரீவஸ்தவா. “எங்களுக்கு கிராமத்தில் எந்த விளைநிலமும் இல்லை. எங்கள் பிழைப்பு,  தொழிலாளர் வேலையைப் பொறுத்தது, இது இங்கே ஒழுங்கற்றது. நான் வசிக்கும் இடத்திற்கு எந்த உத்தரவாதமும் இல்லாமல், எனக்கு என்ன வழி இருக்கிறது? ” என்று அவர் கேட்டார்.

புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள், வேலைக்காக நகரத்தில் இறங்கும்போது, ​​அவர்கள் வழக்கமாக தங்களது தொடர்புகளை உருவாக்குகிறார்கள் என்பதை ஸ்ரீவாஸ்தவா சுட்டிக்காட்டினார். "ஆனால், ஒரு புதிய நகரத்தில், நாங்கள் புதிதாக அதை ஆரம்பிக்க வேண்டும்," என்று அவர் கூறினார், ஜாமீன் பெற்ற இரண்டு மாதங்களுக்கு பிறகு, குற்றச்சாட்டுகளை எதிர்கொள்ளும் குஜராத்திற்கு ஏன் அவர் திரும்ப விரும்புகிறார் என்பஹை அவர் விளக்கினார்.

ஊரடங்கு மற்றும் அதன் பின்விளைவு

கொரோனா வைரஸ் இந்தியாவில் பரவுவதைக் கட்டுப்படுத்த, நாடு தழுவிய ஊரடங்கை  மார்ச் 24 அன்று பிரதமர் நரேந்திர மோடி அறிவித்தார். இதனால், அனைத்து பொருளாதார நடவடிக்கைகளும் முடங்கின, இது அமைப்புசாரா துறையை கடுமையாக பாதித்தது. இந்தியா முழுவதும் பல லட்சக்கணக்கான புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் தங்கள் வீடுகளில் இருந்து பல நூறு கிலோமீட்டர் தொலைவுக்கு அப்பால் உள்ள தங்களது நகரங்களில் சிக்கித் தவித்தனர்.

அடுத்த சில வாரங்களில் தொழிலாளர்கள் வீட்டிற்குச் செல்வதற்கான அவநம்பிக்கையான தேடலை - அதாவது இரு சக்கர வாகனங்கள், லாரிகள், ஆட்டோ ரிக்‌ஷாக்கள் மற்றும் பட்டினி கிடந்து நடந்தே செல்லத் தொடங்கினர். அவர்களில் பலர்  பட்டினி, நீரிழப்பு மற்றும் சாலை விபத்துக்களுக்கு ஆளாகி அம்பலத்திற்கு வந்துள்ளது. 

இந்த பிரச்சினை, பல ஆண்டுகளாக மாநிலங்களுக்கு இடம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களின் பணமதிப்பிழப்பு நடவடிக்கையால் பெருக்கி பார்க்கப்பட்டது. புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் சுரண்டப்படுவதைத் தவிர்ப்பதற்கும், ஒழுக்கமான வேலை நிலைமைகளை உறுதி செய்வதற்கும் மாநிலங்களுக்கு இடையே  புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் (வேலைவாய்ப்பு மற்றும் சேவை நிபந்தனைகளை ஒழுங்குபடுத்துதல்) சட்டம்-1979ல் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. ஆனால் இது இன்னும் ஏட்டளவில் செயல்படுத்தப்படவில்லை, புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களுக்கு உள்ளூர் தொழிலாளர்களின் அதே ஊதியம் மற்றும் வீட்டிற்கு பயணம் செய்வதற்கான தொகை போன்றவை மறுக்கப்படுகிறது.

ஊரடங்கின் போது இந்த நன்மைகள் எதுவும் வழங்கப்படவில்லை - வீட்டிற்குச் செல்வதற்கான பயணத்தொகை ஒருபுறம் இருக்க, தொழிலாளர்களுக்கு அவர்களின் ஊதியம் கூட வழங்கப்படவில்லை என்று ஸ்ரீவஸ்தவா கூறினார். "நாங்கள் எங்களைத் தற்காத்துக் கொள்ளவே எஞ்சியிருந்தோம்," என்ற அவர், "நாங்கள் வீடு திரும்ப எங்கள் சொந்த பணத்தை செலவிட்டோம்" என்றார்.

‘வீட்டிற்கு செல்ல விரும்பியதற்காக எங்களை குறை கூற முடியுமா?’

ஊரடங்கு முதன்முதலில் அறிவிக்கப்பட்ட ஒரு மாதத்திற்கும் மேலாக, மே 1 ம் தேதி, சிக்கித் தவிக்கும் புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களை வீட்டிற்கு கொண்டு செல்ல சிறப்பு ஷ்ராமிக் (தொழிலாளர்) ரயில்களுக்கான ஏற்பாடுகளை செய்யுமாறு மத்திய அரசு மாநிலங்களுக்கு அறிவுறுத்தியது. இந்த ரயில்களில் செல்ல, ஒரு தொழிலாளி உள்ளூர் காவல் நிலையத்தில் பதிவு செய்து அழைப்புக்காக காத்திருக்க வேண்டியிருந்தது.

பாரதிய ஜனதா தலைமையிலான மத்திய அரசு சிறப்பு ரயில்களுக்கான கட்டணத்தில் 85% ரயில்வே செலுத்துவதாகவும், மீதமுள்ள 15% மாநிலங்கள் செலுத்தியதாகவும் கூறியது. ஆனால் இந்த ரயில்களுக்கான முழு கட்டணத்தையும் செலுத்த சமாளிக்க வேண்டும் என்று புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் கூறினர்.

குஜராத்தில் இருந்து ஷ்ராமிக் ரயில்களில் கிட்டத்தட்ட 1.5 மில்லியன் தொழிலாளர்கள் தங்கள் வீடுகளுக்கு புறப்பட்டனர் என்று,  குஜராத் அரசால் அமைக்கப்பட்ட மகாத்மா காந்தி தொழிலாளர் நிறுவனத்தின் கூற்று கூறுகிறது.

ஆனால் தொழிலாளர்கள் இந்த ரயில்களில் செல்ல சிரமப்பட வேண்டியிருந்தது, அவர்களின் மன உளைச்சல் கடுமையானது என்று ரூபாலா கூறினார். "ஷ்ராமிக் ரயில் சேவைகளை கையாளுவது குழப்பமானதாக இருந்ததால், பொறுமை இழந்ததற்காக தொழிலாளர்களைக் குறை கூற முடியாது," என்று அவர் கூறினார். "அதிகாரிகள் தொழிலாளர்களை அழைப்பார்கள், அவர்களுக்கு நம்பிக்கையைத் தருவார்கள், பின்னர் அவர்களை திருப்பி அனுப்புவார்கள். நெருக்கடி எவ்வாறு கையாளப்பட்டது என்பதற்கான காலக்கெடு, உத்தரவாதம் மற்றும் அமைப்பு எதுவும் இல்லை. தொழிலாளர்கள் தங்கள் குடும்பங்களைப் பார்க்க ஆசைப்பட்டனர், அவர்களுடைய முதலாளிகள் அவர்களையும் கைவிட்டனர் " என்றார் அவர்.

ராஜ்கோட்டில் ஏற்பட்ட மோதலைத் தவிர, மே 18 அன்று அகமதாபாத்தில் கிட்டத்தட்ட 100 தொழிலாளர்கள் போலீசாருடன் மோதினர், அதில் 35 பேர் கைது செய்யப்பட்டனர். மே 14 அன்று, சூரத்தில் இதேபோன்ற மோதல் வெடித்தது, சுமார் 50 தொழிலாளர்கள் வீட்டிற்கு திருப்பி அனுப்பப்பட வேண்டும் என்று கோரி வீதிகளில் இறங்கினர்.

ராஜ்கோட்டில், முதல் தகவல் அறிக்கையில் (FIR - எஃப்.ஐ.ஆர்) 25 பேரை போலீசார் குறிப்பிட்டு இருந்தனர், மேலும் வீடியோ ஆதாரங்களின் அடிப்படையில் சுமார் 30 பேரை கைது செய்ததாக ரூபாலா தெரிவித்தார். "சூரத்தில், அவர்கள் 56 தொழிலாளர்களை கைது செய்தனர்," என்ற அவர், "இது 111 தொழிலாளர்களை குற்றவியல் குற்றச்சாட்டுகளை எதிர்கொள்கிறது" என்றார். அகமதாபாத்தில் 35 தொழிலாளர்கள் சிறையில் அடைக்கப்பட்டுள்ள தெரிவித்த ரூபாலா, சிறையில் அடைக்கப்பட்டுள்ள 146 புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களை, பெரும்பாலும் தினசரி கூலிகள் என்று அறிந்திருப்பதாக கூறினார்.

"நாம் பெரும்பாலும் வாய்க்கும் கைக்குமாக வாழ்கிறோம்," என்ற ஸ்ரீவஸ்தவா,  "வருமானம் இல்லாததால், உணவுக்காக தொண்டு அமைப்புகளை நம்ப வேண்டியிருந்தது. சில நேரங்களில் எங்களுக்கு உணவு கிடைத்தது, சில நேரங்களில் கிடைக்கவில்லை. வீட்டிற்கு செல்ல விரும்புவதில் அமைதியற்றவர்களாக இருப்பதற்காக எங்களை உண்மையில் குறை சொல்ல முடியுமா? " என்றார்.

குஜராத் உயர்நீதிமன்றம் தனது ஜாமீன் உத்தரவில் இதை ஒப்புக் கொண்டுள்ளது.

கொலை குற்றச்சாட்டுகளுக்கு முயற்சி

அகமதாபாத்தில் கலவரம், கல் வீசுதல் மற்றும் காழ்ப்புணர்ச்சி ஆகிய குற்றச்சாட்டுகளில், 35 புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் தொற்றுநோய்கள் நோய் சட்டம்- 1897 மற்றும் பேரிடர் மேலாண்மை சட்டம்- 2005 ஆகியவற்றை மீறியதற்காக  கைது செய்யப்பட்டனர். ஜூன் 23 அன்று அவர்கள் ஜாமீனுக்கு அளித்தபோது, ​​குஜராத் உயர்நீதிமன்றம் அவர்களை "அதிக பாதிக்கப்பட்டவர்கள், நிச்சயமாக குற்றவாளிகள் அல்ல" என்று கூறியது.

"ஊரடங்கு சூழலில் மனுதாரர்கள் எந்த வேலையும் இல்லாமல், பணம் இல்லாமல், உணவு இல்லாமல் கூட, அத்தகைய சூழ்நிலைகளில், அவர்கள் வீட்டிற்கு திரும்பிச் செல்வதற்கு பதிலாக, அவர்கள் சிறைக்கு அனுப்பப்படுகிறார்கள்" என்று ஜாமீன் உத்தரவில் நீதிமன்றம் குறிப்பிட்டது. "அவர்களை இனி காவலில் வைக்க தேவையில்லை. எந்தவொரு நிபந்தனையுமின்றி, தனிநபர்  பிணை வழங்கி அவர்களை  உடனடியாக விடுவிக்கப்பட வேண்டும் " என்று நீதிமன்றம் தெரிவித்தது. 

சூரத்திலும், தொழிலாளர்கள் தொற்று நோய்கள் சட்டத்தின் கீழ் கைது செய்யப்பட்டனர். அவர்கள் அங்குள்ள சந்திப்பில் கூடிவந்தனர், அங்கு தங்களை வீட்டிற்கு அனுப்பப்பட வேண்டும் என்று கோஷங்களை எழுப்பினர். ஒரு போலீஸ்காரர் தாக்கல் செய்த எஃப்.ஐ.ஆர் "அவர்கள் கூடி வருவது வைரஸை மேலும் பரப்பியிருக்கும்" என்றும், அவர்கள் "அலட்சியத்துடன் செயல்பட்டார்கள், சட்டத்திற்கு கீழ்ப்படியவில்லை, எனவே கைது செய்யப்பட்டனர்" என்றும் குறிப்பிட்டார்.

தொற்று நோய்கள் சட்டம்- 1897 இன் கீழ், குற்றவாளி இந்திய தண்டனைச் சட்டத்தின் 188வது பிரிவின் கீழ் தண்டிக்கப்படக்கூடியவர், ஒன்று முதல் ஆறு மாதங்களுக்குள் சிறைவாசம் அனுபவிக்க இது வழிவகுக்கிறது. 

எவ்வாறாயினும் நாங்கள் கூறியது போல, ராஜ்கோட்டில் 55 புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் மீது கொலை முயற்சி என்று குற்றம் சாட்டப்பட்டது. உயர்நீதிமன்றத்தில் புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களின் ஜாமீன் விண்ணப்பத்திற்கு எதிராக வாதிட்ட கூடுதல் அரசு வழக்கறிஞர் பிரணவ் திரிவேதி, ஒரு சில புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் "அந்த இடத்தில் இருந்த காவல்துறையினரைக் கொல்ல மற்றவர்களைத் தூண்டிவிட்டனர்" என்று குற்றம் சாட்டினார்.

இருப்பினும், குஜராத் உயர்நீதிமன்றம் ஜூலை 7 ம் தேதி தொழிலாளர்களுக்கு ஜாமீன் வழங்கியது, காவல்துறையினருக்கு ஏற்பட்ட காயங்கள் உயிருக்கு ஆபத்தானவை அல்ல. மேலும், இந்த நெருக்கடியை அரசு சிறப்பாக நிர்வகித்திருக்க முடியும் என்று நீதிமன்றம் அவதானித்தது. குஜராத்தில் இருந்து தொழிலாளர்கள் தங்கள் சொந்த மாநிலங்களுக்குச் செல்வதை உறுதி செய்வதற்காக நோடல் அதிகாரிகளை நியமிக்க மத்திய அரசின் உத்தரவு கோரி இருந்தது. "காவல்துறையினருக்கும் மாநில அரசால் நியமிக்கப்பட்ட நோடல் அதிகாரிகளுக்கும் இடையில் சரியான ஒருங்கிணைப்பு இருந்திருந்தால் முழு சம்பவமும் தவிர்க்கப்பட்டிருக்கலாம்" என்று நீதிமன்றம் கூறியது.

அடுத்து என்ன?

ஸ்ரீவஸ்தவா, ராஜ்கோட் நகர மையப்பகுதியில் இருந்து 17 கி.மீ தூரத்தில் உள்ள ஷாபர்-வெராவல் தொழில்துறை பகுதியில்,  தினசரி ரூ.350 ஊதியத்தில் கிளீனராக பணியாற்றினார். அவர் ஒவ்வொரு மாதமும் சுமார் 8,000 ரூபாய் சம்பாதித்தார், அதில் அவர் ரூ.5,000 ஐ வீட்டிற்கு அனுப்பினார். ஆனால் ஊரடங்கு அறிவிக்கப்பட்டவுடன், நெருக்கடியின் போது தங்கள் தொழிலாளர்களுக்கு ஊதியம் வழங்குமாறு  முதலாளிகளை உள்துறை அமைச்சக கேட்டுக் கொண்ட உத்தரவு இருந்தபோதிலும், அவருக்கும் பிற தொழிலாளர்களுக்கும் எந்தவொரு ஊதியமும் வழங்கப்படவில்லை.

தொழிலாளர்களுக்கு ஜாமீன் கிடைத்தது, தற்காலிக நிவாரணத்தை வழங்கியது, உடனடியாக வீட்டிற்கு அழைத்து செல்ல அவர்களுக்கு ரயில் சேவை உதவியது. எப்படியானாலும், அதிக வேலை கிடையாது என்று, ஜலந்தர் பிரசாத் தெரிவித்தார், அவரது 23 வயதான மருமகன்,  ராஜ்கோட்டில் கைது செய்யப்பட்டவர்களில் ஒருவர். "கொரோனா வைரஸ் காரணமாக யாரும் எந்த தொழிலாளரையும் வேலைக்கு அமர்த்தவில்லை" என்று ராஜ்கோட்டில் தொழிலாளியாக பணிபுரியும் பிரசாத் கூறினார். “எனவே, நான் எனது மருமகனிடம் வீடு திரும்பி குடும்பத்துடன் நேரம் செலவிடச் சொன்னேன். விஷயங்கள் மெதுவாக இயல்பு நிலைக்கு திரும்புகிறது. அவர் அடுத்த மாதம் எப்போதாவது திரும்பி வரக்கூடும். அவர் சற்று பயப்படுகிறார், ஆனால் அவர் திரும்பி வர வேண்டும். தனது குடும்பத்தை ஆதரிக்க வேண்டும்” என்றார்.

தொழிலாளர்கள் ஜாமீன் பெற்றிருந்தாலும், ராஜ்கோட் ஜாமீன் உத்தரவில் உள்ள நிபந்தனைகளில் ஒன்று, விசாரணையின் போது தொழிலாளர்கள் ஆஜராக வேண்டும். ஆனால் புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் தங்களுக்கு வேலை கிடைக்கும் இடத்திற்குச் செல்கிறார்கள் என்பதை பிரசாத் சுட்டிக்காட்டினார்."இந்த ஆண்டு, என் மருமகனுக்கு ராஜ்கோட்டில் வேலை கிடைத்தது, ஆனால் அடுத்த ஆண்டு அவர் மும்பையில் இருக்கக்கூடும்" என்று அவர் கூறினார். விசாரணையின் போது அவர் ராஜ்கோட்டில் இல்லை என்றால், அதற்கான அவர் பணத்தை செலவிட்டு பயணம் செல்ல வேண்டியிருக்கும். அவர்கள் ஏன் வழக்கைத் தொடர்கிறார்கள்? தொழிலாளர்கள் கிட்டத்தட்ட இரண்டு மாதங்கள் சிறையில் இருந்தனர். ஊரடங்கில் இருந்து அவர்கள் பெருமளவு பாதிக்கப்பட்டுள்ளனர்" என்றார்.

ஜூன் 9 அன்று, உச்சநீதிமன்றம் "பேரழிவு மேலாண்மைச்சட்டத்தின் பிரிவு 51 இன் கீழ் வழக்கு / புகார்களைத் திரும்பப் பெறுவது மற்றும் ஊரடங்கு நடவடிக்கைகளை மீறியதாகக் கூறப்படும் புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் மீது பதிவு செய்யப்பட்ட பிற தொடர்புடைய குற்றங்கள் குறித்து பரிசீலிக்க வேண்டும்" என்று கேட்டுக் கொண்டது.

ஆனால் குஜராத் அரசு அதைச் செய்யவில்லை, ஏனெனில் குற்றச்சாட்டுகள் பேரிடர் மேலாண்மைச் சட்டத்திற்கு மட்டும் பொருந்தாது என்று யாக்னிக் கூறினார்."கெடுதல்  மற்றும் அதில் சதி இருப்பதை கண்டுபிடிக்கும் வரை, அரசு பெருந்தன்மையை காட்ட வேண்டும்," என்று அவர் கூறினார்.“பசி காரணமாக முழு விரக்தியால் இந்த குற்றங்கள் நிகழ்ந்தன மற்றும் பெற்றோரின் உடல் பாதுகாப்பு மற்றும் உத்தரவாதத்திற்காக தங்கள் ஊருக்குச் செல்ல விரும்புகின்றன. நீதித்துறை அவர்களின் ஜாமீன் உத்தரவுகளில் அதை அங்கீகரித்ததற்காக நாங்கள் பாராட்ட வேண்டும்" என்றார்.

அவர்களை பாதுகாக்க வழக்கறிஞர்கள் இருந்தாலும் அவர்களுடன் தொழிலாளர்கள் கவலையுடன்தான்  இருக்கிறார்கள். "நான் மிக ஏழ்மையான குடும்பத்தில் இருந்து வந்தவன்" என்று பெயர் வெளியிட விரும்பாத ஒரு தொழிலாளி கூறினார். “நான் உண்மையில் வயது குறைந்தவன். வேலையை பெறுவதற்காக எனது ஆவணங்களில் வயதைக் குறைத்துள்ளேன். எனக்கு ஒரு தம்பியும் ஒரு சகோதரியும் இருக்கிறார்கள்” என்றார். 

இந்தியா ஸ்பெண்ட் உடனான தொலைபேசி உரையாடலின் போது மனமுடைந்துபோன தொழிலாளி, சிறைக்குள்ளேயே தாக்கப்பட்டதாகக் கூறினார். "நான் அழ ஆரம்பித்த பிறகு அவர்கள் என்னை அடிப்பதை நிறுத்தினர்," என்று அவர் கூறினார். "நான் ஒரு குழந்தையைப் போலவே இருக்கிறேன், எனவே போலீசார் என்னைக் காப்பாற்றினர் என்று நினைக்கிறேன்". இந்த நினைவுகளை மறப்பது கடினம், என்றார். “நான் குஜராத்திற்கு திரும்பச் செல்ல பயப்படுகிறேன். நான் மீண்டும் அழைத்துச் செல்லப்படுவேனோ என்று அஞ்சுகிறேன்” என்றார்.

(பார்த், இந்தியா ஸ்பெண்ட் முதன்மை நிருபர்).

உங்களின் கருத்துகளை வரவேற்கிறோம். கருத்துகளை respond@indiaspend.org. என்ற முகவரிக்கு அனுப்பலாம். மொழி, இலக்கணம் கருதி அவற்றை திருத்தும் உரிமை எங்களுக்கு உண்டு.